Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Την Ιστανμπούλ ακούω



Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
τα φύλλα στα δέντρα, σιγά σιγά κουνιούνται,
προτού αρχίσει να φυσάει το ελαφρύ αεράκι
τα κουδούνια των νερουλάδων από μακριά, από πολύ μακριά
χτυπούν ασταμάτητα
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
τα πουλιά περνάν από ψηλά σμάρια, σμάρια που λέμε
ενωμένα κραυγή, κραυγή
στα νταλιάνια τα δίχτυα τραβάνε
μιας γυναίκας τα πόδια στο νερό ακουμπάνε
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
δροσερό δροσερό Καπαλί τσαρσί
Μαχμούτπασά, που τιτιβίζεις ασταμάτητα
σαν τις αυλές τις γεμάτες περιστέρια
μυρωδιές ιδρώτα στο όμορφο αεράκι της άνοιξης
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
στο κεφάλι μου το μεθύσι παλιών κρασοκατανύξεων,
αμυδρό φως στης βάρκας τη φωλιά,
μέσα κει που κόβει το βουητό του νοτιά
σένα σπίτι του γιαλού, στο Βόσπορο
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
ένα κορίτσι περνάει απ’ το καλντερίμι
βρισιές, τραγούδια, πειράγματα
κάτι της πέφτει απ το χέρι
τριαντάφυλλο πρέπει να ναι
Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω

Την Ιστανμπούλ ακούω, τα μάτια μου σαν κλείνω
ένα πουλί σπαρταράει στα φουστάνια της
ξέρω, αν το μέτωπό σου είναι ζεστό ή όχι
ξέρω, αν τα χείλια σου είναι υγρά ή όχι
πίσω απ τις φυστικιές ανατέλει ένα άσπρο φεγγάρι
το καταλαβαίνω απ τους χτύπους της καρδιάς σου
Ιστανμπούλ σακούω




İstanbul'u dinliyorum

ORHAN VELİ KANIK







Θέλω

μες στις συλλαβές… ανάσες μετράς, ακούς… ζώντα παιδεμό… άλλοτε νερό που κυλάει κερνώντας ζωή στα χέρια… άλλοτε στάλα αρμυρή ιδρωμένου εργάτη, σκαφτιά… κι άλλοτε δάκρυ κοριτσιού… για τέλειωσε το καλοκαίρι

κάποτε όμως… γεροντοσάλια στάζουν που δε θυμούνται… μυρίζει μούχλα το νιώθω που έγινε ξέρω, κατοχή…χειρίζομαι σε,σου δείχνω πόσο πάει… το απόφθεγμα

του σκατομυαλού… τις ασκήσεις σας, όρσε! Θέλω της ψυχής!
να νιώσω, μαζί… θέλω με υπερβολή… ασκήσεις ψυχής

δε θέλω γλαρους… τρύπα στο κεφάλι μου,λάκο νανοίγουν


θέλω να τους χαρίσω το κεφάλι μου…γλαροφωλιά να χτίσουν…για να σας σβήσουν




Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Γιαννοευτύχης, μαμά;

χρυσαφιά μπούκλα
μιλάει με τα χέρια
ακαταπαυστα

υποκάμισο
καρώ στριφογυρνάει
ψάχνοντας θέση

από αγκαλιά
σαγκαλιά μουτσουνιάζει
μπομπιρίζοντας

άξαφνα... τέλος
άμα τη εμφανίσει
φευ, του ιατρού

κολοκυθάκι
άλαδο στο καρότσι,
έκπτωτος Γιάννης

γκρίνια, πιπίλα
πανικός… χαιρετώ σας
παίδες, ο γιατρός

αναστεναγμός
μάτια ερωτηματικά
μαμά μιαγκαλιά;

κι ένα κομμάτι ψίχα
στο λάδι βουτιά
Γιαννοευτύχης, μαμά;



Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Και τώρα;




Ωρέ πώς μπλέξαμε;





Τώρα πώς τηνεκοπανάμε δεν ξέρω

Ούτε κι απόψε

Ούτε κι απόψε δε θα μπορέσω να σου πω, πόσο σε θέλω. Ούτε κι απόψε λέξεις θα βρω να το χωράνε. Μακάρι να ξερα να σου το ζωγραφίσω…το κόκκινο θα στο λεγε.
Μα έχει λέξεις, που να χορεύουν;Θα θελα να μπορούσα να σου το τιτιβίσω…μήπως ο σπίνος που σου έστειλα…πες μου, πως σε βρήκε
Ούτε κι απόψε λέξεις θα βρω, που να αντέχουν.Μακάρι να γινότανε και να σου το θροϊσω…το καραγάτσι θα σου το λεγε
Πες μου πού έχει λέξεις να σε διψάνε; Θα θελα να σου το πω με το φλοίσβο της...να σου το φλοισβομουρμουρίσω, μωρέ...πώς θα ταν...ακούγεται...όχι δεν ακούγεται δεν ακούγομαι...όχι όχι...όχι δε μακούς...θυμάσαι...όχι... όχι...όχι...μήπως...μήπως σε βρήκε…η θάλασσα… πες μου, πως σε βρήκε
Ούτε κι απόψε λέξεις θα βρω, να τις μυρίσεις…βγες έξω… μύρισε τη νύχτα…απ αυτήν δεν ξεφεύγεις, ακούγεται...ίσως αυτή μπορέσει

Δε θα'ρθει

Η μεγαλοκοπέλα νύχμμμφη ιδρωμένη, αγχωμένη, λασπωμένη τρέχει μες στη βροχή με το στόμα ανοιχτό, προσπαθώντας να δει…πώς, πώς κλέβεις προτεραιότητα.
Τρέχει μες στο δανεικό της αμάξι με δανεικά κουράγια απ τα ραδιόφωνα, που εύχονται καλή ευκολία παίζοντας τραγούδια που φωνάζουν το… δεν πάει άλλο. Κι όμως πάει, αρκεί να ξέρεις… να τη διεκδικήσεις. Πάει με φάσκελα με βρισιές με σφήνες με τις μπουνιές, μα όμως πάει. Πάει αρκεί να μην τραγουδάς. Αρκεί να κοιτάς μόνο το φανάρι περιμένοντας ν ανάψει το πράσινο. Πάει αρκεί να μην κοιτάς δεξιά αριστερά, τους άλλους. Αρκεί να κοιτάς μόνο μπροστά, ψάχνοντας για το κενό στην ουρά και για την κατάλληλη ευκαιρία για να το τσακώσεις. Πάει αρκεί ναντέχεις το γκρίζο. Αρκεί να μη σε πιάνει η πόρτα του λεωφορείου.Πάει αρκεί να σ έχει δει ο εισπράκτορας.
Μα χώσου και συ ευλογημένη, βγάλε το νυφικό και χώσου. Δε θαρθει, σέστησε ο Θερμαϊκός, δεν υπάρχει, τον ακύρωσαν οι εισπράκτορες
Κατά που να θυμώσω δεν ξέρω, με μένα που σε χω τόσο ανάγκη και δε σε διεκδίκησα, με σένα που ακύρωσες το όμορφο, για με σένα που χρόνια τώρα μου λες πως λάθος βλεπω.


Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Δεκαοχτούρα στο μπαλκόνι μου

θα σε αδειάσω
για να μπορώ να σε βρω
χαμογελαστή
τώρα που με ψάχνεις

θα σε αδειάσω
μάνα με λυγμό βουβό
θα ξημερώσω

για όλα τα πριν
που μου τσιγκουνεύτηκες
που δε γυρίζουν

που παραμύθια
δε μου πες να κοιμηθώ
πιστεύω να χω

πες μου τώρα πες
πως είναι παραμύθι
το δε γυρίζουν
πως είναι παραμύθι
η ανάγκη μου
πως είναι παραμύθι
πως θα πεθάνεις

δεκαοχτούρα
στο μπαλκόνι μου, έλα
ξεγέλασέ με


μυρωδιά φέρε
από την καλημέρα
γελαστού παιδιού

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Με μυρωδιά εκείνης

η μάνα σου με έστειλε
και μου πε πως σου το χρωστα
βροχή να γίνω μου πεμψε
να μέχεις να με τραγουδάς

σταυτί σου μου πε να κλειστώ
να σε γλυκοχαϊδεύω
στο φως σου μου πε να κρυφτώ
για σένα να χορεύω

τραγούδι σα γουργουρητό
να μη φοβάσαι μοναχό
να χεις τις νύχτες φυλαχτό
με μυρωδιά εκείνης


κάθε σταλίτσα μου ανάσα
στο χώμα τούτο απού πατάς
κάθε σταγόνα μου λουλούδι
να το χεις να μοσχοβολάς


μα κι η βροντή μου κάλεσμα
για μια αγκαλιά πνιχτή
χέρι σου τείνει, μάτια μου,
έλα μου, μη και κρυφτείς

η μάνα σου με έστειλε
και μου πε πως σου το χρωστά
βροχή να γίνω μου πεμψε
να μέχεις να με τραγουδάς

σταυτί σου μου πε να κλειστώ
να σε γλυκοχαϊδεύω
στο φως σου μου πε να κρυφτώ
για σένα να χορεύω

τραγούδι σα γουργουρητό
να μη φοβάσαι μοναχό
τις νύχτες να χεις φυλαχτό
με μυρωδιά εκείνης

Για ύπνο

παιδούδι αρμό
μη και πατήσεις, μόνο
το άσπρο κοίτα

μπαμπακότουφες
του ουρανού χιονάτες
ύπνο κεράστε

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Παιχνίδι παλιό

Κάθετη πτώση
από πιλότος, ράκος
μικρέ ελέφα


χώρο που πιάνεις!
βαρύς και σκονισμένος
κιαληθωρίζεις!


ήρθ’ η ώρα σου
θαγοράσουμε άλλη
χαριτωμένιά

κιόραλη αυτιά
υπομονή και θα ρθει
η σκουπιδιάρα

εκτός,εκτός αν
ταφεντικό γουστάρει
γατιά με χίλια

φωλιά ‘μα κάνουν
το μαλακό σκουπίδι
και γουργουρίζουν

χρήσιμος γίνε
παλιό παιχνίδι κι ίσως
τη σκαπουλάρεις

πίσω στη μάντρα
στα ξυλάδικα, Ντάμπο
αναλώσιμος



Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Ξεκλείδωσέ την, αν σε κόφτει...αμπώς!

Έχω μια κλειδαριά που έχει 40 αριθμούς από το 0-39 και λειτουργεί με συνδυασμό τριών

αριθμών.Για να ξεκλειδώσει πρέπει να ξεκινήσω από το 0, να γυρίσω δεξιά στον πρώτο

αριθμό, μετά αριστερά στο δεύτερο και τέλος δεξιά στον τρίτο.Για να θυμάμαιτους

αριθμούςμου, έχω γράψει πίσω απ' την κλειδαριά τον εξής μυστικό κανόνα:123+2235+249 δηλ.:

α)οπρώτος αριθμός είναι μονοψήφιος (1) και διαιρείται με τους αριθμούς 2 και 3

β)ο δεύτερος αριθμός είναι διψήφιος (2) και διαιρείται με τους αριθμούς 2,3 και5

γ)ο τρίτος αριθμός είναι διψήφιος (2) και διαιρείται με τους αριθμούς 4 και 9

Βρείτε τους 3 αριθμούς που ανοίγουν την κλειδαριά μου

Πλαίσιο: Παιδιά έκτης δημοτικού, μέσα Οκτώβρη διδάσκονται τα κριτήρια διαιρετότητας για το 2,3,4,5,9, 25,10,100,1.000

Εκδοχή πρώτη: Αφού τα παιδιά τσακώσουν το θεωρητικό κομμάτι κάνοντας καμιά δεκαριά εφαρμογές λύνουν 3 ασκήσεις λιγουλάκι πιο σύνθετες απ τσι εφαρμογές και μετά λύνουν αλλά 3 προβληματα, ένα εκ των οποίων είναι το προηγούμενο ευφάνταστο και αφού τελειώσουν... κάνουν και μια δραστηριότητα με προεκτάσεις... κατασκευάζουν σε ομάδες από έναν πίνακα που να έχει έναν κριτήριο διαιρετότητας διατυπωμένο με δικά τους λόγια, το οποίο να συνοδεύεται από μια εικονογράφηση που να το επεξηγεί . Α....και...αναρτούν τους πίνακες στην τάξη τους...σε 45 ΛΕΠΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΕΙ Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΩΡΑ!!!!........ήήήή..........................................................

Εκδοχή δεύτερη: Ο αδύναμος κρίκος απεργεί και μετά την πορεία σκέφτεται τι σκατά θα κάνει με τούτο το μάθημα!!!

Εκδοχή τρίτη. Ο αδύναμος κρίκος δεν απεργεί και σας στέλνει πακέτο... με ασκήσεις και προβλήματα να τα λύσετε στο σπίτι...άντε τη δραστηριότητα με τις προεκτάσεις δε θα σας τη στείλει, μη σας βάλει και σε έξοδα ναγοράσετε και χαρτόνια

Καλή ευκολία, βρε :)



Υ. Γ. Οι μαθητές της έκτης τάξης αφιερώνουν στα σχολειά τους, στους δασκάλους τους και στη συγγραφική ομάδα του καινούριου τους βιβλίου


Καντίρ αγά


κάποτε εφτά
σήμερα, ούτε ένα
δεν παλεύεται

Ξινή μυρωδιά

φτέρη του δρόμου
στη στροφή ακυρώνεις
το μη παρέκει

μου τείνεις τώρα
παιδιά ροδιάς στη χούφτα
πονάει γιαβρί

ξινή μυρωδιά
όπως κάθε που χαλά
άσπρο γιασεμί

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Γαβροντολμαδάκια

Και είπε ο Μπάμπης ο σουγιάς

Το λοιπόν αδέρφια προχτέ πήγα στο Βόλο να οργανώσω τα παόκια εκεί και κάναμε τη σύσκεψη σένα τσιπουράδικο και κει που μιλάγαμε σκάει μεζές απίστευτος…γαβροντολμαδάκι, ναι, ναι γάβρος τυλιγμένος σε αμπελόφυλλο σε λέω με το κρεμμυδάκι και τη ντοματούλα του…ωχ το πρώτο γκολάκι…την πιπερίτσα του…ωχ και το δεύτερο και μπόλικο λεμονάκι …ωχ πως τσούζει μην τα ρωτάς σε λέω…και με ήρθε ιδέα να το ρίξουμε σύνθημα το γαβροντολμαδάκι, να μυρίσει η Τούμπα μεζέ να λαλήσουν τα γαβράκια.

Ακούτε τα πρώτα κι όποιος έχει κι άλλο ιδεάκι ας πει να γίνει παιχνίδι, νταβανάς ρε παιδί νανάψουν τα αίματα


Γάβροντολμαδάκι
θα σε φτιάξω ρε γαβράκι
θα σε κάνω στο ταψί
μες την τούμπα που γαμεί

γαβρο ντολ μα δά κι
γαβρο ντολ μα δά κι
τσουζει το γκο λά κι
σαν το λεμο νά κι


δε γαμείς που δε γαμείς
γάβρε κακομοίρη μου
μες την τούμπα σαν φανείς
ντολμαδάκι θα γενείς


γαμιέστε γαβράκια
ρουφήχτε τα γκολάκια
η τούμπα κερνάει
τα ντολμαδόγαβράκια

πωπωπω πωπωπω
τι τσιμπούκι ζηλευτό
ντολμαδάκι τυλιχτό
το γαβράκι το μικρό


η τούμπα τυλίγει
γαβρό σε φυλλαράκι
ρε Μπάμπη γαμάτο
το γαβροντολμαδάκι


Υ.Γ. Από τη Σαρκοζί για το Μαράκι το ακανόνιστο


Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Κλαριντζής και κλαρινετίστας

Αμερική, Νέα Υόρκη δεκαετια του 30.
Τόνειρο έχει γίνει εφιάλτης κι ο Μπένυ Γκούντμαν προσπαθεί να διασκεδάσει ανθρώπους κι εντυπώσεις






Ένας κλαριντζής ο Βασίλης Σούκας, ξεκινάει απ την Ελλάδα... αυτός να θυμίσει... το ξεχασμένο τόνειρο.


Powered by eSnips.com




Σόλα τα τραπέζια έλληνες μετανάστες, άντρες...εκτός από ένα, όπου μια παρέα Αμερικανών πίνει ουίσκυ, κάνοντας φασαρία. Ένας τύπος, μόνος του, ζητάει απ το Σούκα ένα ηπειρώτικο μοιρολόι, αυτός ξεκινάει να παίζει...ο άνθρωπος αρχίζει και κλαίει και του κάνει νόημα να ρθει να παίξει κοντά του... και του δείχνει ταυτί του...η διπλανή παρέα των Αμερικάνων σταματά και παρακολουθεί.







"Σου λέω πρέπει να ρθεις να τον ακούσεις τον Ελληνα, παίζει κλαρίνο, αυτοσχεδιάζει, αλλά όχι σαν κι εμάς...τον άκουγε ο τύπος κι έκλαιγε, πρέπει να τον ακούσεις να μας πει...να μας δείξει, πως το κάνει. Μπορούμε να κάνουμε ωραία πράγματα μαυτόν τον Ελληνα να κάνουμε μουσικές ωραίες" είπε την επομένη στον Μπέννυ Γκούντμαν, ο συνεργάτης του





Το ίδιο βράδυ πήγαν στο μαγαζί, ο Σούκας είχε αρχίσει να παίζει. Στο διάλειμμα τον φώναξαν στο τραπέζι τους κι ο Γκούντμαν του ζήτησε να του δείξει, να του μάθει... πως παίζει το κλαρίνο, έτσι αλλιώτικα.

Τι να του πω, μωρέ τι να του μάθω... είπε στο γκαρσόνι που μετέφραζε. Άει πε του... το βάζεις στο στόμα, βάζεις και τα δάχτυλά σου τόνα δίπλα στάλλο... φυσάς και σιγά σιγά παίζεις...τι πως παίζεις, έτσι παίζεις να του πεις. Σιγά σιγά και θα μάθει.
Άει παγαίνω τώρα πε του κι ο ξανθός ο ζημιάρης είναι δω πάλε και ζητάει τα "κλάμματα" και τη "Μαριόλα" νακούσει. Πάω να του το λαλήσω του ανθρώπου σταυτί να το φχαριστηθεί. Άει και καλή ευκολία πε του μίστερ



Powered by eSnips.com



Υ.Γ.1 Το περιστατικό είχε δημοσιευθεί στο Δίφωνο...πότε...κάααποτε, σάμπως θυμάμαι...και σεις όλα να τα μαθαίνετε, πια!!

Υ.Γ.2 Τα "κλάμματα", όπου παίζει ο Σούκας, όντως και τη "Μαριόλα" κερνάει το Νατασσακι

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Υπογράφουμε!!!!

στης λυγερής

Επειδή

1.Διακόπτουν την επιχορήγηση των Μονάδων Ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης παιδιών και εφήβων

2.Διακόπτουν την επιχορήγηση 370 ξενώνων προστατευόμενης διαβίωσης ενηλίκων

3. Καθυστερούν εδώ και μια τετραετία την προμήθεια ειδικού ακτινοθεραπευτικού μηχανήματος για παιδιά με καρκίνο, στο Νοσοκομείο παίδων Αγία Σοφία...ΕΝΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΤΡΩΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΛΙΜΟΤΑΓΑΡΑ ΠΟΙΟς ΘΑ ΤΑ ΤΣΕΠΩΣΕΙ


Προχτέ διάβασα μια ευχή προς όλους μας από την Κρήτη

να μη δώσει ο Θεός να καταλάβεις πόσο δυνατός είσαι...

ΓΙΑΥΤΟ
ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ

ΣΤΗς ΛΥΓΕΡΉς

Ρε σεις!!!

Δεν ξέρει κανένας σας τίποτε για το Λενιώ;;;;

Πεταλούδα τυφλή

Φυσάει εξω
για σένα το θυμό μου
πώς να ακούσω

πεταλούδα γκρι
μες σταυτί μου βουίζω
τυφλή χτυπιέμαι

φως μου, κίτρινο
της ζήσης μου κίτρινο
μέσα μου, πάλι




Μετακραυγή

λιμοτάγαρα
με ψυχές γεμίζετε
τις γκαβάντζες σας

μακάρι ούτε
σκουλήκι στον τάφο σας
να μην σας δώσει

κραυγή μου που σε
καταχωνιασα πάλι
στο μετά πάλι




Κόκκινο ψόφιο

Κορμί μου, αίμα
και πύο σ’ένα σπυρί
κρυμμένα ζέχνουν


κόκκινο ψόφιο
αχθοφόρων μυρμηγκιών
που δεν μυρίζουν


έξοδο ψάχνεις
πύο ν’αλλάξεις μ’αίμα
θυμό με φόβο

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Γέροντα πρόσεξε πουλύ

Η γρίπ’ του Οκτωβριού
θέλει το θάρρος του γιαβριού να την επολεμήσεις,
ζάφτι να την εκάνεις, ειδάλλως θαποθάνεις

Μα πρέπει να χεις κατά νου, μη και σε ετσακώσει
πριν να ‘βρεις το γιατρό να σ’δώκει γιατρικό
πριν κάνεις το εμπόλιο που θα σι ατσαλώσει


Γέροντα πρόσεξε πουλύ μην γρίπη και πουρδή
σε βρούνε μπόσκο μοναχό,
σε βρουνε δίχως μπόλιο

Για βήχας με το φτάρνισμα
και μια πουρδή παρέα,
μπορεί και για το γέροντα να αποβούν μοιραία!

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Λενιώώώώώώώ΄;;;;;;;

ΤΙ ΓΕΝΙΤΑΙ ΒΡΕ ΤΣΑΚΑΛΑΚΙΑ ΜΕ ΤΗς ABBTHA ΤΟ BLOG ????????

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Κούρβουλα ξερά

δε θα μυρίσεις
κόκκινο θα δεις μόνο
στα φώτα κοντά

κουρασμένα μου
ματούλια, νισσάφι πια
δρόμους και γκρίζο

αέρα θέλω
πράσινο και μυρωδιά
από βροχούλα

κούρβουλα ξερά
απ το χώμα στην άμμο
ζωή γυρεύουν



Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

Τράβα, ίσα στην ελευθερία

Προτού χαράξει
να βγεις στο δρόμο, όταν η θάλασσα είναι ακόμα κάτασπρη
σφίξε τα κουπιά και νιώσε την ηδονή
και μέσα σου την ευτυχία απ τον ιδρώτα
να πηγαίνεις
να πηγαίνεις με τις τράτες, χορεύοντας στο ρυθμό τους
ψάρια θα βγουν κόντρα στο δρόμο σου
να χαρείς
τινάζοντας τα δίχτυα
η θάλασσα λέπι, λέπι θαρθει στα χέρια σου
τότε που σωπαίνουν οι ψυχές των γλάρων
στους τάφους τους , στα βράχια
άξαφνα
στους ορίζοντες θαρρείς και ήρθε το τέλος του κόσμου
Τι λες,να ‘ναι άραγε γοργόνες, να ‘ναι πουλιά, γιορτές, παρελάσεις, πανυγήρια,
τι λες να ‘ναι;
να ‘ναι άραγε, σαν το δρόμο της νύφης με φλουριά και πέπλα , τι λες, να ναι καράβια;
Έι, εσύ!
γιατί στέκεσαι, πέσε στη θάλασσα
κάποιος πίσω σε περιμένει, μη σε νοιάζει
ολούθε ελευθερία, δε βλέπεις;
γίνε πανί
γίνε κουπί
γίνε τιμόνι
γίνε ψάρι
γίνε νερό
πήγαινε, όπου σε βγάλει



Προσπάθεια απόδοσης

Hurriyete dogru

Orhan Veli Kanιk

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Ψάρακα, βούτα

ενθουσιασμός
καινούριο το παιχνίδι
χα! Με αρέσει



σίγουρα ίσως
και συ χαμογέλασες
τώρα που το δες



ψάρακα βούτα
γλάρος σε καρτεράει
ετοιμόρροπος


Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Μπραζιλιέρο στην Αριδαία

Η συμμετοχή μου στο "Άξιον αγάπης" για το οποίο κάλεσε το χαμομηλάκιhttp://hamomilaki.blogspot.com:)



Αριδαία σχολείο μονοθέσιο, παιδιά οχτώ τρεις τσούπρες στην πρώτη, δυο στην έκτη κι από ένα τρίτη, τετάρτη, πέμπτη. Ομίχλη και καταχνιά παντού στο τετράωρο ταξίδι του πήγαινέλα, στο χωριό και στην ψηλοτάβανη πλην βαμμένη προ αμνημονεύτων χρόνων και προϊσταμένων αίθουσα. Τα γράμματα, ομιχλώδη κι αυτά, φουλ αλληλοδιδακτική και αυστηρά, μόνο γλώσσα και μαθηματικά. Τ'αλάνιασε τα παιδιά η δασκαλίτσα.Γύρω στο Φλεβάρη κάνει την εμφάνισή της...η κοιλιά, παιδιά και δασκαλίτσα σέρνονται,ενώ θα θελαν πολύ να δαγκάνονται...αλλά κουράγια γιοκ.

