Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Παιχνίδι

κεραυνοξυπνάς
μας ν’ακούσω, πώς
καιγομυρνάμε

πα στα κύματα
σε βλέπω, που με κοιτάς
απ τη σκιά σου

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Μικρές ελλάδες

πόσο πολλές, βάλθηκες
να μας δείξεις, ελλάδες
αβοήθητες

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Τώρα

δώσε μας νερό
τον τόπο να θυμάται
θεριογύναικο


τώρα που όλα
τ'άγοράζουν με κόπο

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Κερνάει το ζούδι




Φχαριστώ και φιλιά...λίγα πολλά, στα μούτρα να ναι :)

Απόλυτο τιπ...

...νοικοκυροκόριτσα

Καθιστές σε πολυθρόνα χαμηλή, αυτή του σκηνοθέτη μωρέ, μπροστά σας καρέκλα με πάτερ...όι καλέ λάθο... τάπερ με τρίφτη και...τα δύσκολα. Δεξιά σας κοντούτσικα, όμως ανεμιστηράκι να στοχεύει το τάπερ στο ένα, μη μου πλευριτωθείτε κιόλας. Μέχρι και 15 από δαύτα...τρώμε πολύ, το 'παμε... κι ούτε ένα ρούφηγμα της μύτης, ούτε ένα δάκρυ καλέεεεεε, αλήθεια :)

Άι το χειμώνα να σε δω, ρουλίτα που θα ψάχνεις για τιπ!


Άντε και μια Μαίρη για να χουμε το νου μας, κορίτσα

Για το μυθο σας είπα;)


Ρήνα... Κατερίνα μου

Φυσικά και άλλο έψαχνα...τι προτότυπο...το να χαμε τώρα δυο τσιγάρα...τι άλλο θα ζητούσες...πώς είναι να τα ξέρεις όλα;...λέγε και μετά...ρήνα, κατερίνα μου μ' ορέεεεεο σαν το μπισκοτάκι καλέ...τι επανάληψη θε μου...ε καλά κάτι καινούριο...μύυυυυυθος λέμε...γκντουπ! (κουτουλιά... μία έφτασε)




Υ.γ. Βρε αλήθεια το ψαχνα το να χαμε τώρα δυο τσιγάρα και δεν το βρήκα...και γέλασα με τη...άντε, εντάψει ρίνα...γελάμε είπαμε σήμερα...μη μου μουτρώνετε οι άντρηδες...σας αγαπάμε οι ρουλίτες :)

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Μια Λέγγω αγάπη

Όχι, για μιαν αγάπη, άσπρη ροζ χρωματιστή
δεν έχω να μιλήσω
για μιαν αγάπη μοίρα λιμνίσια, γλυκερή
χρώμα δε θα ξοδέψω

Να σας βάψω, θέλω μιαν αγάπη Λέγγω
με δυο γάμμα τραχιά το λαιμό να γδέρνουνε
τσιγκούνα, μαύρη μικροχήρα
με το σταυρό και τις ασπρογάλανες ρίγες στον κώλο
πού στα εφτά παιδιά έβαλε, πριν στην αγορά τα βγάλει
μ’ελπίδα πώς έχει απομείνει στο ντουνιά, λίγος θεός και τσίπα
και δεν θα της τα χουφτώσουνε

Μιαν αγάπη Λέγγω να σας φτύσω, θέλω
με ζαβό το νύχι στο δεξί το πόδι
χωμένο στο κρέας του αρχηγού
να μας κλωτσάει και να πονάει
με δόντια σφιγμένα, έχοντας για καζάντιο
δυο δράμια δόντια, ακόμα

Να μου φυλάξω παλεύω, μιαν αγάπη Λέγγω
με αίμα περίσσιο και δρόμους λίγους
να μπλαβιάζουν το πόδι της
γριά άρρωστη στο κρεββάτι
να εκλιπαρεί για μπαλτά
πριν τη χαλάσει η γάγγραινα

Μια Λέγγω αγάπη, ανάπηρη
με δεκανίκια και μάτια κόκκινα
να σηκώνει τ’αυτιά της στον ουρανό
τυφλή στο μπλε του
τρέμω μη δε μ’αξιώσω



Υ.Γ. Να χουν καλό θέλω να πω στην apologia pro sua vita, στον Κεντρωτή και στον Ξένο, που μου καναν παρέα χθες στα μπλόκια τους

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Βρασίδαςςςςςςς

Έχω ένα φίλο γιατρό Βρασίδας με τόνομα...που λέτε είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο και σε λίγες μέρες θα φευγε για ναρχίσει το αγροτικό του. Συναντήθηκε μ'έναν φίλο του γιατρό γυναικολόγο να πιουν ένα τσίπουρο για το γεια. Πώς ήρθε η κουβέντα για τις ειδικότητες, ποιες έχουν μεροκάματο και ποιες όχι...του λέει ο γυναικολόγος, Βρασίδα το μουνί έχει παράδες σε πηγάδι άπατο...στο υπογράφω!

Ο Βρασίδας έκατσε πίσω στην καρέκλα του, άναψε έναν άσσο είπχε μια γουλιά τσίπουρο και συνέχισε να καπνίζει χαίδεύοντας σιωπηλός το μούσι του.

Τι σκέφτεσαι του λέει ο φίλος του

Στάσου στάσου του λέει να το βάλω σε μια σειρά... το μουνί... στο κεφάλι μου γιατί γιαρχή μου ξεφεύγει και θα σε πω

Αφού έκανε το τσιγάρο του και τελείωσε το τσίπουρο στο ποτήρι του...ήταν γρήγορος ο Βρασίδας... έκατσε τώρα μπροστά στην καρέκλα του ακουμπώντας τα χέρια του στο τραπέζι, έπιασε το ΄καραφάκι με το τσίπουρο και γιόμισε τα ποτήρια και των δυο αμίλητος

Άκου ρε φίλε του λέει...είναι βάσανο το μουνί;

Μετά από μια γουλιά και μια τζούρα απ τα βάθη...ναι... του λέει ο γυναικολόγος

Ρε γιατρέ...και γίνεται το βάσανο,μεροκάματο...γίνεται να πρέπει να το θέλεις κάθε μέρα και μάλιστα με ραντεβού...χόμπυ είναι το γαμημένο το βάσανο...πώς να το κάνεις ρε φίλε μεροκάματο...δε γινεται...στο υπογράφω κι ονομαστικώς Βρασίδαςςςςς
Άντε πιε να πάνε τα βάσανα σαπαρακάτ!


Τα γνωστά :)

Τσαπ δηλαδή το λοιπόν να καταλάβ'ς

Ο βάτραχος ο Φαίδωνας

...τι΄ναι πάλε τούτο...εμ πού νατακούσετε...μύθο λέμε, αφού !
Σιγά που θα το βρισκε η ρούλίτα!
Αντί του, όμως...βατράχια εν δράση...απρόβλεπτη, όπως του Μπαρμπαγιάννη η εκπομπή, που σας έλεγα τσι προάλλες...λέγε λέγε κάτι θα μείνει, σε λέω...9-12 κάθημερινα



δώρο αγαλίαση
συλλαβές αμέτρητες
τα δάχτυλα παλεύουν
για αντίδωρο
τραγουδιστό...κι ανώφελο
ανώφελο σου λέω
δεν μπορείς να το μετρήσεις
κλείστο...αμέτρητο
με μια μόνο τζούρα δυόσμο
κλεμμένο απ' τη Χαρούλα

Δεκαπενταυγουστιανή γραία

Μωρ' τι μου 'μελε
στα στερνά να μην μπορώ
μ'αρρώστεια να με έχω

γιατί κιαντέχουν
αφήνε με μονάχη


Υ.Γ. Αυτό το κιαντέχουν θέλει απόστροφο ανάμεσα κι α, για όχι;
Κανάς καραπόντιος θερμοκέφαλος καλέεεε :)


Χρόνια πολλά σε όλους

Καλημέρα :)

apologia pro sua vita


British Isle of Kypseli day 1176


H μόνη αλήθεια είναι το Λάμδα.

Λες;

Θέλω.

Αλήθεια;

Ψέμματα.

Γιατί δεν έβαλες Λάμδα στη λέξη σου;

Γιατί η μόνη αλήθεια είναι το Λάμδα.

Με πόσα Λάμδα γράφεις τα φιλιά;

Με όσα σου λείπουν.

Λυπάμαι δεν σε καταλαβαίνω.

Λυπάμαι δεν θα σε περιμένω.

Αλήθεια;

Λέμματα.

Όταν μου μιλάς με Λάμδα σε λατρεύω.

Όταν με λατρεύεις σε μισώ. Πες μου κάτι αληθινό, χωρίς λάμδα. Σταμάτα αυτό το ηλίθιο παιχνίδι. ΈΛΗΞΕ. Πες μου κάτι αληθινό σαν τις εισαγωγές του Χιώτη στον Επιτάφιο. Πες μου κάτι με αντρίκια Ρω και σκληρά Κάππα. Κάτι με Σίγμα που δεν τσιγκουνεύονται και Ταφ που πατάνε στέρεα. Βασιλικά Βήττα. Γάμμα που δεν χαρίζονται και Πι που δεν παρακαλούν. Πες μου κάτι για Γεράνια. Πες μου Κράτα το χέρι μου. Πες μου Πέτρα. Βροχή. Όνειρα. Μην μου πεις Λυγμός, έχει Λάμδα. Πες μου Πάμε αστέρι μου.Πες μου Πάρτο στεφάνι μας. Θε μου πώς γράφεται το πάρτο; Δεν έχει σημασία πές το μου. Βαρέθηκα τα Λάμδα. Δώς μου τ’ αγέρι, δώς μου το πέλαγο. Όχι. Μην μου πεις πέλαγο, έχει Λάμδα. Σου ρίχνω μεταξωτό σχοινί. Πιάστο. Πώς γράφεται το πιάστο; Θέ μου, Πιάστο. Δεν έχει σημασία. Ρεστάρησα. Όλα πάλιωσαν. Μ’ ένα ποτήρι πίναμε κι οι δυο. Πες μου Ποτήρι. Πες μου Κουρέλι. Μην μου πεις παλάτι. Έχει Λάμδα. Πες μου Ρούχο, Σπαραγμός. Πέστα. Θε μου πώς γράφεται το πέστα; Δεν πειράζει στην κρύα νύχτα ρίχτα. Όσο πιο μακριά από το Λάμδα, τόσο καλύτερα. Μίλα. Πες Πίκρα, Σκοτάδι, Σαββατόβραδο. Ίδιο Χριστός Ανέστη. Μην μου πεις δεν έχουμε ζωή. Δεν έχει Λάμδα, αλλά δεν το αντέχω. Πες μου Ιδρώτας, Αναστεναγμός. Βραδιά, Σπίτι.

Τελείωσες;

Μάλιστα.







Δεν είναι σαν να σου λένε παραμύθι με μουσική τα τραγούδια;...ώρε φάτσα δε σαντέχω άλλο...ένταψει μωρέ βλακεία...πώς κάνεις έτσι...δεν τις συνήθισες τις χαζάδες ακόμα;)

Πώς μωρέ το λένε τούτο το τραγούδι;

...εκείνο μωρέ που λέει κι αν δεν καταλαβαίνεις...όι όι πιστεύεις...όχι καταλαβαίνεις...πιστε...αμπεμπαμπλόμ τουκιθε...άιντε ββββλακείες άρχισες πάλι...τέλος πάντων ένα απ τα δυο λέει, για πιστεύεις για καταλαβαίνεις...αν δεν λέει, κοίτα τα μάτια μου καλά...αυτούνο σας λέω. Ήθελα να σας το κεράσω για καληνύχτα, μα δεν το βρίσκω η θειάκα ρούλα. Ανταυτού ένα ανέκδοτο που λέει ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου σε μια συναυλία

Καληνύχτα κι όνειρα γελαστά :)
Κι άμα δει γελαστά όνειρα ο άνθρωπας ξεκουράζεται
Μόνο κούραση έχει αυτό το βράδυ,γλυκιά κούραση, τίποτε άλλο



Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Για σένα χρόνο

δίνω για σένα
χρόνο μη μου ζητάς το
για μένα χρόνο

Μόνο;

Πότε θα 'ρθει;
Πότε θα'ρθει;
Γιοκ μου;)

Ναυτία

Δε θέλω, τσάκαλοι να εκδοθώ
να εκδίδομαι, θέλω
όπως πολυ καλά ξέρετε.
Ναι, θέλω να δω, αν τα βρεχάμενά μου
μπορούν να ταξιδέψουν το πεζοδρόμιo
κάτω απ τα μπαλκόνια σας
και να βλέπω τις φάτσες σας
που θα ζουν τη ναυτία
την κατά καιρούς γραμμένη


Δόξα τον πανάγαθο μου μακούει, ακόμα

Το ξέρω, το ξέρω συνκολυμβητές

...ότι πολύ καλά το κατέετε...τι μωρέ, μπουχέσες δεξιοί είμεθα;)
Φυσικά ότι η ανοχή δεν πάει μόνο με τον οίκο, αλλά πάει και με το διαφορετικό...αλλά μην τυχόν μου τη μαγαρίσετε την ανοχή με την διαφορετική...απαπά παπά! Δεν παένει ρε παιδί με τίποτα, σε λέω!

Αλλά και συ ρε παιδί μου

και γυναίκα
και ρούλα
και ξανθιά
και χοντρή
και αλαφριά
και στο ράφι
και γλωσσοκοπάνα
και τουρκόσπορος
και αγράμματη
και με πήματα;

Πολλές οι αναπηρίες σου,για να τις εβγάζεις και βόλτα!

Πόσο διαφορετικότητα ναντέξει ο άνθρωπος;

Ξέρω σύνκολυμβητές, ξέρω απ το ίδιο πηγάδι προσπαθούμε να βγούμε όλοι...λιγο πολύ, ούλοι καραμητραίοι είμαστε, ειδικά κάτι θολά ξημερώματα σαν το σημερινό, που το πετσί αχνίζει, εκείνο το σιχαμένο το γιατί...όχι για τα κακεντρεχή γύρα τριγύρα, ανθρώπινα, αλλά για το χέρι απαγκαλιά, που δε μας δόθηκε

Άντε κι άμα βρω κανά τραγουδάκι θα σας κεράσω καλημέρα για αύριο


Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Επιστροφή στην πατρίδα, σύντροφε

Το θυμήθηκα καλέ :)

...αλλήθωρο το λεγε η νουνά μου, το μάτι της Τετάρτης γιατί κοίταγε προς την Κυριακή, τη γιορτή τη σχόλη :)

Κέρασμα νανούρισμα...α...σάμα τελείως το χεις χαμένο πρωινιάτικα...όι καλέ ξέρω, ξημέρωσε...αλλά βοηθάει στο πρωινό το ξύπνημα, τούτο το νανούρισμα... Μύθος λεμεεεεε...μην ξεχνιόμαστε να πάρουμε και κανά φράγκο μπας και πάμε διακοπές, γιατί κάτι για καλό χειμώνα (ψες κουβερτούλα αδακά στη νύμφη), ακούω να εύχονται οι ανθρώποι...κι αντραλιάζουμι!


