Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Όσο παιδί σου πρέπει

Μη μονάχη μου τώρα
πατέρα θένε
τα κρινάκια της ροδόπης
πατέρα γέρνουν
ντυμένα αγριόκουρκοι ξεδοντιασμένοι
δεν εφτάνω
πατέρα ξένε
λειβαδίτη
να κουδουνίζει για ποδηλατάδα
στο έμπα τους δάσους της Χαϊντούς
ακούτε ποιητά;
Είστε ακόμην εκεί;
Ακούτε γαμιόλη μετά από τρεις κούπες βίσκυ
και μια νερό μ’έξη μιράντα παπάρα; Για όσα
είναι φυσικώς αδύνατα και προσωπικώς φαντασιόπληκτα;
Ακούτε πολλάκις τη νύχτα εφιάλτη;
Να κερδίζεις μόναχη όσο παιδί σου πρέπει;

Δεν υπάρχουν σχόλια: