Η εκδρομή

Για λίγο, είπες , πόσο είναι το λίγο…δείξε μου, περιμένω… δεν πέθανα, γαμώτο, σε μένα μίλα κατέβασε τα μάτια σου, κατέβα… χαμήλωσε να δεις τα χέρια μου. σε περιμένω εδώ κάτω, τεντώνομαι ψάχνω παλεύω με το θόρυβο τις φωνές να μεταφράζω, εδώ κάτω χαμήλωσε… τις δικές μου, τις δικές σου, των άλλων και το ύψος δε το μπορώ, προσπάθησα πολύ, πίστεψέ με, άπιαστο απατηλό… κατέβα, εδώ κάτω… δεν μπορώ να, μα βλέπω το φως σου το βλέπω απ το φεγγίτη, γενναιόδωρα που το μοιράζεις το φως σου κι άλλοτε το βλέπω, άλλοτε το θυμάμαι και κάθε που μπαίνει το φως τα μάτια μου πονάνε, καίνε τα κλείνω… εδώ κάτω, χαμήλωσε, τεντώνω το χέρι μου, μη με τραβάς πονάω, είναι σκοτεινά, τα μάτια σου θέλω να δω, περσότερο απ το φως σου θα λάμπουν για μένα τα μάτια σου… χαμήλωσε, εδώ κάτω μαζί, σκάψαμε ο καθένας απ το πόστο του, εσύ να πετάς σποράκια κι εγώ να μαζεύω, στην αρχή πάνω, πάνω να τα βρω εύκολα κι ύστερα όλο και βαθύτερα, έσκαβες το χώμα και τάφηνες κι εγώ να ψάχνω στα χώματα να τα βρω μύριζε εφηβεία τότε… εκδρομή και σ ακολούθησα τι χαρά έκανα για κάθε σου σποράκι, για κάθε σου σημάδι το ξέρεις, τα μάζεψα όλα, ή έτσι ελπίζω, τα χω εδώ και τα χαϊδεύω βόλτες , δρόμοι χαραγμένοι, σκαμμένοι κι ο φεγγίτης… μύριζε εσύ… την έχω φυλαγμένη τη μυρωδιά σου κρυμμένη στη μασχάλη μου… χαμήλωσε, εδώ κάτω δεν μπορώ νανέβω, μόνο να περιμένω μπορώ δυο χέρια … ένα τεντωμένο, προς τον φεγγίτη και τάλλο να χαϊδεύει τα σημάδια και να μυρίζει τη μασχάλη του…γελάς, ε;…γελάς, σε βλέπω…όλα στο κεφάλι μου κι η εκδρομή κι ο φεγγίτης και τα σημάδια…γελάς, το ξέρω… μα μύριζε εσύ...τι είπες; εώρα, εώρα το...είπες, άκουσα καλά...ναι πες μου, ναι...αιώρα, όπως τότε...παιδιά για ώρα... ναι πες μου,όπως τότε... ξεγέλασέ με, μωρέ...για λίγο, ακόμα

Powered by eSnips.com