Δε θα'ρθει

Η μεγαλοκοπέλα νύχμμμφη ιδρωμένη, αγχωμένη, λασπωμένη τρέχει μες στη βροχή με το στόμα ανοιχτό, προσπαθώντας να δει…πώς, πώς κλέβεις προτεραιότητα.
Τρέχει μες στο δανεικό της αμάξι με δανεικά κουράγια απ τα ραδιόφωνα, που εύχονται καλή ευκολία παίζοντας τραγούδια που φωνάζουν το… δεν πάει άλλο. Κι όμως πάει, αρκεί να ξέρεις… να τη διεκδικήσεις. Πάει με φάσκελα με βρισιές με σφήνες με τις μπουνιές, μα όμως πάει. Πάει αρκεί να μην τραγουδάς. Αρκεί να κοιτάς μόνο το φανάρι περιμένοντας ν ανάψει το πράσινο. Πάει αρκεί να μην κοιτάς δεξιά αριστερά, τους άλλους. Αρκεί να κοιτάς μόνο μπροστά, ψάχνοντας για το κενό στην ουρά και για την κατάλληλη ευκαιρία για να το τσακώσεις. Πάει αρκεί ναντέχεις το γκρίζο. Αρκεί να μη σε πιάνει η πόρτα του λεωφορείου.Πάει αρκεί να σ έχει δει ο εισπράκτορας.
Μα χώσου και συ ευλογημένη, βγάλε το νυφικό και χώσου. Δε θαρθει, σέστησε ο Θερμαϊκός, δεν υπάρχει, τον ακύρωσαν οι εισπράκτορες
Κατά που να θυμώσω δεν ξέρω, με μένα που σε χω τόσο ανάγκη και δε σε διεκδίκησα, με σένα που ακύρωσες το όμορφο, για με σένα που χρόνια τώρα μου λες πως λάθος βλεπω.