ΆΕΙ ΓΑΜΗΘΕΊΤΕ πΑΓΚΑΛΟΙΙΙΙΙΙΙΙΙ / 2

Τι σας 'ελεγα σε μισό...ε υποκειμενικό πράμα ο χρόνος...τεςπα, άλλου παππα ευαγγέλιο τούτο...για τη ρουφιάνα λέγαμε που ότι κι αν έχεις προγραμματίσει σε τσακώνει απ το μανίκι και τσουσουσουσουπ γιάτος... κι άλλος πάγκαλος κι άλλος κιάλλος ατελείωτοι και το σύνθημα να βαράει μια λάρυγγα μια φάρυγγα, πινκ πονκ για γερές καταπιώνες...μ'αυτές αδέρφια μ'αυτές τούτες τις μέρες νακούμε...4 αμμέσως αμέσως ταυτιά... και τα μάτια κλειστά, φερμέ, πάσχουν αναρωτήριο ανάπαψη... κοιτανάπαψη αδέρφια αμέσως, μπας και σώσουμε ότι μας απόμεινε... ...και τι έλεγα...α για τσι πΑΓΚΆΛΟΥΣ...καφενείο το λοιπόν, μετά τη λαίκή για ένα λίιιιγο μικρόνε ΄βάσει σχεδίου καφέ,νερα πολλά κρύα και καμιά κουβέντα με τον πατέρα και πίσω για το ειδικό που λέγαμε... έτσι λέεις... κι η ρουφιάνα...άκου να λέει, άκου και να γελάει...μεγαλώσαν τα τραπέζια στον καφενέ σε παρέα των 6 ο πατέρας κι η κουβέντα τι άλλο, για το τι μας περιμένει, τέρμα τα τι άγόρασα που πήγα κι εγώ κι η κόρη κι ο γιόκας μου, και κει που η κουβέντα πάένει από σουρεάλ κωμωδία με ερωτήσεις του τύπου σερβιτόρα μπορείς ρε Θανάση να γίνεις...τον γιο του δε τον ρώτηξε αν μπορεί να τον κάνει, όχι τόσο μπλακ δεν αντέχει ακόοοοομα ο καφενές περιμένει ακόοοομα...από σου ρεάλ το λοιπόν, ότι μπορεί ο καθένας... σε θολό θολό παντάθολο καράθολο γαμώ την τιβούλα μας και τα 200...αν ξεχνάω κανένα σχωρνάτε με...ρεεεεεε λτί ααααα κι δήσεων που θα λεγε κι ο χάμπος κι βρε κι... κι,δεν...δεν λένε, κι αυτοί κι... τη δλεια τους, το έργον και μεις κει κει κει την αεργία μας...ΔΈΛΛΗΝΕΣ γαμώτο σιχτιριασμένοι απ το επαναστατικό 80 και δώθε σε μοδέλα που λέει κι ο πατέρας φασόν, ένα απ το ράφι, γιουρού βρωπαίοι...σου ρεάλ το λοιπόν με τον ένα να λέει 150 θέλει για να το περάσει και τον άλλο 180,χαλόουυυυυυ μπένυυυυυ συνταγματολόγεεεε και οι συναυτώωωω μικροφωνάκηδεεεες, χαλόουυυυυυυυ εδώωω ω ω, θολός... κάποτε εγώωωω ω ω...κοντά, σιμά ήταν μωρέ...εγώωωω ...τώρα γιογιό ο ο και σι λίγο λίγο λίγο χαλόουυυυυυ γκιογκιόοοοοο ο ο ο... καφενέεε σε σένα φωνάζωωω χαλόουυυυ... τώρα βρωπαϊκα χαιρετισμένον, όπως μας χαιρετίσανε με την Αφροδίτηηηη...χαλόουυυυ... τούτη έχει κομμένα χέρια, εσύ δόξα τον πανάγαθόνε μια χαρά ταχεις και σάματι αδούλευτα τα γλιέπω από καιρό, δλεια βρε δλεια δλεια με χέρια και στα μάτια και σταυτιά και στη μύτη και στη γλώσσα...