Παιχνίδι

κεραυνοξυπνάς
μας ν’ακούσω, πώς
καιγομυρνάμε

πα στα κύματα
σε βλέπω, που με κοιτάς
απ τη σκιά σου

Μικρές ελλάδες

πόσο πολλές, βάλθηκες
να μας δείξεις, ελλάδες
αβοήθητες

Τώρα

δώσε μας νερό
τον τόπο να θυμάται
θεριογύναικο


τώρα που όλα
τ'άγοράζουν με κόπο

Κερνάει το ζούδι

Φχαριστώ και φιλιά...λίγα πολλά, στα μούτρα να ναι :)

Απόλυτο τιπ...

...νοικοκυροκόριτσα

Καθιστές σε πολυθρόνα χαμηλή, αυτή του σκηνοθέτη μωρέ, μπροστά σας καρέκλα με πάτερ...όι καλέ λάθο... τάπερ με τρίφτη και...τα δύσκολα. Δεξιά σας κοντούτσικα, όμως ανεμιστηράκι να στοχεύει το τάπερ στο ένα, μη μου πλευριτωθείτε κιόλας. Μέχρι και 15 από δαύτα...τρώμε πολύ, το 'παμε... κι ούτε ένα ρούφηγμα της μύτης, ούτε ένα δάκρυ καλέεεεεε, αλήθεια :)

Άι το χειμώνα να σε δω, ρουλίτα που θα ψάχνεις για τιπ!


Άντε και μια Μαίρη για να χουμε το νου μας, κορίτσα

Για το μυθο σας είπα;)

Ρήνα... Κατερίνα μου

Φυσικά και άλλο έψαχνα...τι προτότυπο...το να χαμε τώρα δυο τσιγάρα...τι άλλο θα ζητούσες...πώς είναι να τα ξέρεις όλα;...λέγε και μετά...ρήνα, κατερίνα μου μ' ορέεεεεο σαν το μπισκοτάκι καλέ...τι επανάληψη θε μου...ε καλά κάτι καινούριο...μύυυυυυθος λέμε...γκντουπ! (κουτουλιά... μία έφτασε)




Υ.γ. Βρε αλήθεια το ψαχνα το να χαμε τώρα δυο τσιγάρα και δεν το βρήκα...και γέλασα με τη...άντε, εντάψει ρίνα...γελάμε είπαμε σήμερα...μη μου μουτρώνετε οι άντρηδες...σας αγαπάμε οι ρουλίτες :)

Μια Λέγγω αγάπη

Όχι, για μιαν αγάπη, άσπρη ροζ χρωματιστή
δεν έχω να μιλήσω
για μιαν αγάπη μοίρα λιμνίσια, γλυκερή
χρώμα δε θα ξοδέψω

Να σας βάψω, θέλω μιαν αγάπη Λέγγω
με δυο γάμμα τραχιά το λαιμό να γδέρνουνε
τσιγκούνα, μαύρη μικροχήρα
με το σταυρό και τις ασπρογάλανες ρίγες στον κώλο
πού στα εφτά παιδιά έβαλε, πριν στην αγορά τα βγάλει
μ’ελπίδα πώς έχει απομείνει στο ντουνιά, λίγος θεός και τσίπα
και δεν θα της τα χουφτώσουνε

Μιαν αγάπη Λέγγω να σας φτύσω, θέλω
με ζαβό το νύχι στο δεξί το πόδι
χωμένο στο κρέας του αρχηγού
να μας κλωτσάει και να πονάει
με δόντια σφιγμένα, έχοντας για καζάντιο
δυο δράμια δόντια, ακόμα

Να μου φυλάξω παλεύω, μιαν αγάπη Λέγγω
με αίμα περίσσιο και δρόμους λίγους
να μπλαβιάζουν το πόδι της
γριά άρρωστη στο κρεββάτι
να εκλιπαρεί για μπαλτά
πριν τη χαλάσει η γάγγραινα

Μια Λέγγω αγάπη, ανάπηρη
με δεκανίκια και μάτια κόκκινα
να σηκώνει τ’αυτιά της στον ουρανό
τυφλή στο μπλε του
τρέμω μη δε μ’αξιώσω



Υ.Γ. Να χουν καλό θέλω να πω στην apologia pro sua vita, στον Κεντρωτή και στον Ξένο, που μου καναν παρέα χθες στα μπλόκια τους