Για την ευτυχία

Με τις πέτρες πάλευε, τα σοκάκια να παστρέψει
ν’αποφασίσει η ζωή να ‘ρθει να τη γυρέψει
πόθους κάθε πρωί ετίναζε απ τ’ άσπρα της σεντόνια
τα βράδια εκοιμότανε στου λούνα - παρκ της τα λαμπιόνια


κάθε που η σκόνη στοίχειωνε τα ράφια του μυαλού της
ταξίδευε μέσα στα μπλε λαχούρια του χαλιού της
πολύχρωμα παιχνίδιζαν αέρινα δελφίνια
να κανακέψουνε τους κόκκινους διαβόλους κάθε μήνα

κι όταν ο λαιμός της που’ καιγε
άφηνε κάνα δάκρυ ξέμπαρκο
στο μάγουλό της να κυλήσει
θύμωνε με την κόρη της
που του ‘χε τραγουδήσει

Γέρνουν οι ώμοι μου
απ’ τον αμίλητο θυμό
των γυναικών του μαχαλά
κι έχω ένα όχι για κληρονομιά
που τo συχώριο καταπίνει

Εκεί στα πέτρινα πηγάδια

Ένα παγωτό και μια βόλτα
εκεί στα πέτρινα πηγάδια
μια αγκαλιά και ένα σου χάδι
να αγγίξει τα παλιά σημάδια

να σκύψω και να με κρατάς
από τη μέση μιας αέναης στιγμής
του πάτου σαν φωνάζω σ’ αγαπάω
θα στο γυρίζει εκείνος, θα γελάω

και συ θα το δωρίζεις στα πουλούδια
στις πασχαλίτσες και στις μέλισσες, στα ζούδια
να πεταρίζουν του διαβάτη του αγέρα
να μας κερνάει, κρυμμένο, σ’ αγαπάω όλη μέρα

Ανέλαβε το χώμα

Να μας ξεκουνήσει!

Για εκδρομή

Θα κλέψω σου, πόλη, τα λουλούδια
κάτω από φεγγάρια λυδικά
κι από κισσούς μες στα σοκάκια
θα κόψω ιδρώτα και φωτιά

για εκδρομή , σ’ ένα γιορτάσι
που τα λουλούδια σμίγουνε στεφάνια
με άσπρο δάκρυ μυρωμένη πλάση
θε να δωρίσει λυτρωμού φιρμάνια


Δεύτερο κύμα παράθυρο
θέση άμα θες θα σου κρατήσω
στου ήλιου το καθάριο άπειρο
μάννα βροχή για να γεμίσω

Μια αρμαθιά τραγούδια

Με μια αρμαθιά τραγούδια
στην άμμο γλάρους ζωγραφίζω
που ξεκλειδώνουν τον καιρό
μπαίνοντας σ ’άγνωστο χορό

μ’ ιππότη έναν ήλιο από ‘κείνη
και άλογο μια θάλασσα του άλλου
κάθε που η τρελοφώκια απ’ το λαγούμι
το νέι αρπάζει και το ταξίδι λαμπαδιάζει

κεντώντας με ανάσες, καμπύλες πυρωμένες
αγάπης κούρμπες που ολοένα ξαναχτίζουν
των θαλασσών μας τις εκκλησίες τις νερένιες
που καρίνες σφήνες τις γεμίζουν και τις σκίζουν

αράθυμό μου
ανάμεσα, όπου μυρίσεις
σούρνεις με

Λιγότερο

Φίδια, ζωσμένα άνθρωπο
αλλάζουν πετσί
ψάχνοντας για ένα που να πεθυμάει
σαν να
όπως
λες και
θαρρείς πώς, λιγότερο

Μεταρρυυύθμισηηηη;;;;

Ακόμα μια γενιά θα μεγαλώσει θυμωμένη, με το Μάη, που άφησε το λύω να καταπιεί το όνειρο

Ξέρω, ξέρω … φαν-φίρι-φιν-φον, που πά να πει βοήθα στα πηγαδίστικα

Έτσι είναι,ευτυχώς μόνο εδώ και τώρα

Καλή τιπυχία παιδούδια :)

Πονοκέφαλος

Ι.
Οι δρόμοι, όσο και ωραίοι να’ ναι,
η νύχτα δροσερή,
το κορμί κουράζεται,
ο πονοκέφαλος όχι.

ΙΙ.
Και τώρα, αν μπω στο σπίτι μου
μπορεί να ξαναβγώ μετά από λίγο
αφού δικά μου είναι αυτά τα ρούχα και τα παπούτσια
κι οι δρόμοι κανενός.



