Όχι, για μιαν αγάπη, άσπρη ροζ χρωματιστή
δεν έχω να μιλήσω
για μιαν αγάπη μοίρα λιμνίσια, γλυκερή
χρώμα δε θα ξοδέψω
Να σας βάψω, θέλω μιαν αγάπη Λέγγω
με δυο γάμμα τραχιά το λαιμό να γδέρνουνε
τσιγκούνα, μαύρη μικροχήρα
με το σταυρό και τις ασπρογάλανες ρίγες στον κώλο
πού στα εφτά παιδιά έβαλε, πριν στην αγορά τα βγάλει
μ’ελπίδα πώς έχει απομείνει στο ντουνιά, λίγος θεός και τσίπα
και δεν θα της τα χουφτώσουνε
Μιαν αγάπη Λέγγω να σας φτύσω, θέλω
με ζαβό το νύχι στο δεξί το πόδι
χωμένο στο κρέας του αρχηγού
να μας κλωτσάει και να πονάει
με δόντια σφιγμένα, έχοντας για καζάντιο
δυο δράμια δόντια, ακόμα
Να μου φυλάξω παλεύω, μιαν αγάπη Λέγγω
με αίμα περίσσιο και δρόμους λίγους
να μπλαβιάζουν το πόδι της
γριά άρρωστη στο κρεββάτι
να εκλιπαρεί για μπαλτά
πριν τη χαλάσει η γάγγραινα
Μια Λέγγω αγάπη, ανάπηρη
με δεκανίκια και μάτια κόκκινα
να σηκώνει τ’αυτιά της στον ουρανό
τυφλή στο μπλε του
τρέμω μη δε μ’αξιώσω
Υ.Γ. Να χουν καλό θέλω να πω στην apologia pro sua vita, στον Κεντρωτή και στον Ξένο, που μου καναν παρέα χθες στα μπλόκια τους
Σάββατο 15 Αυγούστου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου