Μία, του φόβου φτέρα

Μιαν ιστορία θα σας πω
για τον με το στανιό πατρόν
που να κινά με το λοιπόν
και για το τέλος θα φυλά
ένα… για δυο… φιλιά πεπόν


και το λοιπόν…


Μια, που ποδέχτηκάν τη με ευκές, κορούα
να ζήσει, να μας εζήσει η κοπελούα
μια στέλα μια μπέλα
μια της μαμάς κοπέλα
μια που ποδέχτηκάν τη με ευκές κορούα



σ’ ένα δρομί καθόντουνε θλιμμένη
απ ‘ άκρη σ’ άκρη μπερδεμένη
και κοίταγε μιαν άλλη, μία του φόβου φτέρα
μιαν ακριβή, μια φιλενάδα του αγέρα
σ’ ένα δρομί καθόντουνε θλιμμένη



εκοίταγέν τη και εφώναζε
και έκλαιγε και μέριαζε
με το θυμό φοβιό
απ την εικόνα μερτικό
εκοίταγέν τη και εφώναζε



τη φτέρα που ελυσσούσε
και τ’αγεριού χιμούσε
τη φτέρα που φοβότανε
μη δεν εζήσει και ριχνότανε
τη φτέρα που ελυσσούσε



κουνί κουνί κουνίτσα
πάρε και με μπίνα μανίτσα
και πε του φιλενάδου σου τ’αγέρα
να με κεράσει και εμέ φοβέρα
κουνί κουνί κουνίτσα


να πίνει το φοβιό, να σπάζει
να δίνει στο φευγιό, ν’ αδειάζει
δρόμος να μου γενεί
τρελογυριό θεριό, φωνή
να πίνει το φοβιό, να σπάζει



η πεθυμιά σου προσταγή λέει η κούνια φτέρα
κι αρπάχτει της μαμάς της, τη θλιμμένη θυγατέρα
που εμπερδεύτηκε κι εγέλασε
σαν... μάνα φτέρα την εστέναξε
μα εντρεπόταν και πως κόμπιαζε!
λες και τη ρίζα της ξελόγιαζε
η πεθυμιά σου προσταγή λέει η κούνια φτέρα



έτσι τα φρύδια ρίχτει τ’ αγέρι και γρυλίζει
κορούες έφταξα κι εγώ να παίξουμε σφυρίζει
δεξά λαβώνω και ζερβά γιατρειές σας εσκορπάω
σβουράω και σιμώνω σας, τον πόνο σας ζητάω
έτσι τα φρύδια ρίχτει τ’ αγέρι και γρυλίζει



κράτα με κράτα με μάνα φτερούα
κράτα με να ξεφύγω η κοπελούα
μη με αφήσεις να σου φύγω
και τις ευκές της κούνιας μου να πνίγω
κράτα με κράτα με μάνα φτερούα


και πέμψε μεν της, γκρεμνολούλουδη κούνια φτερούα
πέμψε με ανεμώνα πεισμωμένη κοπελούα
να με φοβάται, μην απ το στανιό φοβιό, δε ζήσω
να με φοβάται, μην κι αυτή τη ζήση της χαρίσω


πέμψε με, της μάνας μου κούνια φτερούα
να μην φοβάται άλλο, μην της αποθάνω
μα να φοβάται μην εφοβιασμένη της μαράνω
πέμψε με της μάνας μου κούνια φτερούα


κρουνών ροή, του φόβου φτέρα
άλλη της ρίζας μου, ίδια μύχια μέρα
να χει θεριό νερό να πίνει
το φόβιο τέρας να μικρύνει
κρουνών ροή, του φόβου φτέρα


Έτσι τελεύει ως εδώ η ιστορία
μα μην του τάξεις του παιδιού
και δη φιλί, μόν’ από χρεία
ένα…για δυο;
φιλιά πεπόν…ε γαλαρία ;)


Το post αυτό γράφτηκε για την “Ημέρα ενάντια στο φόβο”.
Δείτε περισσότερα
http://grfear.blogspot.com/