Τρίτη πριν τις απόκριες και το χαρακίρι... αποφασίζει να το πάρει αλλιώς κι ανακοινώνει τριήμερο εορτασμό, μια μέρα μάσκες και καπέλα, μια μέρα στολισμό και τρίτη μέρα τα κάνουμε μπάχαλο...πάρτυ!!!

Κι έγιναν οι μάσκες και τα καπέλα με μπόλικο αλεύρι και δακτυλομπογιές κι οι μούρες σαν να πήραν μαζί με ταλεύρι και την ανιούσα.Πέμπτη το λοιπόν πέφτει η σερπαντίνα και το κομφετί...πολύ... σχοινιά στο ταβάνι και ρίχτε σερπαντίνες να κρέμονται ως το πάτωμα και να περνάμε απανάμεσα να χανόμαστε και να ξαναβγαίνουμε...και μωσαϊκο να μη φαίνεται, το κομφετί ως τον αστράγαλο να το κλωτσάμε και να παένουμε και φουσκώνετε μπαλόνια αβέρτα... και φουσκώνετε και κρεμάτε. Παρασκευή στην είσοδο του σχολείου να υποδεχτούμε το γυναικείο πληθυσμό του χωριού να πάρουμε το κάτιτίς που μας φέρνει και να του δώσουμε από μια μάσκα, μπας και κρυφτεί και χορέψει. Κασετόφωνο στη διαπασών με Ραφαέλα Καρά μην ξεχνάμε και τα νιάτα μας, λάτιν, παπάκια και θα γίνω Μπραζιλιέρο με το σομπρέρος μου, σου δε θυμάμαι...το κλίμα ήταν φορτισμένο...όμορφα, πολύ όμορφα.
Κι αρχίζει ο χορός παιδιά, μαμάδες, γιαγιάδες, δασκαλίτσα όλοι στην πίστα ανάμεσα σε σερπαντίνες, κομφετί, μπαλόνια, ιδρώτα και χαμόγελα.

Και κει πάνω στο φόρτε και στη φιγούρα η ξανθιά τσούπρα της πρώτης, αδύνατη κοντούλα... σπόρος κανονικός, περνάει δίπλα απ τη δασκαλίτσα... κοντοστέκεται για λίγο και της ρίχνει μια ελαφριά,πεταχτή αδακά στα μπόσκα...λέγοντας:
Γεια σου ρε κυρία, είσαι πολύ τσίφτισσα!


Υ.γ. Βρήκα και φωτό που καταγράφει αντικειμενικά και φωνάζει:
Άει σάλτα, απάν στα κεραμίδια να σι γνέφω με το φκυαρ,Ρούλα μ'

Παίδες του χαμομηλακίου αν το κείμενο σας φανεί καμποσούτσικο, βάλτε μόνο τη φωτογραφία στο "Άξιον αγάπης"


Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Αμαρτία απ το Θεό, ρε μωρό

Μες στην αγορά χωμένο, γύρα του τα κεπέγκια κατεβασμένα, ως το άλλο πρωί. Αριστερά στην είσοδο ένα παγκάκι με μια λάμπα κίτρινη να το αχνοφωτίζει για παν ενδεχόμενο. Και τα ενδεχόμενα πολλά, κουρουμπελίαση οξείας μορφής, αφού το στήσιμο ουδείς το ηγάπησε, τηλεφωνική βραδινή περίπολος απ τη σύζυγο να δει πως εξελίσσεται το μίτινγκ που δεν είθισται να χει στο πρόγραμμα τέλια, ρομαντικό πνίξιμο του κουνελακίου σαν άλλοτε στο παγκάκι, αφού χαλαρώσαμε με τη σύζυγο, μπρουτάλ κατούρημα πίσω απ το παγκάκι, υπό το ντροπαλό κίτρινο… σαν πάντοτε.

Μέσα το έλα να δεις κι αν αντέχεις νακούσεις. Αιθαλομίχλη, οινοπνευμα, ιδρώτας και πενιά απ τα παλιά. Γυναικοπαρέες πολλές οι περσότερες στα κόκκινα να χορεύουν το είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω και άλλα συναφή, θυληκότατα πατώντας με τη μύτη της γόβας το σύζυγο στην μίνι πίστα, αντροπαρέες λιγότερες, σημαζεμένες , μη μας νομίσουνε και για μπακούρια και γίνομεν ρόμπα, μπεν μιξ κανά δυο με επιχειρηματίες σε μίτινγκ που λαλάνε τον Απόστολο, ενδιαμέσως των ασμάτων.