Α...δε σας είπα, τι θα φάμε σήμερίς...πείτε και σεις...ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι κι αυτό γυναικείο...που πας πείτε, για...πώς φεύγεις έτσι και μας αφήνεις ανενημέρωτους (ώ ρε, τελείως την εψώνισε αυτό!!!)

Ιμάμ μπαϊλντί το λοιπόν σήμερίς...και μη με πειτε τι ναι τούτο και τι σημαίνει... γιατί η μπούφλα έρχεται και θαν κι απ την Λωξάντρα :)







Kι αν και...

...αφού το φιλοσόφησα πολύ, το χω ρίξει που λέτε, στην τρέλλη και... γιεεεεεες... όλο και πιο συχνά μου συμβαίνει το άσμα...να ναι καλά η βρόχα που πεσε ρρρρρράιτ θρρρρου να λες, βλαμμένο... αλλά δεν το βρήκα στο λαγούμι...κέρασμα ένα στιγμιότυπο από τη συνεργασία του Ζαμπέτα με τον Χατζιδάκι για όνειρα γλυκά...α και καλημέρα που λέει και το ζούδι...καλημέρα Τετάρτη με το τσακίρικο... με ταλήθωρο...κάπως το λεγε η νουνά μου...το μάτι καλέ της Τετάρτης :)




Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Απ' το Δέλτα της Σαρκοζί

...που λέει κι ο Μπαρμπαγιάννης, ούλα περίκαλα!!!
Τα υπόγεια τη βγάλαν καθαρή, τ'ανώγεια δρόσισαν και τα ρετιρέ ως συνήθως ακατοίκητα.
Στις εκβολές, δόου...άτσα η βρεγμένη... της Σταυρούπολης οι ανθρωποι λέει ζορίζονται... καλά κουράγια, νάχουν

Με πείσμα

τυφλό ταμείο ο ουρανός
με σπρώχνει, πίσω στα τέσσερα
σ΄άτριφτα σανίδια για φυράδες,
που μυρωδιά αφήνουν
του μούλου απ'το κατώι,
στου Γιαννιού τα πόδια



Χράμι ιδρωμένο

Όχι άλλο ταξίμι, σήμερα
μποζούκιασε
κόπηκε
ο αφαλός μου, σου λέω
χράμι, στείλε
χράμι ιδρωμένο
για να βυζάξει το παιδί
στη σκιά του μεσιακού νυχόδεντρου
κι ας μη ζήτησες τίποτα εσύ


Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

Είπα...τι άλλο, να πω ένα ανέκδοτο...

... στη μάνα μου το μεσημέρι, κάποια στιγμή που χε το κλίμα βαρύνει κι ο γάϊδαρος ήντουνε σιμά.

Της λέω το λοιπόν, ήτανε τρεις υπερήλικες που είχαν ακράτεια. Ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι είπαν να το αντιμετωπίσουν, πηγαίνοντας σε ψυχολόγο. Συναντηθήκαν μετά από κανά τρίμηνο ν' ανταλλάξουν εμπειρίες. Ρωτούν οι δυο τον ένα που είχε πάει σε ψυχολόγο του σαλονιού ή του ντιβανιού...πώς πάει, έκανες τίποτα;
Κοιτάξτε δεν σταμάτησε, αλλά αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί...μου συμβαίνει...και είμαι ήσυχος. Μετά ρωτούν οι δυο τον άλλο που είχε πάει σε ψυχολόγο του γκασμά ή του σκοινιού...κοιτάξτε δεν σταμάτησε...αλλά δεν πίνω πολύ νερό , έχω τα πάμπερς μου κοντά, βάζω υπενθύμιση στο κινητό κάθε μισάωρο και πάω στην τουαλέτα...το πολεμάω κι είμαι ήσυχος.Ρωτούν τέλος οι δυο και τον τρίτο, που είχε πάει σε ψυχολόγο του λιμανιού ή του σκοινιού και του παλουκιού... κοιτάξτε, επιμένει...αλλά την έχω γράψει σταρχίδια μου...και είμαι ήσυχος


Υ.Γ. Έκπληξη...σοβαρό!!!
Μια επεξήγηση για τη ρούλειο ονοματοδοσία
του σαλονιού ή του ντιβανιού: ευκολάντζα...ψυχαναλυτικός
του γκασμά ή του σκοινιού : συμπεριφοριστής
του λιμανιού ή του σκοινιού και του παλουκιού: προσωποκεντρικός

Και με ρώτησε η μάνα μου ...μπορώ να υποθέσω με ποιον είσαι, αλλά πώς σας λένε ότι μπορεί να το καταφέρετε τούτο το ανέκδοτο;

Άκου λένε ότι πρώτα πρέπει να καταλάβεις, πως δεν μπορείς να υπάρξεις με τους άλλους άμα :

Δεν ακούς τα συναισθήματά σου...αυθεντικότητα το λένε

Δεν ακούς τα συναισθήματα των άλλων...αυτό είναι δύσκολο, έχει νσ και καπάκι σθ... ενσυναίσθηση το λένε

Και δεν αποδέχεσαι τον άλλο χωρίς όρους,χωρίς κριτική, ρε παιδί...ξερεις εσύ

...Αφού τα καταλάβεις όλα αυτά...καλά καλά όμως, πρέπει ναρχίσεις να τα...κάνεις... και παίρνοντας και δίνοντας μπούφλες, κάποτε Θα μάθεις και να μην μπορείς να υπάρξεις χωρίς την τριάδα.

Ωραία απ την μια του θεού, που μας φλομώσανε...να την τώρα και του λιμανιού. Κόρη μου κοίτα μείνε στην κατανόηση καιρό...και πέρνα στο πάρε δώσε σκατί, αφού σας χαιρετίσω, γιατί με φαίνεται πολύ παπάρα έχεις να φας, χωρίς κριτική και δε θέλω να τη δω...απεφάνθη ο συνταγματάρχης!

