Παγωτό κρέμα, μαστιχωτό μες στα σου!

-Τι γίνεται, για πες τη ρώτησε σταυτοκίνητο
-Πολλά ήταν η απάντηση.
-Πες ρε παιδί μου, πες λεπτομέρειες ξεκαθάρισε τίποτα
-Όχι ακόμα
-Και πως είσαι εσύ
-Καλά είμαι, αν και δε με πιστεύεις της έριξε την μπηχτή...της το φιλούσε από προχτές. Είχε αποφασίσει να μην ξοδέψει άλλο προσπάθεια για να της εξηγήσει, ήταν μάταιο να προσπαθήσει να την πείσει, μέναν παλαμάκια που λεγε κι η μάνα δεν γένιτι και το ξανθό δεν ήταν έτοιμο να χειροκροτήσει μαζί της. Αλλά όταν ο άνθρωπος αγαπάει και με το ξανθό το αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου το χαν τραγουδήσει πολλάκις, ανησυχεί ίσως και υπέρ του δέοντος,ειδικά, αν τιλιυταία έχει εξαφανισθεί για αδιευκρίνιστους λόγους,χάνοντας πολλά επεισόδια...λίγο από τύψεις, λίγο από σε ξέρω τι χαλβάς είσαι, λίγο από τα φοβάμαι εγώ αυτά τα μπερδέματα, πολύ από το τρέμω το πηγάδι...δεν ειν δύσκολο να δέσει το γλυκό και τρώγωντας το, να ξεχάσεις τα γενέθλια τα τεσσαράκοντα και την υπόσχεση... θα το σπάσω το σπυρί και θα ταδειάσω ως το τέλος, όσο κι αν πονέσει.
-Έλα, μωρέ μην μαφήνεις στην αγωνία, αφού ξέρεις ότι σε νοιάζομαι.
Το ξέρω καλό μου αλλά δεν μπορώ να σου εξηγήσω κι όλα είναι θολά ακόμα και το μόνο που μπορώ να σου πω είναι τι γένιτι αδακά, απ το Φλεβάρη και δα...αδακά το λοιπόν γένιτι σεισμός που μέχει κάνει να γελάσω πολύ να κλάψω πολύ να ενθουσιαστώ πολύ ναπογοητευτώ πολύ να θυμώσω πολύ να νιώσω νοιάξιμο πολύ, κούραση μα κι αντοχές πολλές να θολώσω πολύ να πονέσω πολύ να χαρώ πολύ να με πιστέψω πολύ να αρχίσω να με γιάνω μόναχη και να φοβάμαι όλο και λιγότερο. Ζω... καταλαβαίνεις περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη ζωή μου.
-Μμμμ.
-Αλλιώς να σε το πω για να το κλείσουμε γλυκά...είναι σαν να χεις ακούσει πολλές φορές για το πόσο ωραίο είναι το προφιτερόλ και να μην το χεις δοκιμάσει και να σου κάτσει προφιτερόλ με γλυκόπικρη φρέσκια φτιαγμένη σοκολάτα, χωρίς σαντιγί που να σε λιγώσει με φρεσκοκαβουρντισμένα αμύγδαλα όχι πολύ μικρά κομμένα που να μπαίνουν στο σφράγισμα, χοντροκομμένα να μένουν στο δόντι, με σου μαλακό, όχι λαστιχένιο, που να λιώνει στο στόμα...και μέσα στα σου...έκπληξη παγωτό κρέμα, μαστιχωτό...ανείπωτη συγκίνηση σε λέω, μπουκιά με μάτια κλειστά, μμμ ελαφρύ ναχνακούγεται... και συγχώριο!