Και ξαφνικά, εκεί γύρω στις δώδεκα το μαγαζί κατεβάζει το όποιος τη νύχτα περπατεί ή μοιχεύει ή πορνεύει ή το μπελιά του γυρεύει από την μετώπη του μπαρ και αναρτά ταμπέλα, πάρτυ παιδικά.Δυο τούρτες με κεράκια θα μας τρελάνς Ελενίτσα’μ, εκείνα, μωρέ που τα φυσάς και δε σβήνουν παρελαύνουν στο μαγαζί υπό τους ήχους του χάπυ μπιρθνταυ και με τους προ ολίγου νταλγκαδιάρηδες τραγουδιστές να άδουν ωσάν αδερφοί Κατσάμπα

Και κάνει την εμφάνιση του… κορμί φιδίσιο, με μίνι καφτό, μπούστο τι θα μπορούσα να σου κάνω μάνα μου και βλέμμα… μη και τυχόν, άθλια κουνουπάκια.
Κάτι συνεννοείται με τους τραγουδιστές, αυτοί φωνάζουν το φλαουτίστα που αναλαμβάνει πια το κορίτσι, ενώ ο πιο νταλγκαδιάρης από τους δυο τραγουδιστές,ανακοινώνει…το κορίτσι θα μας χαρίσει άσμα… ηρωϊκόν και πένθιμο.
Στο Γιάννη… χαρίζει ηδυπαθώς το κορίτσι, πεταρίζοντας ανεπαίσθητα το βλέφαρο συγχρόνως με την τακτοποίηση της ατίθασης αφέλειας, που ως τα τώρα της χάιδευε μάγουλο και χείλια, πίσω απ το αυτί.

Αχ, Γιάννη τυχερέ σαν να σιγομουρμούρισε το κοινό ή έτσι με φάνηκε.
Πάμε μαέστρο την εισαγωγή λέει το μωρό στο φλαουτίστα

Ο Ιταλός, περικαλώ φλαουτίστας, τα σύνορά άνοιξαν αδέρφια…εμείς τι καρτεράμε δεν ξέω, θυμάται τις ένδοξες στιγμές που έπαιζε τζαζ στο πλακόστρωτο και παίρνει βαθιά ανάσα και με ύφος Μπενίτο Γκουτμάνο επί το ιταλικότερον σολάρει…τραβηγμένα…για το κορίτσι ρε γαμώτο, που κουνάει επαινετικά το κεφαλάκι του. Ο μπουζουκτσής της ορχήστρας τον εκοιτάει με χαμόγελο σαρδόνιο…α, ρε σούργελο Ιταλέ… σου πω… μετά και μεις προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια είναι η τζαζιά που χαρίζει το μωρό. Ο Ιταλός κάνει ένα εντελώς υπερβολικό τσαλίμι, εμείς ελπίζουμε να ναι το τελευταίο το κορίτσι χαμογελά πανευτυχές και παίρνει τη μπάλα… το ίδιο τζαζ

Είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίαα..αα..αα..αα..ςςςς, μας άδει, κάνοντας σπασίματα οπερετέ στη φωνή της καρναβαλιάζοντας την αμαρτία σε τζαζομιούζικαλ και τα νεύρα μας σε κρόσια


Ο μπουζουκτσής έχει πια κατεβάσει το κεφάλι ξυνοντάς το, ενώ δεν τον τρώει… και ζητάει ταπεινά συγγνώμη απ τη Ρίτα. Το μωρό συνεχίζει προσθέτοντας και κινήσεις εμφαντικές των σπασιμάτων της φωνής, υψώνοντας το δείχτη της προς το ταβάνι, καλώντας το… μάαααλλον… να κάνει τόπο στα νιάτα.

Μας αποτελειώνει με το είσαι αρρώστεια μου μες στα στήθη..η..η..η μου… αλά Μίλβα.

Υπό τα κλαπ κλαπ κλαπ για το μωρό… δόξα τη Ρίτα λίγα και ποοοολύ μαγκωμένα,έχει μνήμη λέμεεεε ο λαός… μια εξ ημών… αμαρτήσασα με τύψεις μπόλικες και γιαυτά που έκανε και γιαυτά που δεν έκανε σημαίνει τη λήξη του περιστατικού, ευχόμενη περαστικά σε όλες μας.Γέλια στο τραπέζι και ρίχνει η αμαρτήσασα την κατακλείδα

Αμαρτία απ το Θεό, ρε μωρό... ούτε ποτό είναι, ούτε στα στήθη σου το χεις, αν σου λάχει
Κόρες…το γιαβρί δεν έχει αμαρτήσει ως τα τώρα!
Άιντε και καλά κρασιά να χει, από τώρα κι έπειτα!



