στη μωβ ποδιά σου
κόρη φαλακρή κλαίει
λιμνολούλουδα
θυμωμένη η θλίψη
κι ο χάρος στο κατόπι
για τα μαλλιά της
φευγιό για δυο
τρέχουνε τα μάτια σου
σε μια πορεία
με χαρτομαντηλένια
μπαλάκια, μάνα γράφεις
μπρος στα πόδια σου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
2 σχόλια:
καλημέρα ρούλα!
γράφεις ιδιόρυθμα...δεν ξέρω αν είναι σωστή λέξη για ποίηση...αλλά εγώ νιώθω καλά μέσα στις λέξεις σου, αισθάνομαι..
καλό είναι αυτό, ποιος ξέρει...είμαι και λίγο κάπως με την ποίηση!
μπρος στα πόδια σου καλώς σε βρήκα!
Καλημέρα σου ανεπίδοτη και καλώς ήρθες στης ρούλας :)
Ευχαριστώ γιαυτό το "αισθάνομαι", με τιμάει πολύ
Τώρα μαυτό το κάπως για την ποίηση βλέβα χτύπησες καλή μου!
Δεν ξέρω τι ναι αυτό που γράφω, αλλά είμαι βαθιά πεπεισμένη ότι όπως γράφω όλοι μπορούν να γράψουν...αρκεί...δεν τοχω ανεπίδοτή μου αυτό το αρκεί ακόμα, αλλά θα το βάλω σε λόγια
Πολύ πολύ σευχαριστώ για το σχόλιο...δεν ξέρεις πόσο με βοήθησες!
Δημοσίευση σχολίου