Ρελάκι σακουλένιο

Επικινδύνως ημιπερατή
ωσμώνει στα μουγκά, κραχτή
για να ν μεμβράνη φυσική
μετά από τόσα χρόνια
ρελάκι σακουλένιο, νιμμένο ναι
σα ‘πο στιγμούλα φυλαγμένο
π’ αναθαρρεύει εωθινό
καθώς τσιγκέλι αποσπερινό
χρωμάτη κουρελού το πλέχτει
με χέρι κόνας που διαλέχτει


και μουρμουράει και θορυβιάζει
και τσαλακώνει κάθε τι που το μαγκώνει
ριγμένο πια να ενοχληθεί απτό
κόνα βασώ, κυράννα, ανεττώ
σε παραλλήλους λεγκωκόρες
που ετσιμπλιάζει, χτικιό τ’ανήλιαγο
το φολιασμένο στο γραφτό


και πνίχτει πνίχτει με θαμμένο
αγάντα κάνετε κυράδες
και συ σταμάτα να κυλάς και να κολλάς με
μυξιάρικο να γαργαλάς συμπόνια
τρέξε και γδάρε μου ρυτίδες χαρακιές
γι αχόρταστες πο φρέσκο κοπελιές
χάσκες επεριμένουν χρόνια
στόματα π’ανησυχάζουνε τα χώματα
για μυρωδιά εγγόνας και τσακιού
ουρές παθήτη κόπρου κολοβού
που ξαναβγαίνουν,για μιαν ακόμα βόλτα
βόλτα ανοιξιάτικη για χόρτα