Λύσε τη θλίψη σου και πες μου
και ‘γω θα γίνω χέρια δυο
που χούφτα θα σου φτιάξουνε
να ‘ρθεις για ν’άποθέσεις
το κοριτσάκι του παραθυριού
που ψάχνει για σκιές του φεγγαριού
να βρει μια, που να του μοιάζει
να τρέχει να την αγκαλιάζει
το κοριτσάκι του παραθυριού
κρυμμένο πίσω απ τις κουρτίνες
να μετράει απόντες μήνες
και διαδρομές του γυρισμού
το κοριτσάκι του παραθυριού
που τα χει βάλει με τη φούστα του
και της ζητάει ευθύνη
γιατί δεν ήταν αρκετή εκείνη
δεν ήταν όσο γελαστή
δεν ήταν όσο πλουμιστή
δεν ήταν αρκετά μικρή
για να σε φέρει πίσω
Λύσε τη θλίψη σου και πες μου
και ‘γω θα γίνω χέρια δυο
που ψάχνουνε για ουρανό
να κλάψει το παιδί σου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
2 σχόλια:
Και μετά το πρώτο που με μαύρισε, ήρθε αυτό να με γλυκάνει... Καλή αλληλουχία, λυτρωτική :-)
Καλή σου μέρα/σπέρα/νύχτα, ότι τέλος πάντων είναι την ώρα που θ' ανοίξεις το βλόγον σου :-)
Καλημέρα Μένη!
Σευχαριστω που μπήκες στον κοπο να ψάξεις :)
Δημοσίευση σχολίου