καφενέεε πατέρααα... δεν ΄΄ηταν άχυροι οι ώμοι που μας δώκανε για να τους δώκουμε...σου πα με την καταπιώνα...άχεροι ήταν...και τούτα τα χέρια είναι θαμμένα στο χώμα στο χώμα που σέασες... καφενέεεε πατέρααα... έβγα έβγα και μύρισε και δες και άκου και γέψου κι ακούμπα χάιδεψε πιάσε, παντού, παντού ευλογία παράδεισος ο τόπος μας κι είναι ακόμα, μας...για λίγο,τέλος χρόνου... τώρααααα πατέραααα... ... έβγα με χέρια παντού και πνίγε πνίγε ότι θολό ότι περιμένει ότι υπομένει ότι προσπαθεί ακόμα να εξηγήσει και να δικιολογήσει, ΔΙ ΚΟ ΛΟ ΓΗ ΣΕΙ, μέσα κι έξω σου ότι παγκάλικο...γιάτος γιάτος σου είπα δίπλα σου νατονε... υπαλληλάκος συνταξιοδοτημένος του Υπουργείου επί των είσπραξεων και δόσεων με πάνω από χιλιαρικάκι σύνταξη...βρε μη, άκου με... χίλια τόσο, χίλια κι άλλα χίλια πέντε δέκα φραγκοδίφραγκα...δυο χιλιάρικα θα σε πω παίρνει...τον τόπο τον τόπο μην ξεχνάς το χώμα και κεινού είναι, φάτονε και θα το θυμηθεί...φάτονε με χέρια απ τον άλλο τον κατάδικό σου κι αυτός κληρονομιά κι αυτός σε μάρμαρο κι αυτόν για να τον δώκεις αλλά όχι όλον όχι τη μιζέρια του, το έτσι είναι και θα ναι μόνο τους ρόζους του δώκε τον ιδρώτα του και τη φωνή του και φάτονε τον ΠΑΓΚΆΛΙΚΟ ΠΑΓΚΑΛΆΚΟ... που ρχεται ωραίος κι ενήμερος νανακοινώσει ότι είπανε πως θα κόψουνε το εκας σόποιον έχει σπίτι κι αυτοκίνητο, κι ότι μπορεί λέει, μπορεί ο μαλακωμαζί ταφάγαμε επειδή γλύφει ακόμα το ταγκιασμένο πια μέλι, και για να διούμε ποιος θα πρωτοφάει σε λίγο που κι ο γιος του κι η κόρη του θα ΄ψάχνουν να γίνουν σερβιτόρες ες ες ες πασοκοταϊσμένεεεε ε ε ε κι ο χαιρετισμός ξέρεις νταβραντισμένος απ αυτόν που ξέχασες μαζί με τον τόπο και χρωστάς στην έρμη τη γυναίκα σου ου ου ου...ότι μπορεί να ζήσει άνθρωπος με σπίτι και 500 δεν ξέρω και με 300 δεν το θείξαμε, αλλά τι τον ενοιάζει αυτός θα ναι που μπορεί να ζήσει...αυτός θα μπορεί να λέει να λέει να λέει και να σε θολώνει πατέραααα με τα πασοκομπουκωμενίστικα του τα δώσαμε τις εισφορές μας τόσο τοις εκατό, τόσο τόσο τόσο... φραγκοδίφραγκα...ξεχασμένο τον έχει τον τόπο, φάτονε και θα θυμηθεί...τον τόποοοο,το σύνθημααααα... και πλατείααααα πατέρααααα


Διάλειμαααα για φαί και φύτεμα :)
μα πριν...πάμε

ΑΕΙ ΓΑΜΗΘΕΊΤΕ πΑΓΚΑΛΟΙΙΙΙΙΙ

για να μην ξεχνιόμαστε...και για να κολλήσει το επόμενο
άφιτερ ε σιμόλ νάπ!

ΈΧΩ ΈΧΩΩΩΩΩΩΩ