Αμαρτία απ το Θεό, ρε μωρό

Μες στην αγορά χωμένο, γύρα του τα κεπέγκια κατεβασμένα, ως το άλλο πρωί. Αριστερά στην είσοδο ένα παγκάκι με μια λάμπα κίτρινη να το αχνοφωτίζει για παν ενδεχόμενο. Και τα ενδεχόμενα πολλά, κουρουμπελίαση οξείας μορφής, αφού το στήσιμο ουδείς το ηγάπησε, τηλεφωνική βραδινή περίπολος απ τη σύζυγο να δει πως εξελίσσεται το μίτινγκ που δεν είθισται να χει στο πρόγραμμα τέλια, ρομαντικό πνίξιμο του κουνελακίου σαν άλλοτε στο παγκάκι, αφού χαλαρώσαμε με τη σύζυγο, μπρουτάλ κατούρημα πίσω απ το παγκάκι, υπό το ντροπαλό κίτρινο… σαν πάντοτε.

Μέσα το έλα να δεις κι αν αντέχεις νακούσεις. Αιθαλομίχλη, οινοπνευμα, ιδρώτας και πενιά απ τα παλιά. Γυναικοπαρέες πολλές οι περσότερες στα κόκκινα να χορεύουν το είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω και άλλα συναφή, θυληκότατα πατώντας με τη μύτη της γόβας το σύζυγο στην μίνι πίστα, αντροπαρέες λιγότερες, σημαζεμένες , μη μας νομίσουνε και για μπακούρια και γίνομεν ρόμπα, μπεν μιξ κανά δυο με επιχειρηματίες σε μίτινγκ που λαλάνε τον Απόστολο, ενδιαμέσως των ασμάτων.

Και ξαφνικά, εκεί γύρω στις δώδεκα το μαγαζί κατεβάζει το όποιος τη νύχτα περπατεί ή μοιχεύει ή πορνεύει ή το μπελιά του γυρεύει από την μετώπη του μπαρ και αναρτά ταμπέλα, πάρτυ παιδικά.Δυο τούρτες με κεράκια θα μας τρελάνς Ελενίτσα’μ, εκείνα, μωρέ που τα φυσάς και δε σβήνουν παρελαύνουν στο μαγαζί υπό τους ήχους του χάπυ μπιρθνταυ και με τους προ ολίγου νταλγκαδιάρηδες τραγουδιστές να άδουν ωσάν αδερφοί Κατσάμπα

Και κάνει την εμφάνιση του… κορμί φιδίσιο, με μίνι καφτό, μπούστο τι θα μπορούσα να σου κάνω μάνα μου και βλέμμα… μη και τυχόν, άθλια κουνουπάκια.
Κάτι συνεννοείται με τους τραγουδιστές, αυτοί φωνάζουν το φλαουτίστα που αναλαμβάνει πια το κορίτσι, ενώ ο πιο νταλγκαδιάρης από τους δυο τραγουδιστές,ανακοινώνει…το κορίτσι θα μας χαρίσει άσμα… ηρωϊκόν και πένθιμο.
Στο Γιάννη… χαρίζει ηδυπαθώς το κορίτσι, πεταρίζοντας ανεπαίσθητα το βλέφαρο συγχρόνως με την τακτοποίηση της ατίθασης αφέλειας, που ως τα τώρα της χάιδευε μάγουλο και χείλια, πίσω απ το αυτί.

Αχ, Γιάννη τυχερέ σαν να σιγομουρμούρισε το κοινό ή έτσι με φάνηκε.
Πάμε μαέστρο την εισαγωγή λέει το μωρό στο φλαουτίστα

Ο Ιταλός, περικαλώ φλαουτίστας, τα σύνορά άνοιξαν αδέρφια…εμείς τι καρτεράμε δεν ξέω, θυμάται τις ένδοξες στιγμές που έπαιζε τζαζ στο πλακόστρωτο και παίρνει βαθιά ανάσα και με ύφος Μπενίτο Γκουτμάνο επί το ιταλικότερον σολάρει…τραβηγμένα…για το κορίτσι ρε γαμώτο, που κουνάει επαινετικά το κεφαλάκι του. Ο μπουζουκτσής της ορχήστρας τον εκοιτάει με χαμόγελο σαρδόνιο…α, ρε σούργελο Ιταλέ… σου πω… μετά και μεις προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια είναι η τζαζιά που χαρίζει το μωρό. Ο Ιταλός κάνει ένα εντελώς υπερβολικό τσαλίμι, εμείς ελπίζουμε να ναι το τελευταίο το κορίτσι χαμογελά πανευτυχές και παίρνει τη μπάλα… το ίδιο τζαζ

Είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίαα..αα..αα..αα..ςςςς, μας άδει, κάνοντας σπασίματα οπερετέ στη φωνή της καρναβαλιάζοντας την αμαρτία σε τζαζομιούζικαλ και τα νεύρα μας σε κρόσια


Ο μπουζουκτσής έχει πια κατεβάσει το κεφάλι ξυνοντάς το, ενώ δεν τον τρώει… και ζητάει ταπεινά συγγνώμη απ τη Ρίτα. Το μωρό συνεχίζει προσθέτοντας και κινήσεις εμφαντικές των σπασιμάτων της φωνής, υψώνοντας το δείχτη της προς το ταβάνι, καλώντας το… μάαααλλον… να κάνει τόπο στα νιάτα.

Μας αποτελειώνει με το είσαι αρρώστεια μου μες στα στήθη..η..η..η μου… αλά Μίλβα.

Υπό τα κλαπ κλαπ κλαπ για το μωρό… δόξα τη Ρίτα λίγα και ποοοολύ μαγκωμένα,έχει μνήμη λέμεεεε ο λαός… μια εξ ημών… αμαρτήσασα με τύψεις μπόλικες και γιαυτά που έκανε και γιαυτά που δεν έκανε σημαίνει τη λήξη του περιστατικού, ευχόμενη περαστικά σε όλες μας.Γέλια στο τραπέζι και ρίχνει η αμαρτήσασα την κατακλείδα

Αμαρτία απ το Θεό, ρε μωρό... ούτε ποτό είναι, ούτε στα στήθη σου το χεις, αν σου λάχει
Κόρες…το γιαβρί δεν έχει αμαρτήσει ως τα τώρα!
Άιντε και καλά κρασιά να χει, από τώρα κι έπειτα!

Powered by eSnips.com