Άξιος να ‘μαι βιος

Κίνδυνο για λίγο να χαθώ
δεν μου μέλλει και γω κάποτε να ζήσω
μια που πάντα έχω πλοηγό
στη τζιπάρα μου λολίτα τη φωνή σου

λολίτα λύση μου
κουκλίτσα ψύξη μου
ακρίβηνα την πλήξη μου
αγόρασα υστερία

σαν πιάνω ουρανό, φιμέ οροφής στενό
σινιέ μετέωρος , σικέ αγέρωχος
τα φώτα μου πνεμόνια μου
τους που μ’ αργούν να σβήσω

τζιπάρα Κυριακή,ακούεις αλλαγή
η λόλα σιωπηλή
σε μέρες που μας φτούνε
σε προκάτ αλληλουχία


βορρά σ’ ένα κρυφτούλι
ανήμπορου γονιούλη
φωλιάζω τις ανάγκες σας
φονιάζω τα όνειρά μου


χάρη σ’ένα θεούλη
λεφτούλι δανεικούλι
στου δρόμου το θεριό
του γιόκα και της κόρης μου
την εκδρομή ταίζω


άξιος να ‘μαι βιος
λαμπρός συνεχιστής
του άφατου μανούλα
γιος σου, τρυγητής

άξιος να μαι βιος
βαγόνι συνεργός
πρεζόνι του θανάτου μου
στη φτιάξη, πατερούλη σε χαρίζω


χαρτί τσαλάκωμένο, πρωϊνό παράδομένο
στο φάντασμα που ρούφηξε απ τον ξύπνιο μου
το αναπάντεχό μου το λάθος το δικό μου
που ίσως και να ζύγωνε τον άγνωστο εαυτό μου
που ίσως και να έσμιγε ένα δικό εγώ μου