Λυπήσου ότι
απ' όνειρο σε μένα
και πες, πες μου πώς
ξημέρωνές το

Μωρουδιακή αποθυμιά

Για δυο μονάχα
μόνο δυο
στιγμούλες φτερωτές
από μια μονάχα
μόνο μια
μωρουδιακή αποθυμιά


σκόρπισε η υπομονή
χέρια να θυσιάζει
σε στέρφας πόλης το κορμί
που την αυγή εξουσιάζει

εσκύλιασέ μου τόνειρο
κι εκδίκηση ζητάει
σ’ότι απ των ανθρώπων
τόσονα στη θάλασσα μιλάει


Μα λίγεψάν μας τα νερά
απόνερα ξεβράζουν
κιοτήδων σπόρο μουχλιακό
που έλλογα σπαράζουν


Κουλουριαστήκαν τα μωρά
τρώνε απ το γέννημά τους
κι η αποθυμιά αγριεύτηκε
απ το περίσσεμά της
κινά και πνίγει τ’άλογο
στο μυριανάθεμά της


για δυο μονάχα
μόνο δυο γαλήνης
υποψίες
από μια μονάχα
μόνο μια
πατρίδας εξορία

Νανούρισμα

νάνι νάνι το βρεφούδι’μ νάνι
κι όπου του πονεί να γιάνει

κι αν τα ματούδια του πονούν
να βρεις χελδόνα να τακούσει
άνοιξη να τους κρούσει

κι αν τα χερούδια του πονούν
ταξιδευτή θαλασσινού να πεις
ανάσα να τους πέμψει

κι αν κείνοι οι ώμοι του πονούν
ήλιο κουβαλητή να στείλεις του
μ'αχτίδες το φορτιό να του ζεστάνει

κι αν αδακά καημός δονεί του
το στηθάκι
μανούλα να πλεχτείς του
στεφανάκι
μυριόφορο του ύπνου καραβάκι

νάνι νάνι το βρεφούδι’μ νάνι
κι όπου του πονεί να γιάνει

Άνοιξη

Σκούζαμε όλη νύχτα
αυτοί δυο μόνη εγώ
άνοιξη ζώντων
και ημιθανών ζώων

Σε μία εκ των καλύτερων

Δε θασχοληθεί η ζωή αδερφέ
με τις πάνες δυο σκατωμένων
σαραντάχρονων μωρών
που αλληλοπασαλείβονται
ούτε μια φτυσιά δε θα χαλαλίσει
απαρχής ήξερε που μας εμπιστεύτηκε
στη μανούλα και στον πατερούλη
που να λέμε του γονιού το δίκιο
δε μας γάμησαν ασάλιωτους

Τραγούδα όσο μπορείς αδέρφι
όσο πιο δυνατά μπορείς σου λέω
εκειό το παληκάρι απ τα Σφακιά
και τρέχα τρέχα τρέχα τρέχα
τον έχει καπαρώσει ολούθε το θεό
να μας έχει στο σημάδι η πουτάνα
ωσότου ξεφασκιώσουμε το θκο μας

Είπαμε ρε παιδί...

...αλλά και συ το παραεπαναστάτησες το πράμα...είπαμε στο απλό είναι η μαγκιά δε θέλει πολλά χρώματα και σχεδιάκια γιατί το μάτι χάνεται και δε μένει τίποτα... μια χαρά διάλεξες και το χρώμα κόκκινο πιονέρικο... αλλά ρε παιδί το παρααυτό σε ξαναλέω ούτε μια διεύθυνση, ένα τηλέφωνο σταθερό, κουνητό κάτι ρε Χρίστε Ανέστη πώς θα σε βρούνε έτσι...τζάμπα τ'αναπτηράκια ρε παιδί...κρίμα

Μπορεί να μην παένει με το πνεύμα...

...αλλά με το γεύμα των ημερών κι απά δα κι απά κει, ταμ μπιριντζί είναι

Ακούτε βδε άσπρα παχουλά, ακούτε στη σειρά πως δεν το σφάζουν το μαύρο πρόβατο, μπορεί και να προλαβαίνουμε ακόμα






Συναδέλφισσα στη γεια μας :)

...και συνάδελφε και συνάδελφε σε ξέχασα εσένα

ούτε εσύ απήργησες ασπροπροβατάκο