ΓΛΙΣΤΡΑΩ ΡΕ ΜΆΝΑ, ΜΗ ΜΕ ΤΡΑΒΆς ΚΑΙ ΣΥ ΑΠ ΤΟ ΜΑΝΊΚΙ,ΔΕΝ ΕΊΠΑΜΕ, ΑΝΟΙΧΤΆ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΌ ΔΕΝ ΕΊΠΑΜΕ, ΡΕ ΜΆΝΑ...ΤΑ ΞΈΡΩ ΤΑ ΣΚΑΤΆ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ, ΜΥΡΙΖΟΥΝΕ...ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΡΕ ΜΆΝΑ...ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝΕ...ΑΝΟΙΧΤΆ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΌ ΤΑ ΜΆΤΙΑ


Έλα, με τε με, χελιδονάκι

Έλα, με τε με, χελιδονάκι
να σε πω για το φιλάκι
που δεν είν’ ένα, δεν είν’ δυο
μα είναι πέντε να τα πάρεις στο γυλιό

Μέτωπο, μύτη, πηγούνι
κόκκινο, ραφτό ζιπούνι
σαν κρυώνεις να φοράεις
με φωτιά να προχωράεις


Και στα μάγουλα από ένα
να τα βλέπει ο καθένας
να σε ροδοκοκκινίζουν
να λαλούν και να μυρίζουν

Πέταξε από με, χελιδονάκι
να μοιράσεις το φιλάκι το τριφτό
μύτη, μύτη το κρεμάν για φυλαχτό
οι μανάδες να γλυκάνουν το φευγιό

Άγγιγμα για να φυλάξεις
αλαφροφτέρουγο μικρό
σιγουριά για να αδράξεις
θα ‘μαι δω στο γυρισμό

θα ‘μαι δω για να σου στρέχω
και τους φόβους σου ν’αντέχω
θα ‘μαι δω να σ’απαντάω
και να σε ματαφιλάω

Ίο σόνο εν άντερο

Μισό βρε παιδί, μισό μη χτυπιέσαι...κι άσε και ταυτιά μου ήσυχα...και σκέψου να σαι στ'αυτοκίνητο, μ'ανοιχτά παράθυρα λίγο η απ έξω βαβούρα, πολύ η από μέσα...άνετα την ακούς...ΊΟ ΣΟΝΟ ΕΝ ΆΝΤΕΡΟ να άδει...κάντο βρε κι αν δεν την ακούσεις να μη με λένε ρούλα :)

Και να σε πω και κάτι, σοφαρέ...ναι ρε άντερο ΄μπορεί και να ναι ο αέρας, από κείνα τα μπουρδουκλωμένα τα στριμμένα...και κέρατο, κέρατο μαύρο βερνικωμένο!!!

Αχ...τα πα πρωινιάτικα (απ τις 6 το ψάχνω το άσμα, τι νομίζετε εύκολη του ιντερνετιού η χρήση;) και ησύχασα...

Παγαίνω τώρα...μπάμιες κιμακλίδικες σήμερις

Για τις σουλού μπάμιες, άλλη φορά θα σας επώ...άπαπα φασαρία!!!...κι άλλο κι άλλο...μην επιμένετε, άλλη φορά λέμε, βιάζομαι τώρα :)






Y.Γ. Τώρα σε θυμήθηκα εσένα πολυγκλότ...εντάψει, με το συμπάθιο, δεν ειν για σένα τάντερο...για μας τσι άλλοι είναι :)

Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Αψανή

Προσευχή το ‘χε
αψανή να ‘σαι
τα κρεμμύδια κι σχωρνάνε


Y.Γ. Οι αδερφές τατά γράφουσι... αψανή η μια, δέκα πέτρες το νερό άμα περάσει, καθαρίζει η άλλη...ίσως γιατί παραπατάνε τελευταία. Ευχή βρε δώστε να πατήσουνε στα πόδια τους κι ας μη γράφουν

Η παράλλη δε...η ρουλίτα καλέ! κατά το ειωθώς κοπιάρει... και πεινάει!!!
Άντε καλή μας όρεξη
Χοιρινό με μπιζέλια σήμερις...ξυνούτσικα :)




Άμαν είσαι κόμης...

... σαρέσει ρε παιδί μου το σωστό
ξέρεις τα όρια άκούς σωστά,μιλάς όσο κι όπως πρέπει,γελάς όσο, όπως κι όταν πρέπει,ανέχεσαι, βρε αδερφέ... σωστά...

και γειώνεις ολυμπιακάαααα

ε μα πια...χαζάδες στον αέρα,ολούρμο ρε μπαοκτζή ;)




Μονόπρακτο στη Σαρκοζί

( στο τσιγάρο, μετά το κοτόπουλο με πατάτες
κατά ηλικία το τρίο
Πάπια: 71 ετών
Συνταγματάρχης: 65 ετών
Βουβό πρόσωπο : Δεν έχουν ηλικία αυνά)

Πάπια: Άιντε μωρέ θυγατέρα, κακή καθημερινότητα και χαμνή πχιότητα ζωής που λεγε κι ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας και μαύρο κι άραχνο σύστημα υγείας…πώς γένιται, θα μου πεις κι έχει γιομίσει όλος ο μαχαλάς παππούδες. Όπου και να πας, πάππους βλέπεις, στο φούρνο θα σε πάρει τη σειρά, πας να περάσεις απέναντι, γιάτος… μπρος πίσω… να περάσω να μην περάσω, μέχρι κι όξω απ τα σχολεία με τα γυλιά στον ώμο κι οι πιο μοντέρνοι βάζουν και ροδάκια στα γυλιά και τα σούρνουνε, πιο πολλοί απ τα εγγόνια τους είναι, δυο δυο πάνε και τα πέρνουνε, τι γίνεται… κάθε γωνία σου λέω κι από ένας , πιο πολλοί απ τα περίπτερα γένικαν, ρε παιδί

(Βουβό πρόσωπο: γελάει μ’ ότι κινείται πάνω της
Συνταγματάρχης: προσπαθεί να μη γελάσει, αλλά δεν τα καταφέρνει, ενδιαμέσως καλεί για ησυχία… κι ο κόσμος κοιμάται… και σιγά, σιγά βγάζει την Μπρέντα, έτοιμη γι’ αντεπίθεση)

Συνταγματάρχης : Α για σα… παππούδες μόνο, πέστα γιατί άμα τα λέω εγώ κακκιά γίνομαι…γιαγιάδες;,.. που ναι οι γιαγιάδες, τις στείλανε τις έρμες και πήρανε τους δρόμους οι κακοπαθημένοι, οι χήροι, αλλά έρχεται το φθινόπωρο πόσα εμβόλια πια… σώνουνται, μαζί με την υπομονή κι αυτά

(Συνταγματάρχης : Φρύδι σμιχτό, χέρι στη μέση…και ποιος μωρέ κοιμάται το μεσημέρι καλοκαιριάτικα;
Βουβό πρόσωπο: Ωχωχωχ, κατά ριπάς ο συνταγματάρχης)


Πάπια : (Αφού σκουπίζει τα σκάγια ) Στάκα, στάκα βρε βαθμοφόρε…

Συνταγματάρχης:( Ξινισμένο ύφος, μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο) Μμμμμμ, άχ, μωρέ… που να το ξερα πόσο γελαδεροί ήσασταν στο σόι σας
Πάπια: Α χρυσουλιώ μου κι είσι κι μορφωμένη…δε διακόπτουμε το συνομιλητή μας οι πολιτισμένοι, αφήστε με να ολοκληρώσω σας παρακαλώ

(Βουβό πρόσωπο : Απ έξω του ένα πράμα ξέρει να κάνει αυτό, είπαμε… κι από μέσα του…γεια σου ρε πατέρα μπαλαρίνα!)

