Θέλω στο μυαλό μου
να σβήσω τα χνάρια
από τα λόγια, τα μικρά σου
του φεγγαριού να κάνω χώρο
δρόμο να γράψει μες στα κύματα
απ’ των μανάδων μας άσπρη μπαμπακολάδα
λέξεις υγρές να δίνει μου, με σχήματα
δροσεροπούλες στη σειρά για μι’ αμαξάδα
με διαβατάρηδες ναυτίλους να διαλαλούν
πώς θα ΄ρθουν να σε βρουν
κόκκινα να σε πνίξουν
σ ’ένα γιορντάνι μας θαλασσινό, του ταξιδιού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου