3,5 και περήφανος που κατάφερε να κυνηγήσει
μαμά, μαμά χτες σκότωσα μια πεταλούδα
γιατί βρε παιδί μου… και τι θα κάνουν τώρα ο μπαμπάκας της κι η μανούλα της;
Θα κλαίνε μαμά;
Θα κλαίνε βρε γιε μου και θα ψάχνουν παντού να βρουν τις βουλίτσες και τα χρωματάκια που είχε στα φτερά της και δε θα τα βρίσκουν πουθενά
Θα κλαίνε και ταδερφάκια της μαμά…και θα ψάχνουν μαζί με τον μπαμπάκα και τη μαμάκα της;
Ναι μωρέ όλη η οικογένεια της πεταλούδας θα κλαίει και θα την ψάχνει
Κι ο παππούκας μαμά;
Ναι μωρό μου κι ο παππούκας κι η γιαγιάκα της
…Αποχωρεί ο κυνηγός…ένα με το χώμα…κι επιστρέφει μετά από λίγο…
Θυμήθηκα, θυμήθηκα μαμά δεν ήταν πεταλούδα…μια βρωμόμυγα ήταν που σκότωσα!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
4 σχόλια:
α το άτιμο!
....!
Ευτυχώς που δεν ήταν πασχαλίτσα... Τι γλυκό!
και γιατί η μύγα μάνα και πατέρα να την κλάψουν δεν είχε? χαχαχαχαχα
Μανούλες ζούδι μου και πώς αλλιώς να τις εκάνεις ζάφτι!
Γλυκό, γλυκόπικρο, κατίπικρο τι να σε πω βρε σουλπίσάκι...
Έλα μου ντε...καλώς ήρθες γελαστός :)
Δημοσίευση σχολίου