...νοικοκυροκόριτσα
Καθιστές σε πολυθρόνα χαμηλή, αυτή του σκηνοθέτη μωρέ, μπροστά σας καρέκλα με πάτερ...όι καλέ λάθο... τάπερ με τρίφτη και...τα δύσκολα. Δεξιά σας κοντούτσικα, όμως ανεμιστηράκι να στοχεύει το τάπερ στο ένα, μη μου πλευριτωθείτε κιόλας. Μέχρι και 15 από δαύτα...τρώμε πολύ, το 'παμε... κι ούτε ένα ρούφηγμα της μύτης, ούτε ένα δάκρυ καλέεεεεε, αλήθεια :)
Άι το χειμώνα να σε δω, ρουλίτα που θα ψάχνεις για τιπ!
Άντε και μια Μαίρη για να χουμε το νου μας, κορίτσα
Για το μυθο σας είπα;)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
2 σχόλια:
Αστα τα ανεμιστηράκια... Λοιπόν άκου. Θα βρεις ένα κερί, μικρό- μεγάλο ότι θέλεις. Θα τ΄ανάψεις και θα το βάλεις δίπλα στα κρόμια (αν κατάλαβα ότι γι΄αυτά ο περι ου ο λόγος (την σκότωσα την ορθογραφία). Λένε ότι απορροφούν - δεν ξέρω τι... Μπορείς να τα καθαρίσεις κάτω από τη βρύση η οποία φυσικά είναι ανοιχτή (πράγμα που θα χαροποιήσει πολύ την ΕΥΔΑΠ αλλά όχι εσένα όταν θα πάρεις το μπουγιουρντί). Αυτά... Καλές δοκιμές.
Καλό με ακούγεται αυτό το χειμωνιάτικο το τιπ με το κερί σουλπισάκι :)
Δημοσίευση σχολίου