Ένα ποντίκι ήμουν τυχερό

Θέλω να βάλω μια φωνή ο κόσμος να χαλάσει
να ανεβεί στον ουρανό στα σύννεφα να μοιάσει
να ξαναβρέξει ανθρωπιά, μιαν άσπρη καταιγίδα
να πάρει σβάρνα όλα, τα δεν άκουσα δεν είδα

εγώ κοιτάω τη δουλειά μου, προσέχω για να έχω
δε νικατώνω τη σβουνιά, βρωμεί και δεν αντέχω
έχω καλό αφεντικό, χίλια ένα και στο χέρι
μου ‘χει και ράντζο βολικό να βγαίνει το νυχτέρι

εγώ ‘μαι πάλι εργατικός, τρεις δουλειές, πια ανεργία;
και μένα ο μπαμπάς πολιτευτής κι ο μπάρμπας μου στην εφορία
εγώ είχα ορμήνειες έξυπνες, με τους πολλούς, θα βρεις την ευκαιρία
και μες στ’ αυγό άμα χωθείς , δόξα την παναγία


ετρούπωσα λοιπόν, κουράστηκα, από τ ’αυγό στο βάζο
να γλύφω συνεχώς, απ’ άνθρωπος λιγδιάρης ποντικός.
Δεν άκουσα δεν είδα που λες γείτονα, τα μάτια σου που υγρά ‘ναι
Δεν άκουσα δεν είδα σε, τα χνώτα σου βρωμάνε

Μόν’ άκουσα κάποια στιγμή να με πυροβολάνε
τα χέρια σου που μύριζαν χλωρίνη κι υγρασία.
Θε μου τι αδικία, ένα ποντίκι ήμουν τυχερό
δεν έκανα ποτέ καμιά παρανομία