Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Καλημέρα :)

apologia pro sua vita


British Isle of Kypseli day 1176


H μόνη αλήθεια είναι το Λάμδα.

Λες;

Θέλω.

Αλήθεια;

Ψέμματα.

Γιατί δεν έβαλες Λάμδα στη λέξη σου;

Γιατί η μόνη αλήθεια είναι το Λάμδα.

Με πόσα Λάμδα γράφεις τα φιλιά;

Με όσα σου λείπουν.

Λυπάμαι δεν σε καταλαβαίνω.

Λυπάμαι δεν θα σε περιμένω.

Αλήθεια;

Λέμματα.

Όταν μου μιλάς με Λάμδα σε λατρεύω.

Όταν με λατρεύεις σε μισώ. Πες μου κάτι αληθινό, χωρίς λάμδα. Σταμάτα αυτό το ηλίθιο παιχνίδι. ΈΛΗΞΕ. Πες μου κάτι αληθινό σαν τις εισαγωγές του Χιώτη στον Επιτάφιο. Πες μου κάτι με αντρίκια Ρω και σκληρά Κάππα. Κάτι με Σίγμα που δεν τσιγκουνεύονται και Ταφ που πατάνε στέρεα. Βασιλικά Βήττα. Γάμμα που δεν χαρίζονται και Πι που δεν παρακαλούν. Πες μου κάτι για Γεράνια. Πες μου Κράτα το χέρι μου. Πες μου Πέτρα. Βροχή. Όνειρα. Μην μου πεις Λυγμός, έχει Λάμδα. Πες μου Πάμε αστέρι μου.Πες μου Πάρτο στεφάνι μας. Θε μου πώς γράφεται το πάρτο; Δεν έχει σημασία πές το μου. Βαρέθηκα τα Λάμδα. Δώς μου τ’ αγέρι, δώς μου το πέλαγο. Όχι. Μην μου πεις πέλαγο, έχει Λάμδα. Σου ρίχνω μεταξωτό σχοινί. Πιάστο. Πώς γράφεται το πιάστο; Θέ μου, Πιάστο. Δεν έχει σημασία. Ρεστάρησα. Όλα πάλιωσαν. Μ’ ένα ποτήρι πίναμε κι οι δυο. Πες μου Ποτήρι. Πες μου Κουρέλι. Μην μου πεις παλάτι. Έχει Λάμδα. Πες μου Ρούχο, Σπαραγμός. Πέστα. Θε μου πώς γράφεται το πέστα; Δεν πειράζει στην κρύα νύχτα ρίχτα. Όσο πιο μακριά από το Λάμδα, τόσο καλύτερα. Μίλα. Πες Πίκρα, Σκοτάδι, Σαββατόβραδο. Ίδιο Χριστός Ανέστη. Μην μου πεις δεν έχουμε ζωή. Δεν έχει Λάμδα, αλλά δεν το αντέχω. Πες μου Ιδρώτας, Αναστεναγμός. Βραδιά, Σπίτι.

Τελείωσες;

Μάλιστα.







Δεν είναι σαν να σου λένε παραμύθι με μουσική τα τραγούδια;...ώρε φάτσα δε σαντέχω άλλο...ένταψει μωρέ βλακεία...πώς κάνεις έτσι...δεν τις συνήθισες τις χαζάδες ακόμα;)

Δεν υπάρχουν σχόλια: