Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Να τα πάθουμε καλλιά αδερφέ

απελπίσου πατριώτη κι αυτό δεν παλεύεται μα του ανθρώπου αγάντα κλάμμα κρατημό απ την κραυγή την πρώτη να παλεύει άλλον μέσα σ αυτό,εσένα ένα ζευγάρι παπούτσια το'να λάστιχο σουρτοπατούμενο τ'άλλο πάνινο αφόρετο αλυσίδα μάρκα και τα δυο να φέρνουν απόγεμα μαγκωμένα απ τον ύπνο δυο ζευγάρια χέρια για ξερή το'να με χαλάζι πάρκινσον να μοιράζει τρεμάμενο με πείσμα παγίδες νίκης στην αυλή πλυσταριό του καφενέ τις κλεμμένες ήττες και τ'άλλο γελιονιμμένο να βαρκάρει μονοχεριά στην ξεχαρβαλωμένη τραμπάλα με το δόλωμα να γλύφει και να φτύνει μουρμουρίτσα σ'αναβροχιά από κοπάδι αγωνιά ψυχούλα ν'αλυσά αξιοσύνη αχάριστη ξερή από θυμητικό και πάλι πάλη μον...πάλι; ναι πάλι πάλη πετρά-Νάκο να βρέξει το μπιθράκι το αφόρετο ν'απλώσει στο ποδάρι του μ'ασπίδα τ'από ντροπή κατεβασμένο κεφάλι απέναντι στ'ανήμπορα καθαρισμένα κολλημένα με ταινία γυαλιά κι άκρων εξάρτηση από παλιοκαιρίσια αλλοτονισμένη ευκή να τα πάθουμε καλλιά αδερφέ

Δεν υπάρχουν σχόλια: