Ρωτάει κύριε Θεοδωρίδη ένας ξυλογλύπτης απ τον καφενέ

Έπαιζε το λοιπόν κύριε Θεοδωρίδη το πρωί ο Αγγελειοφόρος στο τραπέζι στον καφενέ από χέρι σε χέρι κάτι σαν αγωνία με ένα φύλλο, δες εξώφυλλο οπισθόφυλλο, ρίξε, σειρά σου…ένας αγοράζει 6 -7 διαβάζουνε…τα φραγκούλια που δε φτάνουνε;…η τσιγκουνιά που είναι πια μαγκιά που έλεγε κι ένα φυλλάδιο με ηλεκτρικά που κοίταγα τις προάλλες, εκείνο το γνωστό πιλάφι με τα μύδια, η τιβιβίτσα…δεν ξέρω… σημάδια των καιρών κι όλα από μια χαρακιά με φαίνεται
Ένιμπέη που λεν κι οι φίλοι μας…όχι όχι ένιγουέη λεν οι εγλετέροι, σόρυ σόρυ κι αν γύριζε κι η γλώσσα του ξυλογλύπτη σόρυ σόρυ ίσως να λεγε παρασυρμένος απ το συρμό, που με φλόμωσε στο λυπάμαι, πε του λυπάμαι , μα επειδή τσάκωσε του παιδιού μου το χέρι… λυπάμαι μπορεί και να μην καταλαβαίνω καλά, αλλά να τον ρωτήσεις θέλω να μας πει…και ξέρετε κύριε Θεοδωρίδη μελό κοινότοπο ίσως ακουστεί αλλά, λάμπουν αλλιώς στο σόρυ και στο λυπάμαι τα μάτια
Κι έλεγε ο άνθρωπος πε του ρώτα τον, σήμερα που την πλήρωσα τη φημερίδα γιατί και τις άλλες δεν τον πολυκαταλαβαίνω τελευταία, αλλά τη λέω τη μαύρην την αλήθεια μου κι ουλουνών μας των συνεταίρων, όταν δεν την πληρώνουμε την κοιτάμε μόναχα. Αλλά σήμερα τη διάβασα και πολλές φορές, καλά ρε παιδί… είπαμε η τσακωσιά και τον συμπαθώ να του πεις γιατί με κείνα τα ιστορικά του και τα ωραία φαρδιά πλατιά ελληνικά του μάρεζε, μάθαινα…αλλά τώρα τελευταία και ειδικά σήμερα δεν κατάλαβα να χαρώ για τον Βενιζέλο…κι άντε όχι όχι να χαρώ αυτό το κατάλαβα, το θυμάμαι το λέει ξεκάθαρα «Δεν έχω ιδέα αν θα πετύχει στο νέο του πόστο»… δεν έχω ιδέα λέει ο άνθρωπος, οπότε χαρά ξεχαρά γιοκ, ολντού που λέει κι ο μεμέτης…αλλά στο νέο του πόστο;… και «Τις τελευταίες ημέρες οι χαλαροί οπαδοι του Πασοκ που «έσφιξαν» περιμένουν κυρίως ένα πράγμα: αν θα τα καταφέρει στο πολιτικό παίγνιο που οικειοθελώς εφόρμησε» Κι οι χαλαροι πρώην και νυν σφιγμένοι οπαδοί συντροφομαχαιρώνονται γνωστό… μα εκείνο το «πολιτικό παίγνιο που οικιοθελώς εφόρμησε ο Βενιζέλος» είναι θέση δική σας, ρώτα τον, για των οπαδών κι αν είναι δική σας που ελπίζω… επιτυχία στο καινούριο του πόστο, πολιτικό παίγνιο…γιατί τέτοιες λέξεις;… και καλή επιτυχία του εύχεστε προσωπική για το καινούριο του πόστο…το ίδιο το υπουργείο οικονομικών δεν είναι, με το ίδιο για ψήφιση μεσοπρόθεσμο;… κι είναι όπως το λέει ο Τάκης 180 που θέλει ακόμα για