Είναι κάποιες μέρες, που παίρνω το κεφάλι μου
και πηγαίνω
στην μυρωδιά των διχτυών, που μόλις βγήκαν απ τη θάλασσα
από νησί σε νησί, το δικό σου το δικό μου
ακολουθώντας τους θυελλοπόρους
Υπάρχουν κόσμοι, που δεν μπορείτε να φανταστείτε
τα λουλούδια με πάταγο νανοίγουν
το χώμα π’ακούς να καπνίζει
Προπάντων οι γλάροι, προπάντων οι γλάροι
σε κάθε τους φτερό μια άλλη ταραχή
Είναι κάποιες μέρες, μέχρι τα μπούνια το γαλάζιο στο κεφάλι μου
Είναι κάποιες μέρες, μέχρι τα μπούνια στο κεφάλι μου ο ήλιος
Είναι κάποιες μέρες, όπως ο τρελός…
Gün Olur
Orhan Veli Kanık
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Υπάρχουν και μέρες που δεν ξέρεις τί σκατά να σχολιάσεις. Αφού δεν έχει μείνει τίποτε.
Πως δεν έχει...γαλάζιο και ήλιος κι ο τρελλός, ασχολίαστα όμως , όπως το λες, καλόπαιδο :)
Δημοσίευση σχολίου