Αποστολή συστημένων

Πηγαίνω, που λέτε προχτέ, στο ταχυδρομείο με δυο φακέλους. Ο ένας έχει αποστολέα την Μαρία Παπακωνσταντίνου κι ο άλλος τη Ρούλα Καραμήτρου. Ζητάω απ την κυρία να τα στείλει συστημένα και περιμένω να μου δώσει τις αποδείξεις αποστολής. Πληκτρολογεί η κυρία τους αριθμούς κατάθεσης...γρρρρ,γρρρρ,γρρρ...φτύνει το μηχανάκι με πλέριο εκσυγχρονισμό τις δυο αποδείξεις ΠΑΡΑΥΤΑ, μαζί με το 6,85 ευρώ...από κάπου σαν να κούγεται πάρε να χεις και να σκέφτεσαι πώς θα τον επληρώσεις τον εκσυγχρονισμό, παπάρα...αλλά δεν δίνω σημασία.

Ανοίγω το πορτοφολάκι μου και ψάχνω τα ψιλούλια μου...τα βλέπω δεν τα βλέπω, βγάζω τα γυαλιά για τα μακριά, βάζω τα για τα κοντά, κάπως καλύτερα...η κυρία αδημονεί...ο νεαρός από πίσω ξεφυσεί...εγώ ακάθεκτη κι αργή απελπιστικά μετράω δεκαρικάκια, εικοσαρικάκια, μονόφραγκα και δίφραγκα, που απλώνονται στον πάγκο. Όπως πάντα στο παρατσακ...δεν φτάνουν.

Δυστυχώς έχω 6,70 λέω με το μεγαλύτερο ενοχικό μου χαμόγελο της υπαλλήλου...ελπίζοντας βαθιά μέσα μου σένα τόσο δα σκόντο ρε παιδί...η κυρία είναι έτοιμη να με φάει, ο νεαρός παρακαλεί να μην με πετύχει στα εξήντα μου στην ουρά κι εγώ μαζεύω τα ψιλούλια μου και αποχαιρετώ το ένα και μοναδικό μου εικοσάρικο, που απεγνωσμένα προσπάθησα επι ματαίω να κρατήσω φυλακισμένο στο πορτοφολάκι μου.

Η κυρία με κινήσεις αποτομούτσικες μαζεύει μου τα ρέστα και τα χώνει στη χούφτα μου μαζί με τις δυο αποδείξεις λέγοντας...αυτή είναι της Μαρίας Παπακωνσταντίνου κι αυτή...είναι της άλλης...ορίστε της λέω;...της άλλης κυρία μου...ελάτε συντομεύεται...δείτε μέχρι έξω έχει φτάσει η ουρά...ελάτε!

Σηκώνω δειλά το κεφαλάκι μου...όντως τα πράματα στην ουρά είναι εξαιρετικά σκούρα και στα βλέμματα τον συμμετεχόντων στην ουρά ΚΑΤΙΜΑΥΡΑ. Ένα ώρε που μπλέξαμε ίπταται πάνω απ τα κεφάλια τους, τρακάρει ζαλισμένο στο αυγό που ναι δίπλα στο καλή ανάσταση που έχει αναρτήσει το ταχυδρομείο και προσγειώνεται στο κεφάλι μου.

Πως είπατε ξαναρωτάω ξεχωρίζοντας τις αποδείξεις απ τα ρέστα...αυτή είναι της Μαρίας...

ΤΗς ΜΑΡΊΑς ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΗς ΑΛΛΗς...πεταγεται ο νεαρός από πίσω...΄ΚΑΝΙΤΑΙ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ,ΜΑς ΤΣΑΤΑΛΙΑΣΑΤΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΠΡΩΙΝΙΆΤΙΚΑ!


Έτσι που λιέτε σύντροφοι...κανένας σεβασμό στην ποίηση κι η νέα κι η παλιά γενιά και πάναπόλους η ουρά...άλλη η ρούλα καραμήτρου...α, ρε δε θα εκδοθώ πρώτα στο ταχυδρομείο θα πάω...στην πιο μεγάλη του ουρά να μοιράσω αντίτυπα...η άλλη!!!

Βρε μπας και να το ξανασκεφτώ με το ψευδώνυμο...σαν να με φαίνεται κανένα σεβασμό δεν εμπνέει...για να το ξανασκεφτώ, με την ποίηση;...δεν ξέρω, δεν ξέρω πολύ με μπέρδεψε το ταχυδρομείο...άντε καλή μεγαλοβδομάδα σύντροφοι κι είναι καιρός για περισυλλοή με φαίνεται :)


Α...έχω κι ανέκδοτο που με φαίνεται κολλάει στο ατυχές περιστατικό...

Τι σχέση λέι έχει ο boy george με τον barry white...όσο μπόυ είναι ο τζωρτζ αδέρφια, τόσο γουάιτ είναι ο μπάρυ...αχ, δόλια ψωνάρα ρούλα :)