Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Την Ιστανμπούλ ακούω



Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
τα φύλλα στα δέντρα, σιγά σιγά κουνιούνται,
προτού αρχίσει να φυσάει το ελαφρύ αεράκι
τα κουδούνια των νερουλάδων από μακριά, από πολύ μακριά
χτυπούν ασταμάτητα
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
τα πουλιά περνάν από ψηλά σμάρια, σμάρια που λέμε
ενωμένα κραυγή, κραυγή
στα νταλιάνια τα δίχτυα τραβάνε
μιας γυναίκας τα πόδια στο νερό ακουμπάνε
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
δροσερό δροσερό Καπαλί τσαρσί
Μαχμούτπασά, που τιτιβίζεις ασταμάτητα
σαν τις αυλές τις γεμάτες περιστέρια
μυρωδιές ιδρώτα στο όμορφο αεράκι της άνοιξης
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
στο κεφάλι μου το μεθύσι παλιών κρασοκατανύξεων,
αμυδρό φως στης βάρκας τη φωλιά,
μέσα κει που κόβει το βουητό του νοτιά
σένα σπίτι του γιαλού, στο Βόσπορο
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
ένα κορίτσι περνάει απ’ το καλντερίμι
βρισιές, τραγούδια, πειράγματα
κάτι της πέφτει απ το χέρι
τριαντάφυλλο πρέπει να ναι
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
ένα πουλί σπαρταράει στα φουστάνια της
ξέρω, αν το μέτωπό σου είναι ζεστό ή όχι
ξέρω, αν τα χείλια σου είναι υγρά ή όχι
πίσω απ τις φυστικιές ανατέλει ένα άσπρο φεγγάρι
το καταλαβαίνω απ τους χτύπους της καρδιάς σου
Ιστανμπούλ σακούω




İstanbul'u dinliyorum

ORHAN VELİ KANIK







6 σχόλια:

ritsmas είπε...

καλημέρα με τα ωραία σου. Σε περιμένουμε...

Ανώνυμος είπε...

Και μια περί Ιστανμπούλης ο λόγος....
--------------------------

“…Ο παιδίατρος Αλμπέρ που μας τρόμαζε με ότι διέθετε, από το μουστάκι του μέχρι την τσάντα του , μετά τις πρώτες εμπύρετες μέρες είπε ότι ο αδερφός μου κι εγώ έπρεπε για θεραπεία να πηγαίνουμε για ένα διάστημα κάθε μέρα στον Βόσπορο να παίρνουμε αέρα. Έτσι ταυτίστηκαν στο νου μου η λέξη Μπογάζ (Βόσπορος) που στα τούρκικα σημαίνει λαιμός, και το “παίρνω αέρα”.
Ίσως γι’ αυτό να μην μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν έμαθα ότι τα Ταράμπια εκατό χρόνια πριν, τότε που δεν ήταν όπως τώρα διάσημο θέρετρο αναψυχής με τουριστικά εστιατόρια και το ξενοδοχείο του, αλλά ένα μικρό ρωμαίϊκο ψαροχώρι όπου έζησε ένα μέρος από τα παιδικά του χρόνια ο σπουδαίος ποιητής Καβάφης , λεγόταν Θεραπειά.
Ίσως επειδή στο νου μου ο Βόσπορος έχει σχέση με την έννοια της γιατρειάς, μου κάνει πάντα καλό να τον βλέπω…..”

Μια μέρα στην Πόλη….με τον Αναστάση, την Γιαχμούρ, την Νεχίρ, τον Γιουσούφ, την Δήμητρα….

http://www.lahana.org/resimler/displayimage.php?pid=1192&fullsize=1

http://lahana.org/resimler/displayimage.php?pid=1193&fullsize=1

http://lahana.org/resimler/displayimage.php?pid=1194&fullsize=1

mumul
----------------------
από εδώ : http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/01/24/konaki-m-l/#comments-15984
(σχ. 1071)

roula karamitrou είπε...

Και καλό μήνα πια Ρίτσα...κι εγώ ανυπομονώ, το χωριατάκι να κατέβω.
Να σαι καλά που πέρασες :)


Mummul σευχαριστώ για την προσέγγιση της Ιστανμπούλ απ την έττερη μεριά και το κείμενο και οι φωτογραφίες όμορφα :)...αλήθεια από πού...ποιανού είναι το κείμενο;

Ανώνυμος είπε...

Orhan Pamuk
"Istanbul"

και τεσεκουρλέρ για τα καλά σου λόγια

roula karamitrou είπε...

Μωρέ mumul...το χω το βιβλίο...το χω αρχίσει κι αφήσει δυο τρεις φορές...μου φάνηκε φλύαρο κι αν θυμάμαι καλά και βαρύγδουπο στιγμές στιγμές.
Το απόσπασμα που έβαλες μάρεσε πολύ και δε μου το θύμισε καθόλου...έχω ώρες ώρες που δεν μπορώ ούτε ένα άλφα να διαβάσω
Θα το ξαναδώ τώρα κι ελπίζω να ναι αλλιώς
:)

Ανώνυμος είπε...

Δίκιο έχεις..λίγο κουραστικό...και πολύ θλίψη....
Θλίψη που αποπνέει μια ...αισιοδοξία.. :)