Γλειψιό εν άλω

Άι μαρή φουφούκα
μεγαλοκοπέλιασες
κι άρπαξες ντουντούκα
για όσα παραμέριασες

και κεινα αφηνίασαν
τσιτάτα δεν ακούγαν
για υπόγειους άλλους θησαυρούς
βήτα απόδρασης προορισμούς

Πήρες το δρόμο το δρομί
με μια λιγούρα ω τι ορμή
μην τ’ αρνηθεις μου το μαρτύρησε η οσμή
άσε το σάλιο που φιλάει καθ’ αρχή

Σαν που αλλού έρμη φουφού
είπες στη θάλασσα να ρίξεις
ότι του καθρέφτη σου πολύ
ανέβαλλες να φτύσεις

και να σου εκείνος να γελά
κάθε βραδιά και μ’άλλο
ψαροκεφάλι που επιπιλάς
σα ναν γλειψιό εν άλω