Γκιουλ πεμπέ

Περνάει το δρόμο και σταματάει η κυκλοφορία, βαλά σούζα οι ντεμέκ μάγκες κι από κεί που ταν με τον απαυτό στο χέρι και ντάπα ντάπα ντάπα τον βαρούσαν στο τιμόνι μην τυχόν και τους πάρει κανείς την προτεραιότητα, αμά τη εμφανίσει του γιαβριού, σούζα σε λέω… το πόδι στο φρένο, ο απαυτός, κάπου κρυμμένος μη φοβηθεί το γιαβρί… και το στόμα ανοιχτό και το σάλιο να στάζει, αξίζει σε λέω κι εγώ που μαι γυναίκα τη χαζεύω με το στόμα ανοιχτό… κι εγώ και το μάσαλα στα χείλια , μάσαλα το κορίτσι όλα της τα δωσε ο θεός όλα, μαλλί μαύρο ζήνα γυαλιστερό και μάτι γαλάζιο, στοματάκι άχου ένα στοματάκι κουκλίστικο μικρούλι κοκκινούλι τριαντάφυλλο λουκούμι, το στόμα της και δέρμα άσπρο, σημάδι πουθενά, δέρμα άχνη, άσπρη άχνη να τη φας στο πιατάκι την κοπέλα και νερό νερό δροσερό η κορμάρα της, 1 70 το λιγότερο και με το τακουνάκι της κάτι ποδάρες καλό μου κάτι πόδια να ταγκαλιάζεις και να μην τελεύουνε σε λέω, λαιμός κύκνος μένα λακάκι από κάτω του… εκει θα το βάζει το νεράκι η τσαπερδόνα για τον τυχερό…για τους τυχερούς, ότι και να κάνει το κορίτσι χαλάλι της, αμαρτία να ναι για έναν τέτοιο κορίτσι, ότι και να ναι όσο νταβραντισμένο το παληκάρι κουράζεσαι με τέτοιο κορίτσι…μα το θεό με τούτο το παιδί πρέπει να ξεκινάς την Παρασκευή και να τελειώνεις εκεί κατά τη Δευτέρα για τέτοιο μπερεκέτι σε μιλάω, δυο πεπονάκια βρε έχει για ποπό τουρλωτά τουρλωτά και βυζάκια σμιχτά κοντά κοντά το να σταλλο και σουτιέν ποτέ, το γιαβρί, λουμπούρ λουμπούρ κάνουν τα μεμεδάκια του όταν περπατάει, ακούγονται σε λέω, αχ… αχ, γυναικάρα… και το κερασάκι στην τούρτα οι φτερνούλες της ναι μωρέ, μωρού φτέρνες έχει το καμάρι ροζ οι φτέρνες του, για προσκύνημα, χατζής να γίνεις για τις φτέρνες της, βαλά πιο πολύ τις φτέρνες της ζηλεύω φρέσκες δροσερές ξεκούραστες να ναι καλά το κορίτσι, μάσαλα, γκιουλ πεμπέ σε λέω, γκιουλ πεμπέ.. μπισμιλά της λέω να λες κάθε που βγαίνεις απ το σπίτι, μπισμιλά, πρώτα ο θεός, κάθε που ρχεται στο περίπτερο της το λέω… και με ζητάει ναζιάρικα τα βανίλιε, αχ με τι νάζι το λέει…βανίλιε, λυγερά σαν του λόγου της…μπισμιλά για να μην σκοντάψεις να μη χτυπήσεις, γκιουλ πεμπέ να σου ρθουν όλα όμορφα, όπως σου πρέπει… μπες μπροστά μωρέ και κάνε να την προσέχουνε,κάνε να τους να θυμούντγαι τη ροζ τριανταφυλλιά της μάνας τους... βόηθα να την προσέχουνε, μωρέ, να το προσέχουνε το κορίτσι μην το μαράνουνε.


Πέντε μέρες έκατσαν η μόνη ιστορία που πε χαμογελαστά ήταν για την γκιουλ πεμπέ και την στρουμπούλω την κούκλα της με τις ροζ φτέρνες και της έδειξε τις δικές της μαύρες σκισμένες πια, πότε δεν ήταν ροζ οι φτέρνες της ούτε μωρό που ήταν, μαύρες τις είχε και δεν τις ήθελε, όλη η πόλη δεν το θελε το μαύρο δεν ήθελε να το βλέπει το χε κρυμμένο μέσα της, σ όλο της το κισμέτ, που φανέρωνε την αγάπη μόνο προς το θεό και προς την τάξη την έξω τάξη, της το χαν ταίσει το μαύρο την είχαν μπουκώσει με μαύρο , νισσάφι τουλάχιστον να μην το βλέπει ροζ άσπρο ήθελε να βλέπει η πόλη.


Κι άρχισε να το φτύνει το μαύρο που της τάισαν… να το φτύνει, όχι, όχι να το ξερνάει πάνω της, να το φτύσει δεν είχε δύναμη ήταν πολλά τα χρόνια που το κατάπινε πολλά κι όχι μόνο δικά της αλλά και της μάνας της και της γιαγιάς της και πιο πίσω, πιο πίσω δάκρυα και θυμός και απαξίωση, απαξίωση της ζωής... πως απαξιώνεις ρε τον άνθρωπο τον άνθρωπο που στέκεται δίπλα σου τη γυναίκα τη μητέρα του παιδιού σου κι όμως τη γάμησε τη γυναίκα του την ψυχή της γάμησε όπως και τη δική του κρύβοντας καταπίνοντας θυμό κι όνειρα χαμένα για δεντρόσπιτα που δεν τα τέλειωσε που δεν τους άρεσαν που ταν επικίνδυνα, που με το πρώτο φύσημα θα γκρεμίζονταν και θα τους γκρέμιζαν.