Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Θα χας ντο νου’ μ

Θα ντον εχάς ντο νου’ μ, θα ντον εχάσω
με γκούρσα σμπαραλία θα χαράξω
τώρα που το σαλιώσαμε το μέλι
και το περίλυπο το κουταλάκι
στραβό στο δόντι ξύνει το φαρμάκι

με καταπιώνα ξάφνου στενεμένη
κουφιά τσατσά η τέως εστεμμένη
κι ο σβέρκος αμετάπιστος χαμέ
ωιμέ τι μου λαχε ωιμέ

κάποτε μάρμαρο τώρα πατάτα
άλλοτε λόρδος και σίμντι
σόρυ, μα τζούφιος πόρδος
μιζάνθρωπος σακάτης
αφιόνης εργολάβος
σπουδαίος δικολάβος
αεριτζής τεμπελχανάς
ελλάδα ν’ αποσώνεις να χαλνάς

κάποτε…φτάνει πια δεν ωφελεί
δόξα χριστόν νονών διαόλων
διάλεξε πώς,μα επτωχεύσαμεν ρωμιέ
κι είναι καιρόν πολύ
τώρα εμείς τα νύχια και τα μύχια
μπιτέ που λένε κι οι γειτόνοι
μπιτέ μόνο ο θόρυβος να ενώνει

φτύσε και μαύρισε και βρίσε
βγες και περπάτα κι είναι άλληνε η στράτα
με χίλιους κι άλλους χίλιους κι άλλους κι άλλους
ήλιους μικρούς μικρούς μικρούς μεγάλους
αγριοξενύχτες χολωμένους παρλιακούς
να εκληρώνουν, άκου τον ρωμιάκι
ξανά μέσα σε δίνη ανθρωπάκι


έναν γδοντάρη γραφικό
αναμαλλιάρη χορευτό
που χει χαμένονε ντο νου’ τ
σε μουσικές κι αλλοτινά τραγούδια
σκαμμένα με σκαρπέλο και ματσόλα
σε ταμπλάδες, κούτσικα πουλούδια
που φέρνουν πόρτες,μιας θεράπουσας
πλατέας εκκλησιάς
για θυμήσου,μιαν όμορφη πόλη πριν
του αχταρμά τη νίκη
θυμήσου και μικυχαρής εγδύσου την
τραγουδιστά, τη φρίκη ανθρωπάκο


Άιντε και καλή ίδια βδομάδα
μεγάλη όπως πολλές ως τα τώρα
και πολλές ως τα μέλλοντα

και καλή άλλη μωρέ πασχαλιά,συνκολυμβητές :)

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

σε μας δικά, τους βατραχούς του βάλτου

Άιντε και ξάσου θολωμένη μοναξιά
πατρίδα διάλεε μεριά ν’αφήεις
πνιχτά στην άμμονε κεριά
μονοιάσματα μιλήματα με τους αποθαμένους
μα αδακά εκειές που λιώσαντε σταξιές,
αγιοκεριού που φώταε στον πλάστη
χαλάσματα στο μαλακό της απαλάμης
σε μας δικά,τους βατραχούς του βάλτου

αδακά που κάνανε χωριό
λάμιες ζαριές μ’ αγγελικές πετριές
λάσπη να μας εφτιάσουνε, βουρλιά
παιδιά που φτούνε μοίρα
σ’αέρανε και σε φωτιά, γιαβριά
σπορά σε γλιτωμό απ το βάλτο

Άιντε και φύσαγε και κάψε μοναξιά
τόπο ν ’ανοίξεις μου για ταίρι
να επανωτίζει βελονιά με δυων,
θεών και δαίμονων αντέρι

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Ρελάκι σακουλένιο

Επικινδύνως ημιπερατή
ωσμώνει στα μουγκά, κραχτή
για να ν μεμβράνη φυσική
μετά από τόσα χρόνια
ρελάκι σακουλένιο, νιμμένο ναι
σα ‘πο στιγμούλα φυλαγμένο
π’ αναθαρρεύει εωθινό
καθώς τσιγκέλι αποσπερινό
χρωμάτη κουρελού το πλέχτει
με χέρι κόνας που διαλέχτει


και μουρμουράει και θορυβιάζει
και τσαλακώνει κάθε τι που το μαγκώνει
ριγμένο πια να ενοχληθεί απτό
κόνα βασώ, κυράννα, ανεττώ
σε παραλλήλους λεγκωκόρες
που ετσιμπλιάζει, χτικιό τ’ανήλιαγο
το φολιασμένο στο γραφτό


και πνίχτει πνίχτει με θαμμένο
αγάντα κάνετε κυράδες
και συ σταμάτα να κυλάς και να κολλάς με
μυξιάρικο να γαργαλάς συμπόνια
τρέξε και γδάρε μου ρυτίδες χαρακιές
γι αχόρταστες πο φρέσκο κοπελιές
χάσκες επεριμένουν χρόνια
στόματα π’ανησυχάζουνε τα χώματα
για μυρωδιά εγγόνας και τσακιού
ουρές παθήτη κόπρου κολοβού
που ξαναβγαίνουν,για μιαν ακόμα βόλτα
βόλτα ανοιξιάτικη για χόρτα

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Σε μια ζωή με φόβο
αφέσου θεού
ως βουνό που γδικιέται