Συνταγματάρχης : Άι να δούμε…είπαμε οι συντοπίτες σου προτιμούσαν το φίδι από τους βλάχους, τι περιμένεις, μόναχοι τα λέτε…άντε πες μας…

Πάπια: Α, ρε πώς τη βάζω τη συζήτηση, σε μια σειρά…που να χα και φτυχίο, άνθρωπος δε θα ‘παιρνε σειρά να πει κουβέντα…

(Βουβό πρόσωπο : Ξύνεσαι λέμεεεεεε)

Συνταγματάρχης : Μη σου κάτσει είπαμε… μη σου κάτσει βλάχος με άποψη, χαμένο το χεις, τέλος δεν έχουν τούτοι…για το νερό ξέρουμε… δέκα πέτρες άμα περάσει καθαρίζει…με σας… πόσες δεν έμαθα!

Πάπια: Μη λες έτσι μη λες έτσι Χρυσουλιώ, γιατί μωρέ να την μαυρίζεις την καρδούλα σου τη ζαχαρένια…πέτρες και φίδια και χαζά…άσε να σε πω για τις μπάμπες κι είνι πουλλές…δεν τις στείλανε οι πάπποι…αλλά να… φλάγονται και δεν τις βλεπεις, φλάγονται κι ετοιμάζονται…ούλες χωμένες στην εκκλησιά, προσεύχονται…

Συνταγματάρχης: Ποιες μωρέ, ποιες για πε μας…

Πάπια : Να σε πω και συ μέτρα. Η χήρα του Αντώνη του χοντρού, η χήρα του Σεραφείμ, η χήρα του νερουλά…να μην ξαναπώ χήρα, ξέρεις εσύ, μόνο μέτρα να μη χάσουμε το λογαριασμό…του Αργύρη του τσουρτσούρα, του Αποστολάκη του σμυρνιού,του θερίου του μυρώνη, του τρελλόγιατρου του Ανέστη…

Συνταγματάρχης: Θοδωράκηηηη, αχ Θοδωράκη…όλες τις χήρες της γειτονιάς, κατά νου τις έχεις…άι στα στερνά τι πάθαμεεεε!

Πάπια: Κάτσε, κάτσε κι απέναντι δεν πήγαμε…η τζιλβελού του αλέκου, η νοσοκόμα του κύρλου, η κυρα Λένη του Θωμά του περιπτερά…εεεε, έχς δάχτυλα ακόμα Χρυσουλιώ… δεν έχω και τον μουδανιώτη το πρακτορείο, εδώ να τον ερωτήσω, πια άλλη ξεχνάω…

Συνταγματάρχης: Εντάξει, εντάξει μας έπεισες, πιο πολλές είναι οι χήρες, αν μας πεις και πόσα χρόνια μικρότερες είναι όλες τούτες απ τους πάππους που χανε πάρει…

Πάπια: Α Χρυσουλιώ ‘μ, οι γναίκες τα κρύβουνε τα χρόνια τους που να βγάλεις άκρη…μην κοιτάς που εσύ είσαι ένα χρυσό και τίμιο κορίτσι και τη λες την αλήθεια…τσεκουράτα!

Συνταγματάρχης: Αχού, αχού άιντε πάνε να κοιμηθείς Θοδωράκη… γιατί ήρθε η ώρα σου σε λέω


Πάπια: Αι έλα να σε ξεκουράσω Θοδωράκη’μ…ένα καλό και ήσυχο παιδί είσαι…και σε παρεξηγούνε…
Συνταγματάρχης: …Και λιγομίλητο και λιγομίλητο!

(Τι έγινε το βουβό πρόσωπο, ρε παιδιά ;)

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

Σκούνες είστε και φαίνεστε

που θα με πείτε , εμένα σκούνα, τσακαλάκια!

Αι, φέγατι απί δω...και τραγουδάτε!



Κοινοτόπιο

Ερωτευμένη
με δεκάδες χιλιάδες
άλλα μου, ίδια μου

μάτια
αυτιά
χέρια
μύτες
γλώσσες

με διάφανες σερπαντίνες στα μάγουλα
δικές σου,
οροσπού τσοτζού...νταηλίκι και σένα, σου πουλάμε

Δεμένη

Μια μόνο μπουκιά
φοβισμένο ποντίκι
κι όλα τα γατιά, μέσα μου

Έφυγε

Έφυγε περμένοντάς το
κι αυτό το καλοκαίρι
πήμα στο ξέπλυμα κριμάτων
μεταξεταστέο περιστέρι
σε μαναχές ταράτσες στην Ασμάτων

μπατάλικό μου αγιοκέρι
λαμπάδιασες, δίχως γιορτή

Έφυγε κραδαίνοντάς μου γέλια,
ρυθμό για το δελφίνι
ζωής που σαρκάζει μας, τα τέλια
πάνω στα βράχια ν’ αντιγράψει
μήπως σαλέψουν, κόκκινα από ντροπή



Τα γνωστά
Ραδιοφωνική εκπομπή η αφορμή
και το δυο πρώτα στιχάκια καρακλεμμένα
απ τον Κώστα τον Μπαρμπαγιάννη που μέκανε και γέλασα
9-12 σήμερα το βράδυ

Κώστα στη γεια σου :)

Μύθος λεμεεεε

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Κολοκυθοκεφτέδες

Τι ναι μωρέ τούτα τα μαυροκαρκαλιασμένα...του δωσε και κατάλαβε του κιοφτέ η νταβερνιάρισσα!

Όχι ρε...δοκίμασε είναι τραγανοί, πιο ωραίοι απ της μαμάς

Ναι, βρε σαν ανώμαλο με κολοκυθάκι ένα πράμα... φάε σε λέω

Έγραψες πατέρα, έγραψες!


Άιντε κι ένα Διονυσιακό :)



Ο...τι κάνεις κι ο...πώς είσαι

Στον ένα κάνεις,κατά πώς σε ρώτησε
και στον άλλο είσαι,κατά πώς σ’ έψαξε
ένα με τη βροχή, που θέλει χώμα για να μυρίσει






Αι μωρέ... δε μακούτε
Ακούτε ΜΥΘΟ 93,4 σας λέω
Α, ρε πάγαινε από δω, δραχμή δεν παίρνω... ούτε αυτοί μακούνε :)

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Για τον κλέφτη

Όλα τ’ ακριβά
για τον κλέφτη που ‘στειλες
στον ώμο μου
εκείνο το Πάσχα στο Λεωνίδιο

Όλα τ’ ακριβά μου ψέματα

"Τσιμπημένο... μόνο, με το πληκτρολόγιο"

Το λοιπόν μετά από αυτό το να δούμε πόσο θα πάει καψόνι και το συνακόλουθό του
μαγείρεμα πρωί, βράδυ, ο συνταγματάρχης είναι κλινίρης, φαγανοί είπαμε στο παλάτι κι
ο έττερος πρίγκιπας ταγμένα εκλεκτικός και επειδή το παλάτι είναι σαν τρένο πρώτο
βαγόνι γραφείο, δεύτερο χωλ, τρίτο κουζίνα, τέταρτο πάλι χωλ, πέμπτο σαλόνι
γωνία,γκντουπ τοίχος τρένο τέλος...τι έλεγα... α, ναι μαγείρεμα, μόνο μετά μουσικής
περικαλώ με ραδιόφωνο απ τον υπολογιστή που είναι στο γραφείο...μα πού αλλού θα τανε, δεν έχω και κοτσίδες, συφοριασμένο... που τις τελευταίες μέρες δεν ακούγεται ως την κουζίνα, ίσως γιατί κάτι έπαθαν τα ηχεία ή γιατί η μπαταρία από το ακουστικό έπεσε, απ' το ένα, το άλλο είναι καλό μα δε φτάνει... αμάν πια ούλα να τα μαθαίνετε κι εσείς...για δεν θα ξαναμαγειρέψω ποτέ, για θα την ανοίξω τη γαμωταβέρνα!!!

