Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Παραχωμένες εκδρομές

Κάποτε είχα ένα παιδί
π’ ανέβαινε στα δέντρα
και έχτιζε δεντρόσπιτα
να φύγει απ τα τσιμέντα

Κάποτε είχα ένα παιδί
που μάζευε κοχύλια
να τα χαϊδεύει τις νυχτιές
να του μυρίζουνε μυρτιές

Τώρα γριά λεχώνα
που ξεγεννάει όνειρα
βαμμένα σε κολόνια
να βγάνει το χειμώνα

Κάποτε είχα μια ψυχή
που γέλαγε με πίστη
που σε ξεπούλησα φτηνά
σε ποιο αλισβερίσι

Κάποτε είχα ένα παιδί
που 'κλαιγε το φευγιό σου
για έχανε τον ήλιο
το φωτεινό το φίλο

τώρα το φως σου βάσανο
ξυπνάει κοχύλια και μυρτιές
παραχωμένες εκδρομές
που κράζουνε για νύχτα

2 σχόλια:

mamma είπε...

Καλημέρα Ρούλα :)

Μου άρεσε πάρα πολύ. τόσο εύστοχο. σα να έβλεπα το δικό μου "παιδί".

roula karamitrou είπε...

Καλημέρα mamma μου :)
Νομίζω όλοι μας κοινά παιδιά και κοινές εκδρομές έχουμε παραχώσει

Να σε πω όμως, κάτι πιο ανάλαφρο... το μέιλ μου για την πρωτομαγιά το έλαβες;)