Του μυλωνά

Σαν πούθε μου γυρνάς
και μ’ απαντάς χαράματα
τενεκεδένιος μαστραπάς
της κίσσας με κερνάς μαλάματα

ν’ ακούεις, είπαμε τη μοίρα
μ’ από σκιτζήδες μακριά
κανίτε πια, μ’ αυτήν την ήρα
κι άμα η μυλόπετρα βαϊζει
τον επουλάει το μυλωνά


τι να ‘γινε η μαγκιά σου, ρε αλάνι
σάμα στο μύλο τη θωρώ
κι άμα το ξεχοντρίσει, το χαρμάνι
σάλτα και θα σε πω