O Tσιτσάνης γούσταρε να βλέπει γυναίκες να χορεύουν μπροστά του. Όποιος είναι ωραίος και χορεύει ωραία και όποιος έχει μαγκιά, ανεξαρτήτως φύλλου, δικαιούται να χορέψει, μου έλεγε χαμογελώντας. Kαι σε επιβεβαίωση, όταν ετοιμάζαμε στο στούντιο τις “12 νέες λαϊκές
δημιουργίες”, το 1977-78, συνειδητά συμπεριέλαβε το τραγούδι του “Mοντέρνες και
μαγκίτισσες, οι πριγκηποαλήτισσες, οι Aθηναίισσες, τα βράδια τρέχουν να βρουν ρεμπέτικη
γωνιά κι όλα τα δίνουν για μια ρεμπέτικη πενιά. Kι αφού καθίσουν και τα πιουν, και στα μεράκια τους να μπουν, θα διατάξουνε ένα φίνο ζεμπεκάκι. Nα το χορέψουνε τρελά, που θα τρομάξει ακόμα κι η μαγκιά!”
“Tρέξε μάγκα να ρωτήσεις να σου πουν ποια είμʼ εγώ. Eίμʼ εγώ γυναίκα φίνα, ντερμπεντέρισσα, που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρισα”, τραγουδούσε η Xασκίλ, ήδη από το 1947.
ΥΠΆΡΧΕΙ ΒΈΒΑΙΑ ΚΙ Η ΆΛΛΗ ΆΠΟΨΗ... (Άτσα και πολιτικώς ορθή η ρουλίτα...για λίγο αδέρφια μην ανησυχείτε!)
Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.
Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.
Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί...
Και για μισό... βρε τσακαλάκια...εμείς Πάτερ Ημών, γιοκ μου;...τουρκόσποροι είμαστε μεις και μεις πρέπει πάντα με τη δυο και με τη τρεις και τη εννέα καμιά φορά να τα πούμε...με τη μία...τσ... δε γέννιτι; κι εσείς ρε παληκάρια τι φορτιό είν τούτο όπου δείτε πόνο να τον ετσακώνετε και να τον ανακουφίζετε; ολμάζ ρε καλόπαιδα δεν γίνεται πάντα... ακσέπτ το που λιεν και στας Ευρώπας...άβυσσος δε λέγαμε και τσι προάλλες
Ρίχτα ρε Ρουλιώ να καούν τα κάρβουνα...πάμε κόρες!
Πως θα θελα αλάνι μου το αχ μου να σου στείλω πως θα θελα, ναι άντρα μου το αχ μου να σε πω...μένα ρυθμό ζεϊμπέκικο να σου το τραγουδήσω, μένα ρυθμό ζεϊμπέκικο να εξιλεωθώ. Με χέρια ανοιχτά, αχ, για σένα να γυρίσω... με μάτια σφαλιστά, αχ, να σου φανερωθώ.Με χείλια, αχ κλαμμένα για σένα να χορέψω, εμένα να μερέψω...αχ, μια στιγμή να ορθωθώ. Μένα ρυθμό ζεϊμπέκικο γυναίκας να γουστάρω...εσένα να τρατάρω, αχ, ετούτο το χορό
Υ.Γ. Κι αν σας εβρίσκετε εκειό το "Μοντέρνες και μαγκίτισσες οι πριγκιποαλήτισσες οι Αθηναίισες"...τρατάρετέ το μας, περιμένουν τα κορίτσα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
3 σχόλια:
Έχω δει γυναίκα να χορεύει ζεϊμπέκικο και οι άντρες στην πίστα σκύψαν το κεφάλι και κατέβηκαν. Μόνο μερικοί πιο θαρραλέοι βάρεσαν παλαμάκια,έτσι για το συμπάσχω.
Και έχω δει και άντρες να χορεύουν και να τρίζει το πάτωμα.Οι γυναίκες δεν το είχαν ξαναδεί και μπορώ να σου πω καύλωσαν(συγνώμη...δεν υπάρχει άλλη λέξη).
Έχω δει και σούργελα να χορεύουν ζεϊμπέκικο σαν τσιφτετέλι(άντρες και γυναίκες)και μου σηκώνεται η τρίχα.Και ειδικά όταν βλέπω να πετάγονται λουλούδια, να ανοίγονται σαμπάνιες και ο κατακτητής χορευτής να γελά σαν χάνος μου έρχεται να σκίσω τις σάρκες μου και να του τις δώσω να τις φάει.
Οι εποχές άλλαξαν Ρουλιώ. Το ζεϊμπέκικο δύσκολα το βρίσκεις και είναι μόνο για ανθρώπους με ψυχή και ευχέρια στο να βγάλουν έξω το πρόβλημά τους και να το χορέψουν δυο στροφές. Έτσι απλά.Χωρίς πολλά πολλά κουνήματα,χωρίς πολλά σκουλαρίκια.Και είναι χορός για ανθρώπους: ούτε για άντρες ούτε για γυναίκες.
Ένα μοχίτο για τους καϋμούς μου ρουλάκι!
Α για σα καλόπαιδο...για ανθρώπους
Και κείνο το συγγνώμη σου με συγκινεί, είναι πολύ τρυφερό να μυρίζεις πότε ο άλλος θα ενοχληθεί και να του το λες, ζητώντας συγγνώμη γιατί δεν έχεις άλλο τρόπο να του το πεις
Γοργόνα μου, σερεφέ στην υγειά σου
Δημοσίευση σχολίου