άρριμες επιθυμίες

σα στην πλατεία, στα τελειώματα
μιας εθνικής γιορτής
με μιαν ανάσα ναι, μιαν όχι
της δασκαλίτσας που δεν προκάμει
σειρά να βάνει μετά το μπισκοτολούκουμο
στα άρτι παρελαύνοντα ιδρωμένα μέτωπα
καθώς, με μια ξεκαρδισμένη αγωνία
πηλαλάνε για τη βρύση
που ταϊζει το κακό... να πάει καλιά του
έτσι ρίμα να φτιάεις
να λέεις μου να τραγουδάω
άμαν οξωνοιαστείς
και στην τρεχάλα παραβγείς
τ'οφτό ξεδιαλεγούδι
που 'ρχεται πάντα σε στιγμή
που απαρατά σου το τραγούδι

εσύ για σέ
ιδιότροπέ μου εαυτέ
μπάλα κι ανασταρούδι