Και μόνο ο πόνος θα μείνει κι ο θάνατος κι η μυρωδιά του καμμένου και τίποτα καινούριο δε θα γεννηθεί
μον στάχτες και δάκρυα θανακατευτούν και λάσπη θα γίνουν υγρή νερουλή που σχήμα δεν παίρνει όσο και να την πλάθεις μαγωνία, σαν το μπαλόνι μου το χιλιοτρύπιο το ξεφούσκωτο που ακόμα προσπαθώ να του κλείσω μια μια τις τρύπες και τα δάχτυλά μου δε μουφτάνουν και το κρατώ...ξεφούσκωτο... να το πετάξω στα σκουπίδια δεν μπορώ, εγώ το χιλιοτρύπησα να μη φουσκώνει και μου σπάσει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου