Καθόταν στο κατώφλι και χτενίζονταν.
Ένα πουλί της κράταε τον καθρέφτη.
Άσπρα και κόκκινα τριαντάφυλλα της μίλαγαν.
Οι σουσουράδες στη ροδακινιά την πείραζαν.
Κι αυτή όλο να χτενίζεται κι όλο να τραγουδάει:
"αχ τρέλα,τρελή τρέλα μου, τρελή μου τρέλα, τρέλα"
Κι ο κήπος την αγκάλιαζε με δυο χιλιάδες άνθη.
...................................................
Καρέκλα η βάρκα του-ταξίδευε. Πώς κάθονταν
επάνω στ' ανοιχτό νερό χωρίς να τραμπαλίζεται;
Πάνω στο γόνα του έγραφε, και τίποτα δεν κοίταζε.
Γύρω του χτύπαγαν τα κύματα και τα χαρτιά του δε βρεχόντανε.
Μεγάλος ήταν σαν τη μοναξιά, μόνο δυο μέτρα πιο γαλάζιος.
....................................................
Αντιγράφω απ την Αγγελική που κάλεσε σε εαρινή μάζωξη
Δεν μπορώ να δεχτώ πως έχουμε Ετος Ρίτσου και η μητριά- πατρίδα ακόμα κοιμάαααααται. Και μάλιστα, έναν ύπνο του αδίκου. Επομένως, ας πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Οσο μπορούμε.
«ω τι όμορφα σαν σμίγουνε, σαν αγαπιούνται οι ανθρώποι»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Ας πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Όσο μπορούμεKαι τα πήραμε...Ένα ποίημα εδώ, ένα τραγούδι εκεί, μια συνέντευξή του αλλού, ένα διήγημα παρακεί...
Θα γεμίσει ο Μάης μας με Ρίτσο...
Τι καλά!
ω τι όμορφα σαν σμίγουνε, σαν αγαπιούνται οι ανθρώποι...μα δεν είναι;
:)
Καλό μήνα Ρουλιώ μας!
:**
Όντως είναι ωραία παίδες!
Καλό μήνα να χουμε :)
好車貸汽車貸款
車貸財理通
個人信用線上查詢
信貸
汽車高利換低息
銀行汽車貸款72期還款
銀行中古購車貸款
銀行二胎房貸
汽車銀行增貸
Δημοσίευση σχολίου