2 και 80 με τα μάτια χαμηλωμένα

Δικασμένοι από φτιαξιά για φυλακή ολόκληρη και αποδράσεις μισές, μαχαίρι φίλε
που διψάει μασάτι να γλύψει, τι τα θες γλιτωμό δεν έχουμε απ το κόκκινο φεγγάρι
που κυλάει στα σκέλια μου σταγόνα σταγόνα σαν μήλο το κρασί θα κυνηγάμε, για μιαν αδραξιά κατιφεδένιου πένθους απόδραση, για τη χαμένη ευκαιρία, πολιτισμένα τώρα, φανερά στον πάγκο του ψιλικατζίδικου 2 και 80 μόνο να μου ζητάς με τα μάτια χαμηλωμένα και ‘γω να σε συμπαθώ ακόμα που ψάχνεις εφημερίδα να μου τυλίξεις το λυγμό και σακουλάκι να τον κουβαλήσω, όχι, όχι τώρα, ξέρω έχω καιρό να σ’ακούσω να μου λες πόσο παιδεύτηκες, θα ξανάρθω άλλοτε, πρέπει να βάλω καζάνι σήμερα να βράσω το, να το ξανακάνω άσπρο να μην το ντρέπεσαι που τ’ άφησες οι εφιάλτες σου να το μακελέψουν κι ακόμα το βλέπεις κρεμασμένο στα συρματοπλέγματα ανάμεσα στα φτηνά στραβοπατημένα σου παπούτσια, άλλοτε μόλις μας ξαναφτιάξω άσπρο το φεγγάρι θα ‘ρθω να μπορέσω ν’ ακούσω πόσο, πόσο καημένε μου παιδεύτηκες σε κείνο το φανταρικό στη Λήμνο