Πόσο στάχτη έχω φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια, τριαντα πέντε χρόνια κοντά... παραγωγή στάχτης... και που πήγε, τι την έκανα;Όλη παραχωμένη μες στο κεφάλι μου, στουμπωμένη
σφιχτά
Πως ταδειάζετε ρε γκαρντάσια το κεφάλι σας;
Πείτε, πως;
Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Ρουλιώ, εγώ το κεφάλι μου το αδειάζω κάνοντας ομάδα [όχι μπάσκετ, την άλλη της ψυχοθεραπείας]. Όμως πρέπει να το θέλει πραγματικά ο σταχτησμένος να την διώξει τη στάχτη, αλλιώς καλύτερα να μην το κάνει γιατί κάτω από τη στάχτη υπάρχει φωτιά αναμμένη.
Η στάχτη δεν πειράζει, αρκεί να μην έχει από κάτω ακόμη αναμμένη φωτιά. Αν έχει, πρέπει να παραμεριστεί, για ν' αντιμετωπιστεί η φωτιά.
Καλημέρα, η ζέστη-ζέστη, αλλά η Ρούλα τα καταφέρνει κι έχει υπαρξιακά ερωτήματα... :)
γιατί να τ' αδειάσουμε;
τόσο κόπο κάναμε να το στουμπώσουμε.
(μεταξύ μας: αν κλείσεις μάτια, μύτη και στόμα και φυσήξεις δυνατά η στάχτη βγαίνει από τ' αυτιά. Αλλά πρέπει να το πιστεύεις για να πιάσει)
Με πολύ διάβασμα και με αυτοσυγκέντρωση. Τόσο απλά Ρούλα μου.... Γιατί αν την αφήσεις τη στάχτη εκεί μονάχη της, θα γίνει αγγλικό κρεματόριο το κεφαλάκι σου.
Ax ρΟΥΛΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ...ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙς ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΕΔΩ ΜΑΖΙ ΜΑς ΜΕς ΣΤΗς ΔΥΣΗς ΤΟ ΦΩς ΣΤΙς ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕς ΚΑΙ ΣΤΟΥς ΕΛΑΙΩΝΕς ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙς ΤΗΝ ΣΤΑΧΤΗ ΝΑ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΑΠΛΑ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΑΧΤΗ ΕΠΙΣΗς.
Τα φιλια μου!
Γκαρντάσια σας μελέτησα και σας ευχαριστώ πολύ.
Kopoloso το κανα ΚΙ ΕΠΙΑΣΕ...έστω προς στιγμή :)))
αχ βρε ρουλιώ,δεν αδειάζουν.. γι αυτό βαραίνουν τα έρμα..
Δημοσίευση σχολίου