Πρεζόνι Μπαόκι

Έξω από το γήπεδο και άμα τη λήξει του μάτσεος πλησιάζει καντίνα με βρώμικα στον μπάγκο της οποιάς μπεκροπινοπανηγυρίζουν 6 λαμόγια μπαόκια των διαρκείας στεγασμένων.

Ρε αδέρφια τους λέει βάλτε από ένα δεκάλεπτο να πάρω ένα εισιτήριο που ξέμεινα

Με βλέμμα υπό γωνία και μετά από λιγόλεπτη σιγή ο πιο μπριγιαντομένος αναλαμβάνει

Μπα ρε φίλε δεν έχουμε...

Άμαν ρ' αδέρφια... και πώς την επαλεύετε τοση φτώχεια!!! συλλυπάται το πρεζόνι και παίρνει το δρομί δρομάκι φιλώντας το κασκόλ του και δοξάζοντας

ΝΑΙ ΡΕ ΜΠΑΟΚ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΟΔΆΡΙΑ ΜΑΣ

Και κει που πήρε τον κατήφορο της Κλεάνθους σέρνοντας ποδάρια και συνθήματα λίγο πριν τη στάση πετυχαίνει έναν ξεμοναχιασμένο ιδρωμένο χοντρόνε αδερφό να τρώει ένα πιτόγυρο...αυνοί όχι δε λέγανε

Ρ'αδέρφι δώκε ένα δεκάλεπτο ένα εισιτήριο να πάρω που δεν έχω...μείωσε τις προσδοκίες

Ψάχτηκε ομολογουμένως ο αδερφός αλλά...

Γιοκ του λέει γκαρντάση μου τα πήρε τα τελευταία...το αίσθημα...αλλά κάτσε κάτσε έχω εισητήριο!

Με γαμάς ρε φιλαράκι...πολύ με γαμάς να το ξέρεις...δώσε να κατέβω κέντρο μπας και ρεφάρουμε...ω ρε γκίνια σήμερις που με δέρνει!

Πούντοι οέοοοοοοο ;)

Να υποθέσω πως το ρεπορτάζ απ τον περιβάλλοντα χώρο του ταληρικού...γράψε γράψε λάτος, φαληρικού πατατρακοτηγανίου αργεί εεεεεεεεεεε;)

Φιλιά βρε στα ξεροτηγανισμένα :)

Ανθάκι

περήφανα ανάπηρο
ένα εγώ απτάλικο
στην άμμο θα στο ξεδιπλώνω
στου φεγγαριού τις απλωτές
σαν πάντα που θα σ' ανταμώνω

κι αν θες πανάκι θα γεννώ
κι αν θέλεις πέτρα πέτρα
αφρώνιερη σου ευχοκαλιά
απ' τα μικράτα μου παλέτα

μια λιοφιγούρα εμμονική
ατμός νερό και χιόνι
πόδια αγκαλιά που αιμοραγεί
τουφούλα γη σ'αμόνι

κι άιντε πάτα και τουφ τουφούλα
ξέρω πόσο πονεί μικράκι
κι άιντε ανάσα και γρουμφ ανθούλα
ξέρω κουτσό π'αργεί ανθάκι
μα γι' άκου το πως δωρωδεί
πονάκριβο περιβολάκι

Σ’ακούω πια

μετά μια βδομάδα
μου άνοιξα τα στόρια
απ’ αγάπη μόναχα
ψυχούλα μου τόσο
περίσσευμα σιγουριά πως θ’ αντέξω
απ’ αγάπη φυλαχτό
ευκή σκυλίσια
σ’ ακούω πια ψυχούλα μου
με σφιγμένα δόντια να μου γρυλίζεις
κορίτσαρέ μου
απ’ αγάπη μόναχα για το Φροσί

Υ.Γ.Κεντρωτή να χεις να κερνάς να καλόπερνάς :)
Σ'ευχαριστώ

Συχώρα μας

γαλότσες αλυσίδα μάρκα
ν’ αντέχουν νερό και λάσπη
κι ασπρόρουχα λερά, α με μάνα
με μέλι ήλιο κι αλισίβα φως άθελο
μάσε ξύλα κόκκινες να σμίξουμε, γα με μάνα
γάλα ευχή βρόχινη απ' τον τενεκέ, πα με μάνα
πάτησέ μας να γεμίσει λάσπη θκια μας αγκομαχητά μας θηλυκά, με μάνα
με πετροβολούν ταφημένα λόγια σκόρπισα
σ'άμμο τραγούδα με ύπνο ναξιωθώ
και περιμένεις μας... ξημέρωμα να σου χτίσω, γυαλέλι
κείνο το δώμα για το φουρό και τα γοβάκια
το φως αλαφράδα να τα χορεύει
δώδεκα δεκατρία λίγα μάνα σκαλοπάτια μακριά
ρίξε μας!

τέλειωσέ μας να ζήσουμε
απόκαμα γουστερίτσα στα πόδια σου, μάνα
τέλειωσέ μας να λυθούμε
απ των φαντασμάτων σου τον τρίφτη
θρύμματα αβαρή άσπρου σαπουνιού
γαλήνες νυφοπεταλούδες απ' τα χέρια σου
να λευτερώσουμε καινούριο ουρανό
ξαναγέννα μας αλλιώς μάνα

Προσευχή χαράματη

φαν φίριιιιι φιν φον
φαν φίριιιιι φιν φον
φαν φίριιιιι φιν φον
προσεύχονταν όλος
φουουου για φούσκα και για φύγε γκρεμός
ριιιιιι για γρίλια και μπάλα και φως

καθώς πλάκωνε ο ανήφορος
κι οι ανάσες λάκων και σταυρών
φαν φίριιιιι φιν φον
κι αλάργευε του χριστού η γέννα
και ζύγωνε ο άγιος των φορτιών
να φωτίσει ένα μπράβο βλέμμα
απ της μάνας το σκασμό των βουβών
που ρουφάει των φόβων το φλέμα

φαν φίριιιιι φιν φον
και δεν είμαι οχτώ χρονών
και δε φοβάμαι τ’ ακούμπημα των σκοταδιών
τ’ αφιόνι των φορτωμένων γαιδουριών
που ξεχωρνάνε της ορφάνιας το πέζεμα
απ τον ιδρώτα και το ταμάχι με των σκιών τ’ αγκίστρι

κι έχω σπαθιά πέντε νυχιασμένα στο καπίστρι
φαν φίριιιιι φιν φον
να χιμάνε όλα
φουουου για φούσκα και για φύγε γκρεμός
ριιιιιι για γρίλια και μπάλα και φως


δήγμα βουνίσιων γουρουνιών
φαν φίριιιιι φιν φον
ντόντου μου ακριβέ μου δον
όλα για ένα μπράβο βλέμμα
για μια κλωτσιά, της μάνας κρέμα
σε μια φούσκα από αίμα χριστούγεννο
φαν φίριιιιι φιν φον