κι α σαν τα πρωτοδιαβάκια

εγώ εγώ κι εσύ αυτός σαν τα πρωτοδιαβάκια
που απ το πολύ το πώς εμπερδευτήκαν
και εδιαβάζουνε κι α, κι άλλο, κι από
πό μάνα ψάχναμε κι δυο για φως
κι η κατρακύλα μια ‘χανή χαψιά
ζωή μας ξέρασε φωτιά σποριά


σ’ ένα μπαλκόνι πάνω κάτω
σβούρα να φέρνουμε
για λίγο πώς στον πάτο
που η μάνα φόβιο νείχε
γύφτου τυφλό σκυλί
που ζέσταινε τις νύχτες


μέλια σποράκια βρώμικα, ανασασμού φυτράκια
λόγχημα θεού, σβουνιές γενιών καημού
ν’ αποκοιμιούνται με θεριό σε δόντια και σε σάλια
να ονειρεύονται σκολειό με χράμια και παστάλια



πλιο ίδιοι Παντελή
ίδιες μυρτιές Μαρία
πριν μας καθίσει το βεργί
κομ’ άδεια δρασκελιά στην ιστορία


μας μάνα, χωνεμένη
φύσα φωσάκι να γυρίσει
παραμυθάκι ν’ αρχινίσει γιασεμιό
την κάτω κάτω χλόη σου υπομονή
χολή να κάνει επιμονή
δυο δυο,εγώ μ'εσύ,ν’ αυλίσει