Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Μα;

λαλήσας τοίχος
επιτέλους...μα τώρα;
γιατί δεν ξέρω

θύμωσε, λες να;
μα θυμώνουν οι τοίχοι;

το είδα όμως
το χέρι να πετάει
τη μπάλα πίσω

να παίξει, λες να;
μα παίζουν οι τοίχοι;

και το μπαλάκι
στα γκράβαρα ζητιάνος
πεζούλι ψάχνει

καλό μας δρόμο
μα εκδράμουν οι τοίχοι;
χειμωνιάτικα;

πρωταθλήτρια
του σκουός συνομιλεί
με τη ρακέτα της

5 σχόλια:

island είπε...

Η τύχη και οι τοίχοι μήπως γεννούν την ίδια αντίδραση;

νατασσΆκι είπε...

Πάει, το χάσαμε το μπαλάκι!
:p

Kαλημερούδια σας :)))

Unknown είπε...

ποιανού είναι μωρή αυτή η ποιηματούρα!
δικιά σου; πέστο!
θέλω να ζηλέψω πολύ!


και να χαρώ περισσότερο...:)

mamma είπε...

ένα μπαλάκι, δικό σας είναι;

roula karamitrou είπε...

Καλό βράδυ συναθλητές :)

Εσύ καλόπαιδο το τσουκάλι και τα μάτια σου λέει η θεία ρούλα κι άσε τις τοίχοι και την τύχη...εντάψει;)
Αν κι εδώ που τα λέμε κάτι με φαίνεται ότι ξέρεις εσύ για τοίχους και για τύχη...βρε μπας κι εκεί ήταν η διατριβή;)


ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ πολύ γέλασα ζούδι, όντως το χάσαμε στοπ :)

Παραβλέπω κυρία μούρη το ποιηματούρα που μπορεί και να παραπέμπει στο καρικατούρα και κρατώ το καλό και σευχαριστώ, ξέρεις πόσο μετράει η γνώμη σου :)

Τελικά υπάρχει και τρίτος άνθρωπος η mamma μου...δικό μας είναι θκο μας :)
Ελπίζω να πέρασαν οι ιώσεις, φιλιά στο κουκουβαγιόπαιδο, πολλά :)