Λιγδώνιστι...ε;

Είχε πέσει να πεθάνει ο μπαρμπα τούλιας.
90φεύγα...τι άλλο πια...
Του στρώσαν στον καλό τον οντά να μην έχουν να τον εκουβαλάνε τελευταία ώρα, ήταν και βαρύς, ζημιάρης και φαγούδικος ο πάππος μια ζωή...να τον έβρει ο παππάς κι οι μοιρολογίστρες στη θέση για το φευγιό, στον καλό τον οντά.

Κατάλαβε ο πάππος μα...μούγκα, τι να πει, ποιος τον άκουε πια
Ξάπλα και βούβα, το κεφάλι μέσα στη βελέντζα, καμιά σούπα... και περίμενε, μπας κι έρθει η άνοιξη και τη σκαπουλάρει.

Ένα βράδυ, μεσοβδόμαδα ήταν, Τετάρτη, Πέμπτη, δεν ήξερε όλες οι μέρες ίδιες, βούβα και ξάπλα, δεν τις ξεχώριζε...χώθηκε απ τις φυράδες στα σανίδια και σίμωσε στην βελέντζα του κι απάκει στη μύτη του.

Ρουθούνισε ο πάππος...α, ρε αποκοπρίτες...και στον πάππο σούπα ε; Πάεσε ο πάππος...άστονε, δεν είν για τσίκνες και μεζέδες τώρα...άστονε μην τον εξαποστείλουμε και χουμε και τύψεις...έτσι, αποκοπρίτες ε;
Τώρα, τώρα έρχεται ο πάππος...κάνε και συ παραπέρα μαυροκάρκαλε που μου κατσες στο σβέρκο αποκοπριάτικα...άε πάγαινε κοπρίτη σε κανά γέρο πάγαινε, ο μπαρμπα τούλιας τσικνίστηκε και το μετάνιωσε σε λέω...άει...και τ'άνοιξε το παράθύρι.

Άιντε πάππο σγα σγα...παντούφλες, τη βραχεία...σιωξε και λίγο το μαλλί μην τρομάξουν τα παιδούλια και σγα σγα τις σκάλες μη μου πέσεις και χάσουμε το μεζέ...σγα σγα μα και μην καθυστερείς για θα τα φάνε όλα οι αλαφρωκάνταροι που σε χουνε για δώσιμο...ακούς, για δώσιμο...

Κατέβηκε με προσοχή σγα σγα, κρατώντας απ τη μια την κουπαστή κι απ την άλλη τη βραχεία κι όσο κατέβαινε ακουγε τα τσικνίσματα κι αναθάρρευε ο πάππος, ώσπου σίμωσε στο πορτούλι του μαγερειού. Φασαρία φωνές, χαμπάρι δεν τον πήρανε...ξερόβηξε...τίποτις...έβαλε τη μεγάλη την παλιά τη φωνή...

Λιγδώνιστι, αποκοπρίτες...λιγδώνιστι ε;






Άιντε καλή αποκοπριά κι από μένα :)