Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Δεκαοχτούρα στο μπαλκόνι μου

θα σε αδειάσω
για να μπορώ να σε βρω
χαμογελαστή
τώρα που με ψάχνεις

θα σε αδειάσω
μάνα με λυγμό βουβό
θα ξημερώσω

για όλα τα πριν
που μου τσιγκουνεύτηκες
που δε γυρίζουν

που παραμύθια
δε μου πες να κοιμηθώ
πιστεύω να χω

πες μου τώρα πες
πως είναι παραμύθι
το δε γυρίζουν
πως είναι παραμύθι
η ανάγκη μου
πως είναι παραμύθι
πως θα πεθάνεις

δεκαοχτούρα
στο μπαλκόνι μου, έλα
ξεγέλασέ με


μυρωδιά φέρε
από την καλημέρα
γελαστού παιδιού

7 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Βρε καλή μου... άσε το καημένο το πουλάκι ήσυχο...
Ολος ο κόσμος μας ξεγελάει...
Μην το βάζεις και αυτο...
Καλημέραααααααααααα (καλησπερίζουσα)

Φιλιάαααααα

Ανώνυμος είπε...

ποίηση βλέπω... αυτό το φθινόπωρο σου θέλει ποίηση? Μαζί σου Ρουλιώ, μαζί σου !

island είπε...

Έβαλες και δεκαοχτούρες στα χαϊκού σου; Κάτι σαν σκοτούρες μου ακούγονται. Γρήγορα να πετάξουν μακρυά Ρουλιώ.

Unknown είπε...

απ του παιδιού την ελπιδα
κράτα λίγο κάτι,
μέχρι το θάνατο. έτσι πάει.

roula karamitrou είπε...

Κόρες και παίδες καλησπέρα :)

Γιατί βρε Μαριώ το ξεγέλασμα δεν είν πάντοτε κακό, πώς ξεγελάς ένα παιδί άμα είναι στεναχωρημένο του κάνεις μια γκριμάτσα και γελάει ή του στρέφεις αλλού την προσοχή του...έτσι κι η δεκαοχτούρα μου...γιατί υπάρχει έρχεται όντως στο μπαλκόνι μου, πότε πότε...τελευταία, έχει μέρες να φανεί
Φιλιά ακανόνιστη :)


Εσύ Σεφ δε δικαιούσαι πολλές πολλές ερωτήσεις...γιατί κατεβάζεις ρολλά παιδί μου και κιχ για τόσο καιρό;)
Αλλά σε συγχωρώ γιατί είσαι και Σεφ και καλόπαιδο :)
Ποιήση θέλει Αντώνη... το μπελά του θέλει, το Φθινόπωρο μου θέλει, εγώ θέλω...παλιά στοιχήματα Σεφ που θέλω να ελπίζω πως δεν είναι χαμένα


Εσύ πάλι νησί δεν είπες θα διαβάσεις τι γυρνάς δεξιά αριστερά...σαραντα δυο χρονών είναι οι σκοτούρες της ρούλας πώς να τις αφήσει να πετάξουν;)
Γρήγορα στα μαθήματά σου!


Με νύχια και με δόντια Λενιώ, αυτό θα το προσπαθώ :)
Με συγκίνησε η ανάρτησή σου για την Άννα σου ήταν γεμάτη απ το λίγο αυτό το κάτι που λες
Φιλιά κι η αγκαλιά από κοντά κυρία μούρη :)

νατασσΆκι είπε...

Εμένα με αρέσουν οι δεκαοχτούρες, είναι καλή παρέα..
τους αφήνω σπόρια και νερό κι έρχονται στο μπαλκόνι :)

**μην το μαλώνεις το νησάκι, διάβασμα διάβασμα, άστο να κάνει διάλειμμα το παλικάρι!
:))))

Φιλιά Ρουλιώ μου!

roula karamitrou είπε...

Δεν είναι κούκλες βρε ζούδι μου και οι φωνές τους μαρέσουν κι άκου... στην Κομοτηνή οι μισές φωνάζουν δέκααααααααοχτώ κι οι μισές γκουγκουυυυστσούκ...και το νησάκι επιμένω να στρωθεί στο διάβασμα :)