Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Ένα άλλο είναι που κλαίει

Μουσικοθεραπεύτρια και φυσικοθεραπεύτρια συνεργάζονται σ'ένα ερευνητικό.
Στόχος να καταγραφούν οι θετικές ουδέτερες και αρνητικές συμπεριφορές δυο παιδιών με πολλαπλές αναπηρίες στις συνεδρίες της φυσικοθεραπείας τους.

Πρωτοτυπία!!!!
Οι καθημερινές συνθήκες είναι και οι ερευνητικές
Γιες!...θα τη φας τη γαμοκλωτσιά ρε κεφάλα ερευνητή με τις δημοσιεύσεις εργαστηρίου, απ τα θκα σου τα πόδια θα τη φας, πού θα πάει;

Και η καθημερινότητα;
Άκου για να μαθαίνεις

Φυσικοθεραπευτήριο και χώρος διδασκαλίας ένα...εμ σαμπού, εμ κοντίσιονερ ένα πράμα, να φιλοξενεί τρόπος του λέγειν 4 παιδιά σε αναπηρικά καρότσια, ένα δόξα το θεό στα πόδια του και ενήλικες τρεις. Σούγκανταρ η αίθουσα,όμως, μεγάλη ρε παιδί, αλήθεια...το σωστό να λέγεται!

Στους τρεις ενήλικες το λοιπόν προστίθεται και η μουσικοθεραπεύτρια με την βιντεοκάμερά της και βιντεοσκοπεί τη συνεδρία της φυσικοθεραπείας...κι όλοι περιπατητικοί και μη...μπαλαρίνες.

Τελειώνει η πρώτη πράξη τόυ μπαλλέτου κι εικόνα πρέπει να μιλήσει και να δώσει τη γραμμή, τη βάση

Παίζουνε τα βίντεο τα κορίτσια και καρέ καρέ τσεκάρουνε τις θετικές τις ουδέτερες και τις αρνητικές συμπεριφορές των δυο παιδιών

Εκεί κατά το τέλος και ενώ έχουν απομείνει κοντά 2 λεπτά από τη συνεδρία του ενός παιδιού, έρχεται ο άντρας της φυσικοθεραπεύτριας να την πάρει. Βλέπει τις τσούπρες να μετράνε τα δέκα δευτερόλεπτα του κάθε καρέ με το στόμα, καταπίνει με δυσκολία το... γυναίκες τι περιμένεις και προτείνει να πάρει μέρος στη διαδικασία με το κινητό του για χρονόμετρο.

Ενθουσιασμός τα κορίτσια...μπράβο ρε παιδί, τι θα κάναμε χωρίς εσάς,κολόνες των σπιτιών μας κι άλλα τέτοια γυναικεία γαλιφιώτικα

Ο άνθρωπος... να ναι καλά...εντάξει θα το πούμε το λογάκι μας, αλλά ξέρουμε που χρωστάμε...κάθεται παρα πλεύρος των τσούπρεων και δεν έχει εικόνα. Μόνο ακούει τον ήχο του βίντεο και ειδοποιεί για το δέκα, ώστε να τσεκάρουν τα κορίτσια τη συμπεριφορά.

Δέκα...
Ουδέτερη...μένα στόμα μια φωνή οι τσούπρες
δέκα...
ουδέτερη...
δέκα...
ουδέτερη...
δέκα...
ουδέτερη...
δέκα...
ουδέτερη...
δέκα...
ουδέτερη...και πάει λέγοντας

Στο εντάψει του τέλους, αφού το σκέφτηκε για λίγο, ρωτάει ο άνθρωπος

Κορίτσια να σας ρωτήξω μια ερώτηξη...τι πρέπει να κάνει το παιδί για να τσεκάρεται αρνητική τη συμπεριφορά του

Γέλια και κλάμματα μαζί οι τσούπρες...

Για το κλάμα λες... που ακούγεται, ναι;
Ε, ναι γιαυτό, βρε κορίτσια!
Δεν κλαίει μωρέ αυτό που βιντεοσκοπούμε ένα άλλο είναι που κλαίει, ένα άλλο απ τα πέντε που μας ανέχονται


Και κέρασμα έναν Ξυλούρη που μου τον θύμισε το Νατασσάκι

Αφιερωμένο σ' ένα άλλο παιδί τουρκάκι της Θράκης που τάκουγε λέει στα δεκαπέντε του το καλοκαίρι στο Μεσέ, χωρίς να ξέρει ούτε τον Ξυλούρη, ούτε τον Μαρκόπουλο, ούτε να καταλαβαίνει τα λόγια...τ'άρεζε λέει ο ρυθμός και τ΄ακουγε





2 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

τς τς τς!
Τι θα κάνανε χωρίς τους άντρες, αμάν!
(μα καλά, να μη σκεφτεί καμιά το χρονόμετρο του κινητού;)
(αχ, στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν σίγουρα άντρας σε λέω!)
:p

Ευχαριστούμε για το κέρ-ασμα
(σε έχω κιάλλο, θ' ανέβει μοναχό του το μεσημέρι.. ;) )

Φιλιά Ρουλιώ μας :)
Καλημερούδια!

roula karamitrou είπε...

Καλημέρα μικιό :)
Δε γίνεται για, σε λέω!