Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Φόρεσα παλιές ελπίδες

Φόρεσα τα μαύρα σου πουλιά
και πήγα, ψάχνοντας το δρόμο
με μυρωδιά σου, από φιλιά
να απαλύνει μου τον πόνο

φόρεσα παλιές ελπίδες
πώς έχει χρώματα το μαύρο,
που κάποτε φέρνουν καταιγίδες
σε χώμα που καλεί να το ξανάβρω

και μέθυσα με παιδικές φωνές
πολύχρωμες χοντρές ψιχάλες
που χαστουκίζουν μας τις ανοχές
και βρέχουν για πορείες άλλες

βρέχουν και κλαίνε τις σιωπές μας
τον ήλιο μας απ’ τον καθρέφτη
που κουρασμένος βασιλεύει
και κειο, το νιο φεγγάρι στέργει

τ’ αχνό του πώς ζηλεύει!

3 σχόλια:

anepidoti είπε...

ρούλα, καλημέρα!
υπέροχο, κοπέλα μου!
και μας χρειάζονται ελπίδες, έστω και παλιές...
ηλιόλουστο φιλί και λίγη νέα ελπίδα!

mamma είπε...

Οι χοντρές ψιχάλες σου με κόψανε :(

roula karamitrou είπε...

Κορίτσια καλό βράδυ και καλές αντοχές...για την πανσέληνο βεβαίως, βεβαίως :)