ΕΤΣΙ

Και κει που ζούσες, άρχισες να προσπαθείς να καταλάβεις να εξηγήσεις, γιατί...ήταν περίεργο αυτό που ζούσες, πρωτόγνωρο, μπερδεμένο κι ωραίο, αχ πόσο ωραίο και το νιωθες ως τις πατούσες σου αλλά γιατί... δεν γίνονται αυτά τα πράματα κι έκλαιγες και γελούσες σαν παιδί κι ενθουσιασμός... ναι μου συμβαίνει, αλλά γιατί... και δεν το ψαξα δεν το κυνήγησα ήρθε και με βρήκε, αλλά γιατί...κι ήταν πολύ και μεγάλο σε γέμιζε, ξεχύλιζε μαζί με τα γέλια και τα κλάμματα και σε βλέπαν ρωτούσαν γιατί... κι έπρεπε και να εξηγήσεις δεν τα κατάφερνες να κρυφτείς πάντα και το σπρωχνες μέσα βαθιά, τακτοποιήσου του λεγες, σταμάτα κουντούρντισες ντουμπουκιάσου θα μας δουν βρωμοκοιμήσου, γιατί θα μας ρωτήσουν...αδακά τους έλεγες εδώ το νιώθω και σε βλεπαν να χάνεσαι ώρες ώρες κι άλλες να γελάς ξαφνικά,χωρίς γιατί...να τρελαίνεσαι ώρες ώρες και να στριφογυρίζεις σαν το γατί γύρω απ την ουρά του, που μετά από χρόνια την είδε, αλλά γιατί...και φοβήθηκαν δες πως είσαι στον καθρέφτη δες σε, γιατί...όχι έτσι φαίνεται τους είπες δεν ειν έτσι, αλλά δεν μπορώ να στο πω εδώ είναι, το νιώθω, μαρέσει σου λέω,ζω, πίστεψέ με...και προσπάθησες να το βάλεις σε λόγια και δεν έμπαινε ξεχύλιζε...πες γιατί, σου λέγανε, σε παίζει δεν το βλέπεις, εγώ το βλέπω και σε φοβάμαι δε θαντέξεις...και μπήκες στο παιχνίδι με τις λέξεις κι είπες πολλές για να τους πείσεις και δεν έβρισκες αυτή που του πρεπε, καμιά δεν απαντούσε στο γιατί και κουράστηκες, αχ πόσο κουράστηκες να εξηγείς και ξάφνου το χασες δεν ένιωθες πια, οι πατούσες σου κρύες ξαφνικά, μες στο κατακαλόκαιρο...κενό αδακά και τότε πετάχτηκε απα κει σαν παιδάκι πετάχτηκε φοβισμένο...έτσι σιγοψυθίρισε...και μόλις το πε μια, έτσι ξανάπε πιο δυνατά...Ετσι...ΕΤσι...ΕΤΣι...ΕΤΣΙ...μαμά μου δεν έχει γιατί...μαρέσει έτσι...και πόσο θα θελα να ναι ΕΤΣΙ και για σένα ναμαγαπάς μαμά μου χωρίς γιατί...ΕΤΣΙ, ΧΩΡΙς ΓΙΑΤΙ ΝΑΜΑΓΑΠΑς