Τ' όνομα το χω... "Τσιμπημένο... μόνο, με το πληκτρολόγιο"

Προτάσεις για εικονογράφηση της ταμπέλας, με ευτραφή κυρία καθισμένη στα πλάγια του γραφείου, που στη σειρά έχει παραταγμένα μπολ με γέμιση,τασάκι, πληκτρολόγιο, ξαναμπόλ με τα αδειασμένα κολοκυθάκια,μπουκάλι νερό, καπνό, χαρτάκια, φίλτρα, οθόνη σμπλάτη, αριστερά το φουρφούρι και μπροστά της καρέκλα με τα γεμάτα κολοκυθάκια in progress...δεκτές!

Σοφεράντζα

Τσίτα τα γκάζια, σε λέω
μόνο μόναχη
με τους άλλους
πρώτη δευτέρα, άγαρμπα
και το βουητό στα κόκκινα
στον περιφερειακό παρακάλαγε
να περάσει κανείς απ αυτούς που κουβάλαγε
και δεν την πίστευαν.
Στην Εθνική δεν έβγαινε ποτέ.
Α,πα πα...σαν τρελλοί τρέχουνε εκείθε ούλοι!

Σαν το πρωτάκι

Τα μάτια της άρρυθμα,τρελλά μπρος, πίσω απελπισμένα.Πάνω στα μέτωπά τους. Σ'όλα γραμμένα κάτι, έπρεπε να τα διαβάσει.Μα μόνο το πρώτο φωτεινο, ταλλα τρία σκοτεινα σαν το τρενάκι του τρόμου, που ποτέ δεν ανέβαινε στο λουνα παρκ. Τέρατα, τέρατα τετρακέφαλα οι λέξεις, το ξερε, ήξερε να μετράει μέχρι το τέσσερα. Μα κολλημένη στο μέτωπο της πρώτης … όχι… αυτό το διάβαζε, σαν φωτογραφία, ζωγραφιά… της άρεζαν οι ζωγραφιές και το ‘γραφε το όχι με φακόσπορους, πάνω στο μαξιλάρι της. Κι ύστερα τους μάζευε και τους έβαζε στο βαζάκι τους, χαϊδεύοντάς τους, όσο να κοιμηθεί. Μοιάζανε, δεν μπορεί θα τις ξέρανε, θα τις ξέρανε τις φουσκίτσες του καλοκαιριού να τις φέρουν να πάρουν το χειμώνα.

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Γιορντάνι μας, θαλασσινό

Θέλω στο μυαλό μου
να σβήσω τα χνάρια
από τα λόγια, τα μικρά σου
του φεγγαριού να κάνω χώρο

δρόμο να γράψει μες στα κύματα
απ’ των μανάδων μας άσπρη μπαμπακολάδα
λέξεις υγρές να δίνει μου, με σχήματα
δροσεροπούλες στη σειρά για μι’ αμαξάδα
με διαβατάρηδες ναυτίλους να διαλαλούν

πώς θα ΄ρθουν να σε βρουν
κόκκινα να σε πνίξουν
σ ’ένα γιορντάνι μας θαλασσινό, του ταξιδιού

Θυμός στο πανηγύρι

Βιολάκι κέντησε μου το μυαλό
να μοιάσει της ψυχής μου
αντάμα μ’ ένα γιασεμάκι
να τη στενάξω στο χορό

στουπί να κάνει τ’άχρηστα
φωτιά να βάνει στο πετσί μας
νιώση σ’αυτή τη ζήση μας
θυμό στο πανηγύρι

Άιντε, μωρέ και δε θ’ αντέξει
σαν καρφιτσώσουμε τον πόνο
φυλαχτό, στο μαθημένο τ’ άδικο
πέτρα θα ρίξει σου καημέ



Καριστωωωω

Ήσυχο να ναι

όσο απόμεινε


Ένα πως

Συμπάθα με
όταν με νιώθω
αυθεντικά για να υπάρξουμε


Υ,γ. Χαλάλι βρε νουνά, που δε μου δωκες το πτυχίο :)

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Άσπρο

θα σου ρουφήξω άσπρο
λέξεις να φτιάξω
άλογων καταφυγή

πιώμα σου γλυκό
στο δεύτερο κυνήγι
τ’αυγουστιάτικο

Μπίτισε η καρδερίνα

Μέσα στο κλουβί ηύρες μια καρδερίνα
το πορτάκι της ανοίγεις βιαστικά
να την δεις θες να πετάει, αετίνα
κι απ’ το δώμα την κοιτάζεις μουλωχτά


Κι ήρθε σούμπιτο, φουριόζο ένα γατόνι
που μυρίστηκε νεούδι τρυφερό
μια και δυο σαλτάρει στο μπαλκόνι
κι από δω παν κι άλλοι, το μωρό

Πριν πεινάσουν μαγειρεύουν των φρονίμων τα παιδιά
έχοντας και κατά νου τα γατιά του μαχαλά
κι όσο για τις καρδερίνες, πτήσεις θέλουν τα γιαβριά
στον ήλιο τις αντρώνεις αετίνες με χαδάκια και φιλιά

Μου το χε πει

Η αρμένισσα η καφετζού πίσω απ την Αγια Σοφιά πάνω στη δρύινη την τραπεζαρία με τα λεοντόνυχα (το πώς την εχαλβάδιαζα...τι να λέμε τωρα)...κάτι θα σε συμβεί ασένα πάνω σε τρία, Δευτέρα βράδυ θα ναι καλοκαίρι...αλλά τόσο βαρύ δεν το περίμενα :)

Καλημέρα σας, βρε

A...παραλίγο να το ξέχναγα...και κάτι για τις συκιές μ' είχε πει...να φλάγομαι λέει...αλλά δεν το καλοθυμάμαι, άμα το θυμηθώ θα σας το πω, αλλά εν τω μεταξύ εσείς το νου σας με τις συκιές :)




Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Του μυλωνά

Σαν πούθε μου γυρνάς
και μ’ απαντάς χαράματα
τενεκεδένιος μαστραπάς
της κίσσας με κερνάς μαλάματα

ν’ ακούεις, είπαμε τη μοίρα
μ’ από σκιτζήδες μακριά
κανίτε πια, μ’ αυτήν την ήρα
κι άμα η μυλόπετρα βαϊζει
τον επουλάει το μυλωνά


τι να ‘γινε η μαγκιά σου, ρε αλάνι
σάμα στο μύλο τη θωρώ
κι άμα το ξεχοντρίσει, το χαρμάνι
σάλτα και θα σε πω

Μύθος Fm 93,4

Όσοι αρουραιούληδες, αρουραιίτσες είστε ακόμα στο λαγούμι κι όχι στη θάλασσα, πιάστε ένα μύθο απ τη Θεσσαλονίκη, κερνάει θάλασσα σήμερα
Και πιείτε κι ένα στη γεια του μάγκα-της μαγκίτισσας που ετοίμασε το πρόγραμμα
Κάτι με λέει ότι...ΝΑΙ ΡΕ ΜΠΑΟΚ ΕΙΝΑΙ :)

Και μη φανεί κανάς κομπιουτοροσπουδαγμένος και με πει πώς όλα μόναχο τα κάνει το μηχάνημα...γιατί...γιατί έτσι, ρε παιδί... ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ, ΜΠΑ ΣΕ ΚΑΛΌ ΣΑς...με χάλασε και το φουρφούρι σήμερα!!!