Powered by eSnips.com

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Να μωρέ, θα ρθει ο Μάνος

Έλα πήγες για τα χαρτιά;

Μπα … είχα μια φώτιση κι είπα να διαβάσω, άσε αύριο τα χαρτιά

Δεν επείγει, ε;

Μια βδομάδα, τώρα μας περιμένουν να πάμε να τα πάρουμε…άσε να τσακώσω τη φώτιση κι αύριο τα χαρτιά

Κοίτα τώρα…

Ωχ, τι ναι πάλι;

Να μωρέ, θαρθει ο Μάνος

Θα μείνει;

Όχι για κάτι δουλειές θα ρθει και θα φύγει

Το σπίτι είναι χάλια

Έλα μωρέ με το Μάνο μαζί φαντάροι κάναμε

Καλά καλά…πότε θα ρθει… ΑΥΡΙΟ να υποθέσω;

Όχι στο δρόμο είναι

Σε ποιονα δρόμο, μαμούκαλό μου…δυο ή τρία στενά παρακάτω;

Έλα, έλα… από Αθήνα έρχεται

Κατάλαβα… στα Μάλγαρα τότε

Όχι ρε παιδί μου, είπε θαρθεί κάπου το μεσημέρι

Κάπου ΤΩΡΑ το μεσημέρι, μάλλον με φαίνεται πως θα πε…πάρτον τηλέφωνο ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ να μας πει που είναι και σε πόση ώρα θα ναι δω και πάρε με, κατευθείαν…θέλω να ξέρω να δω τι θα κάνω!

:@ :@ :@ :@ (κανένα μαφρούς ποιο θυμωμένο ρε Νατασσακι δεν έχει; Καλό μήνα... δε λέγαμε;)


Έλα στον Κορινό είναι…σε μισή ώρα θα ναι εδώ

Α ρε πατέρα μόν πότε θα πεθάνουμε δεν ξέρουμε, οικογενειακώς…καλά κλείνω να δω τι προλαβαίνω

Το γνωστό τοις πάσι, νόστιμο, χαριτωμένο, με μουσική υπόκρουση Μπένυ Χιλ κι ο φαλακρός να μην είναι δίπλα να του ρίχνεις καμιά στο κούτελο να ξεδίνεις…εκείνο που δεν παένει στους ευρύεδρους κι όμως στο κατόπι τους έχει…τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος. Δε μπα να χουμε πει ότι θέλω να με ειδοποιείς, ότι δε θέλω τελευταία ώρα να τρέχω ότι μπλαμπλαμπλαμπλαμπλαΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ… ξέρετε όλα αυτά τα γυναικουλοκουραστικοκατινιστικα κρεβατομουρμουρέ τα αγχωμένα, τα ενοχικά, τα υπερβολικά, τα ψυχαναγκαστικά, τα ισοπεδωτικά, τα μικροαστικά, τα ευνουχιστικά, τα μου θυμίζεις τη θεια μου, τα απ τη μύτη μου το βγάζεις, τα σε βαρέθηκα, τα κοίτα τη δουλειά σου τα είσαι σκέτο παρακράτος, τα μην επεμβαίνεις…επεμβαίνεις, επεμβαίνεις… μέκανες μπαλάκι τενίς... τα…ΠΕΙΤΕ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ΠΕΙΤΕ ΚΑΝΑΚΟΜΑ!!!!

Άκου μαζί κάναμε φαντάροι…κι επειδή κάνατε φαντάροι μαζί με τον άνθρωπο πρέπει να τον προυπαντήσουν δέκα ζευγάρια παπούτσια και καμιά τρία τέσσερα ζευγάρια κάλτσες, πρέπει να κάνει ανασκαφή για να βρει την καρέκλα και να περάσει βουνά και φαράγγια από πιάτα και ποτήρια για να πιει ένα νερό και να παλέψει με δράκους ντερντηλήδες που γιομίζουν τα τασάκια ολούθε και να μας πει τα νέα του, ακούγοντας το κουαρτέτο παστουρμά, σκόρδου, μακαρονίου από προχθές και πατάτας τηγανητής από αντίπροχτε σε λα μυρίζοντα...κι ο μήνας έχει εννιά, ε Λουκά μου;

Νισσάφι ρε γαμώτο,δεν έχει μόναχα εννιά κι δυο εχει κι τρεις κι δεκατρείς... κανίτε, έλεος, ακούστε...την πειράζει, την ενοχλεί, τη στενοχωρεί!

Τσουτσούνι την άλλη κορίτσια… στην ουρά για τσουτσούνι γιατί με το θκο μας άκρη δε βρίσκεται μαζί με το καράβι σέρνει και παπαρομαλακοπιτουρίαση κιλά, κιλά σε λέω και με ημερομηνία παρασκευής... εννιά του μηνού!


Powered by eSnips.com

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Μας το στείλανε

το πρωί,δώρο να παίξουμε και να μαθαίνουμε...κορίτσια κι εμείς, που ξέρετε μπορεί να τανοίξουνε κάποτε το μαγαζί
Άντε, βρε βοήθειά μας και καλό μήνα!




Υ.Γ. Όχι βρε χαζά, δε μας το στειλε ο Άνθιμος, με μέιλ μας ήρθε...να χει ο Άνθιμος μέιλ και να ξέρει και τη Ρούλα;)