Ω τι τιμή εφέντιμ !

ω τι τιμή εφέντιμ, τι τιμή
τρία χρόνια πια θα πάνε
μα οι ευεργετούσες δεν ξεχνάνε
που με στελ-έχωσες, μα αυθωρεί



και είπες χίλια και διακό
έρεε το ρευστό ακόμα
τώρα χωστό, μα για το κόμμα!
και αυτοκίνητο και κινητό


κι έγραψες κατοστάρικα εννέα
πατρόνε ατιμούλη
ώρες οχτώ και ένσημα
φιλάω και χριστούλη


κι εννοούσες δεκαόχτώ
και πώ πώ πώ …μα κάτι είχα να πλερώ;
μυαλό, ένα μονάχο του κι αυτό, πατρόν
λησμόνησε…κάθε οπόταν το μισθό
κι όταν φοβόταν κανά ένσημο

και σόνραντα γκελί αφεντικό
μυαλό και πατριδογνωσία
πως αν για γίννο θηλυκό ψαχτείς
καπούλια από σερνικό με μιας θα δεις
μα γαϊδουρίτσας γκρεμνολάγνας αφασία
μ ’υπομονή σου την εφτιάχνει τη γωνία


και τι τιμή εφέντιμ, τι τιμή
μεσούσης της καταγγελίας
να χαίρω με τη μία ευδικίας
κι από στέρφο γαϊδουρομούλαρο
εις πουτανί με ταμ εννέα του μηνού του στο μουνί
να προαχθώ, νταχτιρντισμένε εργοδότη
έλληνα προστατευμένε δουλειοδότη



φτηνέ λιγδιάρη πατριώτη
που ναν καλά το τραπεζόνι
σου πήρενε κοψοχρονιά
του πατερούλη τη θηλιά
και τώρα μ’ένα εφηβικό μπροστάρικο αφιόνι
ψηλώνω εκραυγάζεις
πα σε ογδόντα μόνο φαμελιές χαράμι
κι αφεντικό σε στήνουνε ξανά στο μάνι μάνι
για ότι με όπλα και λακέ διπλωματία
δεν μας ίκατσε…χαλάλι αλάνι
τρέμετε βουνά, ποιας ωρέ Αλβανίας;
έλληνας νιος επενδυτής θα σας πατήσει
ίπρεπε… πως αλλιώς, μα για τη βόρειο ήπειρο
είναι καλέ, που έχει φαληρίσει!


ω τι τιμή εφέντιμ, τι τιμή!