ΜύθοςFM 93,4

Θεoύ μπρατίμια

Θες δε θες, μαζί
θα σουρνόμαστε
με νώτα αφύλαχτα

νεφέλη ζητήσαμε
μ’όλους τους εξαρτημένους
θεού μπρατίμια

με το στόμα να κακοζωγραφίζουν
μόναχοι

mamma μου, για σένα

Και πού να καταλάβεις αγαπημένε μου συνταγματάρχη, άμα το είναι μεγάλος ο καημός το παίζει η ρούλα...λάθος είναι το elli, σε λέω :))))
Φιλιά στις τρομερές σας μούρες!

Δουλεύουν με, κόντρα

επί ματαίω
περικύκλωση
αποστασιοποίησης

δουλεύουν με, κόντρα
κι οι δυο κυράδες
με τη χαρμολύπη ν’αργεί

Της Δευτέρας

Χάραξε και σήμερα
μ'όλο τον αχό
στο μάγουλό μου

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Τιτραβάμε κι εμείς οι τριχωτές

Ο αντρικός πληθυσμός παρακαλώ να απομακρυνθεί, όπως προμηνύει ο τίτλος θα πούμε αλήθειες επί της πονεμένης διαδικασίας κι όχι επί του ωραιοτάτου, τρεις τουλάχιστον μέρες μετά, αφού πέσουν τα γράδα, αποτελέσματος.

Καλοκαιράκι το λοιπόν όλο ακούω για δροσούλες κυματάκια ποτάκια μπυρίτσες βολτίτσες βουτίτσες…για το κεχρί, μούγκα…κι άντε για το κεχρί ψιλογίνεται λόγος, καλυμμένος συμβολικός, ποιητικός ρε παιδί…για το μαλλί όμως, πριν το κεχρί…βούβα ολοκληρωτική, το ψαράκι πάενει στην ποταμιά και δεν ξέρω ,δεν απαντώ γιατί

Οι μένοι γιατί τι με νοιάζει εμένα το μπλα μπλα μου ναν καλά και η τρίχα είναι λατινιλίκι, όσο η κοιλιά μπόι… οι δέες, φευ κόρες, εγώ ποτέ δεν διάβαζα, αλλά το απουσιολόγιο δεν ξέρω πώς ,το τσάκωνα… και να δεις πώς ήντουνε το άλλο…α, α ναι, ναι και ψείρες ποτέ δεν είχα…στο άσπρο το ξανθό το καθαρό δεν κολλάει…λένεεεε

Πάρτα βρωμούλα μαυροτσούκαλη τριχωτή που κάνεις τις περικοκλάδες μπουκλες…κι άντε θα φορεσεις το μακρύ, θα αποφύγεις το ξεμπράτσωτο…αλλά το μουστάκι, που ο άντρας ο σωστός το φέρει, που λεν και οι γραφές, πώς να το κρύψεις το μυστάκιον με ντάλα τον ήλιο, σκιά πουθενά κι ασπρίλα… εντάξει σχετική, φέτο που η παραλία μας βγήκε σε καφετί παράλληλα παραλληλόγραμμα, 35 αετίας (για τα σανίδια του σπιτιού μου λέω καλέ, μην αλληθωρίζεις), ένεκα κρίσης οικονομικής (και πανταχόθεν και πανταχόθεν μην αντρέπεσαι λεμεεε)

Και μια που η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, σάμα το χεις χαμένο σε λέω, μπορεί, ίσως δεν ξέρεις ποτέ, ο θεός είναι μεγάλος, αλλά μακριά καθεται… μπορεί μες στα ασόδυα να κάτσει ένα ντόρτι ρε παιδί και να πάμε αυθημερόν για μια βουτιά, ο αύγουστος είναι επικίνδυνος μήνας, ο λαός είδε κι απόειδε θα την κάνει τη βουτιά του, μην τον προκαλέσουμε άλλο τον δεινοπαθημένο

Μποτέ το λοιπόν
Νύχι πόδι, χέρι… να διανθίσουμε το σαρανταφευγάτο κανκαγιανέ στάιλ…και γκασμά, γαμώ τα γοβάκια που με φλομώσανε κι ακόμα περιμένω και τις γαλότζες που μου δώκανε κι ακόμα υπομένω…άμαν έχεις μια ποιητική ψυχή Λενιώ μου μέσα σου, ξεπετιέται στο πίτσι και φι…κάπως αλλιώς το λένε τούτο, αλλά ποιητική αηδία όλα συγχωρούνται λέει.

Άμα δε θελει ο άνθρωπας να μιλήσει για τον πόνο, όλο γύρα -γύρα το πάει σε λέωωωω
Τρεις ώρες ραντεβού το λοιπόν το μποτέ, μια ωρίτσα νύχι πάνω, κάτω και δυο ναι δυο αποτριχωσάρα γαμώ τη δύναμή μου γαμώ…παρηγοριά της μάνας μου… οι σταρένιές…σικάτο κατίμαυρες και τριχωτές, είμαστε λέει δυνατές…με ρώτησες ρε μάνα αν θέλω να το κληρονομήσω μαζί με την πίεση και το θυρροειδή και το φλεβίτη και τασπρο το μαλί και τον κάλο…όλα σε είδος παίδες, του τίτλου, αρχοντιλίκι… σε ρευστό νιέντε!!!

Και ως πού κάναμε με ρωτάει κάθε φορά το κατερινάκι , ευγενικό παιδί δε λέω κι υ πομονετικό… ντεμέκ δε θυμάται το γκίνες μεροκάματο…αρ γιου τοκινγκ του μι; ήταν η απάντηση σήμερις και κάνει τρίπλα το αδέρφι που ξερε το ανέκδοτο…
Χου αρ γιου, ρε;
Μι χου μι; Γιου χου γιου !!!(Σοφάκι στη γεια και των έντεκα και είκοσι)
Και γιούχου γιούχου σας λέω… πόνος είναι θα περάσει

Και πόδια ψηλά, τράβα απεδώ, βόηθα από κει, χέρια ψηλά… αυτό το κάνεις καλύτερα από το πόδια…εεε δεν έχει τραγούδι γιαυτό, μόλις βγάλουνε θα προπονηθώ… πέρασε, πέρασε το γαμημένο, με ωχ πνιχτά και ένα απόλυτο μότο θυμωμένης φαντασίωσης για βάλσαμο…πριν το εδείς τσακαλάκο πολλά θα πλερώσεις σε λέω… κι άσε αυτά που ξέρεις για τα χωράφια τα θκα μας κι απ’ όπου θέμε τα οργώνουμε

Άιντε καληνύχτα



Τραγουδιστά εύχεται ο άνθρωπος καλύτερα :)