Orhan Veli Kanık
BAŞ AĞRISI

Περπατόπιτα καλοψημένη

'Αει μανάρι'μ τα κάψαμε τα μακαρόνια, μύρισαν καμάρι μου, ευτυχώς να λες, αλιά θα το καίγαμε το σπίτι... σκάσε και τρώγε, τώρα...όι όι δεν ειν καθόλου άσχημα... σαν περπατόπιτα καλοψημένη...αδέρφια ζητάτε το πιάτο, καμμένα μακαρόνια με καλό λάδι, θα με θυμηθείτε :)

Μισό

Κάτσε ρε Καραμήτρο...μισό ρε παιδί, μισό... άμα περιμένεις παγάκια, ενώ έχεις βάνει την άδεια παγοθήκη κάτω απ τη γεμάτη, καλό μου...όπως έστρωσες θα κοιμηθείς που λέει και το άσμα

Έλα μωρέ άμαθοι είμεθα...βαθιά ανάσα και κατάπινε, βραδιά είναι θα περάσει

Ρε άγγελε...

Να χεις δυο δάχτυλα βότκα να βγάλεις το βράδυ και στη δεύτερη γουλιά να ρίχνεις στάχτη μέσα, πολύ.

- Ρε άγγελε... πάγαινε απαραπέρα μη με φυλάς άλλο, μ'αγχώνεις ρε παιδί!

Ευκαιρία, παίδες

Θα ρθει μια μέρα που θα θυμηθούμε πώς έπρεπε να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και θα χουμε ξωμείνει κι από σύκα κι από σκάφες. Θα τα βάζουμε τότε με τα παιδιά μας, που δεν ξέρουν να μιλάνε


Ευκαιρία παίδες, εκλογές έρχονται!
Τώρα που 'χουμε ακόμα τη μυρωδιά, απ' τα σύκα που μαζεύαμε κι απ' τις σκάφες που μας πλένανε, περιμένουν τα παιδιά μας να τους δείξουμε

Η φωνή του τρένου

Αλλοπαρμένος, λοξός είμαι
ούτε μια όμορφη δεν υπάρχει ν'άπαλύνει την ψυχή μου, σ'αυτή την πόλη
ούτε μια φάτσα γνωστή .
Μην τύχει κι ακούσω φωνή τρένου,
τα δυο μου μάτια
δυο βρύσες


Orhan Veli Kanık
Tren Sesi

Το αντεράκι της γαρίδας

Πόση απόλαυση ακουμπισμένη στο νεροχύτη, που μοσχοβολάει θάλασσα, με την καρφίτσα στο χέρι να τα βάζεις με το αντεράκι της γαρίδας. Να το ετσακώνεις εκεί που παράφαγε κι είναι μπαμπάτσκο και κορδωμένο και μαυρίζει κομματάκι παραπάνω, με τη γνωστή αλαζονεία του χορτάτου.Eκειδά ακριβώς να μπήγεις, την καρφίτσα και να το εσηκώνεις λίγο, λίγο να εμφανιστεί ίσα τόσο, που να μπορείς να το πιάσεις με τα δάχτυλα. Και με αντίχειρα και δείχτη να το τραβάς αργά-αργά ηδονικά, στη σωστή φορά κι αυτό να γλιστράει χωρίς κιχ να σου παραδίνεται σαν έτοιμο από καιρό. Κι αφού το σκουπίσεις στη χαρτοσακούλα του ψαρά να γυρνάς στην πλάτη της γαρίδας που σε κοιτάει ανοιχτή και καθαρή με ευγνωμοσύνη. Έχω σακατέψει πλάτες και πλάτες μέχρι να το μάθω. Οι δόλιες, πεθαμένες, δεν παραπονιούνται. Ασκήσεις απελευθέρωσης στου νεκρού κασίδα το κεφάλι

Απόλυτος, ύπουλος εχθρός το κάθε αντεράκι, σαν την τρίχα που κουλουριασμένη μεγαλώνει, εγκλωβισμένη σ’ ένα σπυρί . Μόνο που εκεί, εσύ είσαι και το σπυρί και η τρίχα κι η γαρίδα ζωντανή και δεν μυρίζει καθόλου θάλασσα, ούτε τσιντσιρίζει το τηγάνι

Ποίημα με τρύπες

Τρύπια η τσέπη, το γιλέκο τρύπιο
τρύπιο το μανίκι, το καφτάνι τρύπιο
τρύπιο το σώβρακο, η βράκα τρύπια

Σουρωτήρι είσαι, βρε αδερφέ;


Orhan Veli Kanık
Delikli Siir

Συγγνώμη από μιαν εύπειστη!!!

Με τι παίζετε ρε γρόθοιοιοιοιοι;;;;;
Θεουλίνι να σαι καλά!!!!

Γκουγκουουουστσούκ

στα σύρματα, δες τες πως
γελάνε, που δε φτάνει
το γουργουρητό


Υ.Γ. Γκουγκουουουστσούκ : Δεκαααααοχτώ

Μαρισόλ

ας τους να νομίζουνε
πως βασιλεύεις
θυμωμένη σε πίνει

που την έκαψες ολημερίς

Πόσο

πόσο παρακάλαγα
να δεις την κόγχη
κλαδί, κλαδί να χτίσεις

Μαγιάτικο

Αξιώθηκες!
Στα ξεφτίσματα, φωλιά
γεροντούβαρο