στο καθρεφτάκι μου, για το καινούριο φορεμένο τσίτι

νύχτες με πώμα αντρικό
νύχτες με πτώμα θηλυκό
νύχτες με πιώμα π’ αντηχεί
στόμα μωρουδιακό


νύχτες με κουκούλι τη μετάφραση
νύχτες πλατύσκαλα με θέα στην πρασιά
νύχτες με ρούχα λόγια δόντια νύχια δανεικά
θηλυκών επίορκων που άλλο δεν αντέχουνε γυμνές
νύχτες με άπνοιες νύμφες ονείρωξης σε αρπαγές

έρμη ψυχούλα μου πόσο για λίγο αγκαλιές
νυχτες με χνάρια βάλσαμο επίθεμα
σε φρέσκα δαγκωμένα μύχια παιδικά
γριές μου κουρασμένες εκπνοές, όσο περίλυπες γραφές

απαντοχής λαχανιασμένης συντροφιές
να γλείψει η ανάσα μου αέρα δυο ριχτιές
να ξαναπαίξει στην άδεια τη μεριά σου
ίσως απ ’αύριο ξανά το χτες σε δυο ζαριές

με φαγωμένα νύχια μαστοράκι
μπορεί και χρώμα να ξανοίξει μου
απ τις παραχωμένες μου κηρομπογιές
και γω να του φωνάζω είπες λαφάκι
είπες μυρούδια είπες για άνοιξες τραγούδια
ποταμάκι είπες είπες και τι δεν είπες μάτια μου
όσες ψευτιές τόσες σκαφτιές


για ηχόχρωμες λαλιές λίγο πιο κάτω πόσο ακόμα χώμα
πόσο ακόμ’ αρούρια τύφλα σε στοές, πόσο ακόμα ίδιες αντοχές
όσες γενιές δεν είπες μάτια μου τόσες οργιές, τόσες ψυχές