Εσένα θα ‘χω να μιλάς, για μένα
κεφάλι και καρδιά να κάνεις ένα
με μουσική να ντύσεις το τραγούδι
να γίνεις της ψυχής ξεπεταρούδι
μάνα αγκαλιά, το γιο να κανακεύεις
για χέρια δυο, που λάθρα τα χαϊδεύεις
απ τα μικράτα μυρωδιά να καίει το θέλω σου
αγάπη ποταμό να σκάει στο γέλιο σου
τραγούδησε καρδούλα μου, για μένα
κι άσε με τη φωτιά σου να μυρίζω
στη θλίψη των ματιών σου να γυρίζω
τώρα, που απ’ τον τρελό μου πλημμυρίζω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
4 σχόλια:
μου φαινόταν ότι άκουγα και τη μουσική...
Φιλί
(μεγάλο)
(δις)
:)
"Απ΄όταν εγεννήθηκα φωτιά με τριγυρίζει
καλυτερα να μ έκαιε μ΄αυτή με βασανίζει"
Μάρκος
Μένη αλοιφή διά υποδήματα την έκανες τη ρούλα, μεγάλος γκαϊλές τούτος να τραγουδάνε οι λέξεις!
Σευχαριστώ για τον καλό το λόγο και σιδερένια από κεινη τη γρίππη την παλιοδασκάλα που πρέπει να μας τσακίσει στον πόνο για να μας μάθει όλα μας τα κοκκαλάκια :)
Ζούδι μου κι από μένα την αγάπη μου να την εμοιράσεις κατά πώς ποθείς μικιό μου :)
Αχ ρε αλέξανδρε ώρες ώρες σαν την κότα στα χέρια του χασάπη που την τσουρουφλάει νιώθω...μέχρι και τη μυρωδιά ακούω και το τσίκι τσίκι...παναθεμάτο!
Δημοσίευση σχολίου