Ένα ανέκδοτο, κομοτηναίικο

Παένει ένας ξάδερφος, στον ξάδερφό του μάστορα
Ένα τραπέζι θέλω να με φτιάξεις, του λέει
Πόσο επί πόσο αμπί, τον ερωτάει ο μάστορας ξάδερφος
Ε, να του λέει 17,5 και 17,5 και 17,5 και 17,5 και 17,5 επί 17,5 και 17,5 και 17,5... 5 χ 3 αμπί :)

Τιπ οπτικόν για καλύτερη κατανόηση του γλυκοτσούτσουνου σογιού και της παραγγελιάς : χεράκια τοποθετημένα παράλληλα σε απόσταση...ότι του φανεί του λωλοστεφανή για 17,5 πόννντους

Τι τραβάμε κι εμείς οι τριχωτές

Ο αντρικός πληθυσμός παρακαλώ να απομακρυνθεί, όπως προμηνύει ο τίτλος θα πούμε αλήθειες επί της πονεμένης διαδικασίας κι όχι επί του ωραιοτάτου, τρεις τουλάχιστον μέρες μετά, αφού πέσουν τα γράδα, αποτελέσματος.

Καλοκαιράκι το λοιπόν όλο ακούω για δροσούλες κυματάκια ποτάκια μπυρίτσες βολτίτσες βουτίτσες…για το κεχρί, μούγκα…κι άντε για το κεχρί ψιλογίνεται λόγος, καλυμμένος συμβολικός, ποιητικός ρε παιδί…για το μαλλί όμως, πριν το κεχρί…βούβα ολοκληρωτική, το ψαράκι πάενει στην ποταμιά και δεν ξέρω ,δεν απαντώ γιατί

Οι μένοι γιατί τι με νοιάζει εμένα το μπλα μπλα μου ναν καλά και η τρίχα είναι λατινιλίκι, όσο η κοιλιά μπόι… οι δέες, φευ κόρες, εγώ ποτέ δεν διάβαζα, αλλά το απουσιολόγιο δεν ξέρω πώς ,το τσάκωνα… και να δεις πώς ήντουνε το άλλο…α, α ναι, ναι και ψείρες ποτέ δεν είχα…στο άσπρο το ξανθό το καθαρό δεν κολλάει…λένεεεε

Πάρτα βρωμούλα μαυροτσούκαλη τριχωτή που κάνεις τις περικοκλάδες μπουκλες…κι άντε θα φορεσεις το μακρύ, θα αποφύγεις το ξεμπράτσωτο…αλλά το μουστάκι, που ο άντρας ο σωστός το φέρει, που λεν και οι γραφές, πώς να το κρύψεις το μυστάκιον με ντάλα τον ήλιο, σκιά πουθενά κι ασπρίλα… εντάξει σχετική, φέτο που η παραλία μας βγήκε σε καφετί παράλληλα παραλληλόγραμμα, 35 αετίας (για τα σανίδια του σπιτιού μου λέω καλέ, μην αλληθωρίζεις), ένεκα κρίσης οικονομικής (και πανταχόθεν και πανταχόθεν μην αντρέπεσαι λεμεεε)

Και μια που η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, σάμα το χεις χαμένο σε λέω, μπορεί, ίσως δεν ξέρεις ποτέ, ο θεός είναι μεγάλος, αλλά μακριά καθεται… μπορεί μες στα ασόδυα να κάτσει ένα ντόρτι ρε παιδί και να πάμε αυθημερόν για μια βουτιά, ο αύγουστος είναι επικίνδυνος μήνας, ο λαός είδε κι απόειδε θα την κάνει τη βουτιά του, μην τον προκαλέσουμε άλλο τον δεινοπαθημένο

Μποτέ το λοιπόν
Νύχι πόδι, χέρι… να διανθίσουμε το σαρανταφευγάτο κανκαγιανέ στάιλ…και γκασμά, γαμώ τα γοβάκια που με φλομώσανε κι ακόμα περιμένω και τις γαλότζες που μου δώκανε κι ακόμα υπομένω…άμαν έχεις μια ποιητική ψυχή Λενιώ μου μέσα σου, ξεπετιέται στο πίτσι και φι…κάπως αλλιώς το λένε τούτο, αλλά ποιητική αηδία όλα συγχωρούνται λέει.

Άμα δε θελει ο άνθρωπας να μιλήσει για τον πόνο, όλο γύρα -γύρα το πάει σε λέωωωω
Τρεις ώρες ραντεβού το λοιπόν το μποτέ, μια ωρίτσα νύχι πάνω, κάτω και δυο ναι δυο αποτριχωσάρα γαμώ τη δύναμή μου γαμώ…παρηγοριά της μάνας μου… οι σταρένιές…σικάτο κατίμαυρες και τριχωτές, είμαστε λέει δυνατές…με ρώτησες ρε μάνα αν θέλω να το κληρονομήσω μαζί με την πίεση και το θυρροειδή και το φλεβίτη και τασπρο το μαλί και τον κάλο…όλα σε είδος παίδες, του τίτλου, αρχοντιλίκι… σε ρευστό νιέντε!!!

Και ως πού κάναμε με ρωτάει κάθε φορά το κατερινάκι , ευγενικό παιδί δε λέω κι υ πομονετικό… ντεμέκ δε θυμάται το γκίνες μεροκάματο…αρ γιου τοκινγκ του μι; ήταν η απάντηση σήμερις και κάνει τρίπλα το αδέρφι που ξερε το ανέκδοτο…
Χου αρ γιου, ρε;
Μι χου μι; Γιου χου γιου !!!(Σοφάκι στη γεια και των έντεκα και είκοσι)
Και γιούχου γιούχου σας λέω… πόνος είναι θα περάσει

Και πόδια ψηλά, τράβα απεδώ, βόηθα από κει, χέρια ψηλά… αυτό το κάνεις καλύτερα από το πόδια…εεε δεν έχει τραγούδι γιαυτό, μόλις βγάλουνε θα προπονηθώ… πέρασε, πέρασε το γαμημένο, με ωχ πνιχτά και ένα απόλυτο μότο θυμωμένης φαντασίωσης για βάλσαμο…πριν το εδείς τσακαλάκο πολλά θα πλερώσεις σε λέω… κι άσε αυτά που ξέρεις για τα χωράφια τα θκα μας κι απ’ όπου θέμε τα οργώνουμε

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

Να σε προσέχεις

να σε προσέχεις, μάνα
δεν τον κοιτάν τον πεινασμένο
από χάδια
δεν τον κοιτάνε όταν τρώει
γιατί λυσσάει
λυσσάει που φαϊ του δώσανε

ξέρεις εσύ μάνα, που ‘σαι περήφανη
που σε κατάπια
να σε προσέχεις, μάνα
κι ίσως να μην αντέξεις
να ’σαι περήφανη
και να μη μ’ αγαπάς

να μας προσέχεις, μάνα
κι ίσως να μην αντέξω
στα σκοτεινά να σε γυρεύω
κι ίσως αντέξω
να'ρθω μια μέρα να σε βρω

Κοκκινοχιονάτη

Ξεβράζω ό,τι
του κεφαλιού μου
αφήνει το στομάχι

αγάνωτό μου
παραμύθι κοινωνώ
όταν δεν είσαι

γυναικών βαστώ
μάτια ακυρωμένα
όσο να λύσουν