να περάσει ή 150 που λέει ο Τάκης μετά τη νέα ψήφο εμπιστοσύνης, το ρημάδι το μεσοπρόθεμο «αφού και ο Βενιζέλος εφόρμησε οικειοθελώς σε αυτό το πολιτικό παίγνιο»…ή ρε παιδί μήπως κάνω λάθος και δεν είναι ρημάδι…να μας πει…μήπως είνι καλό για τον τόπο να μας πει να μας εξηγήσει καθαρά να καταλάβουμε…αγράμματοι ανθρώποι είμαστε μα θέλουμε να καταλάβουμε πρέπει να ξέρουμε. Και μήπως ξέρει ο άνθρωπος κάτι άλλο καινούριο που σχεδιάζει ο Βενιζέλος, πρόταση για τη χώρα για τον τόπο να τον γλιτώσει σαν συνταγματολόγος που είναι και του λέει καλή επιτυχία …αλλά τι λέω θολωμένος από τα χτε μείπε ο γιος μου πώς διάβασε στο ιντερνέτι πώς οι δικαστάδες ανέλαβαν τη βρώμικη δλεια, κάτι λέει το συμβούλιο επικρατείας άλλαξε το σύνταγμα στο πιτς φυτίλι και κάτι λέει για το δικηγορικό σύλλογο της πρωτευούσης πε του, θα πάει λέει στην ευρώπα… πε του ξέρει αυτός, θα ψάξει θα βρει…αλήθεια είναι;… καλή επιτυχία για πια, για πια καινούρια σχέδια κάτι δε μπορεί θα ξέρει…πε του μωρέ κι εκτίμησε τη δουλειά μου τον κόπο μου το 97 με την πολιτιστική πρωτεύουσα…γραμματιζούμενος και ταρεσαν του Παπαφιώτη ευκλειδομάστορα τα σκιουρούδια κι οι γαλαζοπαπαδίτσες και τα σκαντζοχοιρούδια και τα κέρατα της κατσίκας που μεπιασε η λόξα και τα κανα κρεματζούλια να μυρνάει τον τόπο μας το στήθος…και ταρεσαν και τσάκωσε του παιδιού ‘μ το χέρι ένα απόγεμα κι είπι από δω θα πάρω τα δώρα μου…είπι το θυμάμαι… για τους ξένους… να γέρασα τόσο… κι ήταν ένας απ τους διευθυντάδες τότε και μετά εξαφανίστηκε, δεν ξαναπέρασε βγήκα και γω στην σύνταξη…μα μείπι δε μπορεί… στρώσαμε τα κρεματζούλια στου παιδιού το δωμάτιο…δε μπορεί μείπι, τόσο μωρέ να ξεκούτιανα… πάνω στο μπιζουταρισμένο το σούγκανταρ το κρύσταλλο με τα δυο ποδάρικα θκα μας ήτανε…ούτε λουί μουί, ούτε λιονταροεγλέζικα…πώς …κάπως τα λένε θα ξέρει τούτος αρχαϊκά…τόσο να μη θυμάμαι και να μη μείπι ο άνθρωπος…μα τα βάναμε με την ίδια σειρά που τα χα στο μαγαζί… κι αφήσαμε και τηλέφωνο και διεύθυνση στο τζάμι στη βιτρίνα…κι όσο αργούσε να φανεί λέγαμε με το παιδί τον φάγανε φαίνεται κι αυτόν…και τώρα το παιδί διαβάζει κι αυτά τα μπερδεμένα που λέει και τάλλα που σε λέω στο ιντερνέτι και με λέει πλατεία παρέα πατέρα… ας τονε τον αγγελειοφόρο πλατεία πάμε… πε του να μας πει καταλαβαίνω ακόμα για όχι… θυμάμαι ακόμα για ξεκούτιανα ντιπ…τον περιμένω πε του σαν το χώμα κάτω απ το τσιμέντο, διψασμένος