Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Και τα παιδιά μαζεύτηκαν

νακούσουν παραμύθι...πες το πάλι, πες το, εναλλάσσονταν οι φωνές τους με τα στόματα τανοιχτά

ΑΘΩΌΤΗΣ...ΜΗΔΕΝ

Το παιδί που υπήρξα
δεν μιλά σε αγνώστους.
Πίνει, καπνίζει και γελά
με αμαρτίες που ξέρει.
Στα χρόνια της αθωότητας
όλα είναι στρογγυλά
σαν στήθια γυναίκας.
Το παιδί που υπήρξα
τις πιο σκοτεινές στιγμές
παίζει με τα σπίρτα.
Στα χρόνια της αθωότητας
κανείς αθώος
αν δεν έφταιγε.


για αθωότητες παραχωμένες

έγραψε ο ΑΛΛΟς ΡΕ...

2 σχόλια:

Ο άλλος είπε...

Είσαι απ τα παιδιά που αγαπάω. Το ξέρεις άλλωστε

roula karamitrou είπε...

Άντε τώρα να πεις ότι δεν ξέρεις...έλα μη μουτρώνεις, χιούμορ, αμήχανο. Η αλήθεια είναι ότι με συγκίνησες σήμερα με την ανάρτησή σου και συνεχίζεις.Και για μένα είσαι ένα απ τα αγαπημένα πρόσωπα της μπλογκόμπαλας Να σαι καλά :)